جمعه، وزیر ارتباطات که نحوه استفاده‌اش از شبکه‌های اجتماعی به هم‌نسلانش یعنی دهه شصتی‌ها نزدیکتر است، در توییتی ‏خبر از تمام شدن بنزین ماشین و در راه ماندنش داد. عکسی هم ضمیمه توییت کرد که او را درحالی که دبه بنزین در دست  داشت، نشان می‌داد. این ‏توییت که یک جور روزمره نویسی بود، با واکنش‌های مختلفی مواجه شد. بعضی‌ها با وزیر جوان شوخی کردند، بعضی‌ها راه ‏حل ارایه دادند و بعضی‌های دیگر شروع به انتقاد کردند که چرا به فکر تمام شدن بنزینش نبوده است. جالب این‌که چند مورد ‏از این انتقادها به صورت هماهنگ از طرف چندین کاربر توییتر نوشته شد و حتی دقیقا با همان جمله‌ها به اینستاگرام هم رسید، ‏یعنی جمله‌هایی دقیقا مشابه از سوی کاربران مختلف. البته این نخستین بار نیست که تعدادی از کاربران دقیقا با یک جمله ‏بندی مشخص و کلماتی مشابه در مورد یک سوژه خاص اظهارنظر می‌کنند و جالب این‌که خودشان هم اظهارنظر همدیگر را ‏لایک می‌کنند. همین چند وقت پیش یکی از روزنامه‌ها درباره درآمدهای عادل فردوسی پور از سایت برنامه نود گمانه‌زنی‌هایی ‏کرد و این کاربران بلافاصله با هشتگ مخصوص شروع به توییت‌های یکسان کردند. جالب این‌که متن توییتی که همه آنها می‌‏نوشتند و وانمود می‌کردند که همین الان به ذهنشان رسیده، غلط املایی داشت و هیچ‌کدام به این موضوع توجه نکرده بودند.
 ‏این طور وقت‌ها همه می‌دانند که پای حساب‌های کاربری فیک، تقلبی یا به قول توییتری‌ها ناامن در میان است. اکانت‌هایی که ‏گفته می‌شود به صورت فله‌ای توسط افراد مشترک اداره می‌شوند و در بعضی بزنگاه‌ها سر و کله‌شان پیدا می‌شود. اخیرا ‏تلاش در توییتر راه افتاده که کاربران اکانت‌های اینچنینی را به همدیگر معرفی می‌کنند تا مسدود شوند، اما از کجا می‌شود فهمید ‏یک اکانت فیک یا تقلبی و ناامن است؟ کاربران پررنگ شبکه‌های اجتماعی مخصوصا توییتری‌ها یک سری نشانه‌ها برای ‏شناسایی این اکانت‌ها دارند که اغلب هم درست از آب در می‌آید.‏
تازه از راه رسیده
‏ نخستین نشانه زمان پیوستن کاربران به شبکه‌های اجتماعی است. اغلب آنها عمر کوتاهی دارند. نهایتا یک‌سال یا کمی بیشتر. چون ‏این اکانت‌ها توانایی تولید محتوای جذاب و نگه داشتن مخاطبان را ندارند، برای همین کسی که آنها را اداره می‌کند، حساب را پاک ‏کرده و با حساب کاربری و هویتی جدید دوباره شروع به کار می‌کند.‏
فالو/فالو بک
از آنجایی که جذب دنبال‌کننده و جریان‌سازی، اصلی‌ترین ماموریت همه اکانت‌های ناامن یا همان فیک است، کسانی که پشت این ‏اکانت‌ها قرار دارند به سرعت شروع به فالو کردن کاربران دیگر می‌کنند تا آنها هم ترغیب به
دنبال کردنشان شوند، این طور می‌‏شود که مثلا یک کاربر درحالی‌که شش ماه از حضورش در توییتر یا اینستاگرام می‌گذرد، چندین‌هزار نفر را دنبال کرده و از ‏سوی همان‌ها هم فالو شده است. به این ترتیب اغلب آنها تعداد دنبال‌کننده و دنبال شونده نزدیک به هم دارند. ‏
ننویس، بازنشر کن
کسانی که این اکانت‌ها را اداره می‌کنند، اغلب تعداد زیادی از این حساب‌های کاربری زیر دستشان است. امکان تولید محتوای ‏مستقل برای هر کدام از آنها را ندارند و اغلب وقتی هدفی داشته باشند، خودشان چیزی تولید می‌کنند. برای همین هم با مراجعه به ‏صفحه آنها می‌بینیم که به صورت شبانه‌روزی درحال بازنشر محتوای تولید شده از طرف دیگران هستند، تا جایی که این سوال ‏پیش می‌آید که چطور یک نفر فرصت می‌کند در روز این همه بازنشر داشته باشد. آنها با بازنشر توییت دیگران، هم دل آنها را به ‏دست می‌آورند و هم به ظاهر پرکار به نظر می‌رسند. با نگاه کردن به نام کاربری آنها هم می‌شود یک چیزهایی فهمید، این‌که ‏اغلب آنها از اسم‌های عجیب و غریب استفاده می‌کنند، اما نام کاربریشان که درست زیر اسمشان قرار دارد و کد اختصاصی ‏آنهاست، از مجموع حروف و اعداد تشکیل شده است.‏