[شهروند]   65 ‌سال پیش در چنین روزی، برابر ١١ می‌١٩٦٠ میلادی، آدولف اُتو آیشمان، از افسران بلند پایه ارتش آلمان نازی، 15 سال پس از پایان جنگ جهانی دوم توسط مأموران موساد در آرژانتین ربوده و به بیت‌المقدس انتقال داده شد. آیشمان طی این مدت با هویتی تازه در آمریکای جنوبی زندگی می‌کرد و از معدود افراد سرشناس حکومت آدولف هیتلر بود که موفق شد از چنگ متفقین بگریزد. آیشمان به‌عنوان متهم اصلی اجرای هلوکاست-که صحت و سقم آن خصوصاً با ابعاد وحشتناکی که صهیونیست‌ها سعی در القای آن دارند، هنوز توسط تاریخ‌پژوهان مستقل تأیید نشده-تحت محاکمه قرار گرفت و به اعدام محکوم شد. آیشمان که در هنگام محاکمه 55 سال داشت، خود را مجری مسلوب‌الاختیار دستورات فرماندهی مرکزی رایش سوم و علی‌الخصوص آدولف هیتلر قلمداد کرد، اما دادگاه دفاع او را که بر اساس اصل «مأمور بودم و معذور» تنظیم شده بود نپذیرفت. آدولف آیشمان ٣١ می‌ 1962 میلادی در ‏زندان رمله فلسطین به دار آویخته شد و خاکستر جنازه‌اش را به دریا ریختند.

فرار به آرژانتین و 15 سال زندگی مخفیانه
آیشمان در پایان جنگ بین‌الملل دوم توسط ارتش آمریکا دستگیر شد، اما خود را یک خلبان نظامی جا زد. او توانست در سال ۱۹۴۶ میلادی از زندان متفقین فرار کند و برای چند سال در مناطق مختلف آلمان پنهان بود، تا این که در سال ۱۹۵۰ با کمک تعدادی از وفاداران به حزب نازی، با نام جعلی نیکولاس کلمنت به ایتالیا رفت و از آنجا نیز روانه آرژانتین شد. آیشمان تا سال ۱۹۶۰ تحت همین نام با همسر و فرزندان خود در آرژانتین زندگی می‌کرد، اما توسط شکارچی‌هایی که نازی‌ها را با هدف دریافت پاداش ردیابی می‌کردند شناسایی، دستگیر و ربوده شد. او هرگز در طول ‏محاکمه اتهامات وارده را نپذیرفت زیرا عقیده داشت تنها مشغول پیروی از دستورات و اجرای قوانین بوده است. محاکمه آیشمان بعدها موضوع چندین کتاب شد که معروفترین‌شان «آیشمان در اورشلیم» اثر هانا آرنت، فیلسوف یهودی-آلمانی است.
نظریه هانا آرنت و جنجال کاسبان هلوکاست
آرنت در کتاب خود عبارت «ابتذال شر» را برای توصیف آیشمن به کار برد و تلویحاً دفاعیات او که خود را فقط مجری دستورات پیشوا می‌دانست، تایید کرد. آرنت معتقد بود برای فردی مثل آیشمان فقط عمل به فرامین اولویت داشته است و او قادر نبوده عقل و درک و منطق خود را مقدم بر دستورات صادر شده، به کار بگیرد. آرنت با این که خود یهودی بود سعی داشت نگاهی منطقی به ماجرا داشته باشد، اما مدعیان هلوکاست خصوصاً صهیونیست‌ها نظریه «ابتذال شر» او را بر نتافتند و معتقد بودند این فیلسوف سیاسی درصدد کمرنگ کردن نقش افرادی چون آیشمان در جنایات انجام شده طی جنگ جهانی دوم است. آرنت همچنین از طرفداران تشکیل یک دولت یهودی به شمار می‌رفت، اما اعتقاد داشت بدون توجه به آمال و خواست‌های فلسطینیان، دولت اسرائیل هرچقدر هم قدرتمند شانسی برای بقای طولانی مدت نخواهد داشت.