سید احمد کشمیری، فرزند محی‌الدین اول خرداد 1343 در تهران متولد شد. دوران کودکی را در تهران گذراند. دوران تحصیل همیشه شاگرد ممتاز بود. احمد سیزده ساله بود که همراه خانواده برای زندگی به مشهد عزیمت کرد. برای کمک به هزینه‌های خانه سرکار رفت و شاگرد تعمیرگاه خودرو شد. ورزشکار هم بود. نماز اول وقت می خواند. دوستان و برادرانش را هم به نماز اول وقت و جماعت تشویق می‌کرد. حوادث سال 57 که شروع شد، چهارده سالش بود. شجاعانه دنبال پخش شب‌نامه و دیوارنویسی می‌رفت. بهمن 57 انقلاب اسلامی، در کشور عزیزمان به حکومت رسید. پایگاه‌های بسیج که در مساجد راه‌اندازی شد او هم به عضویت این نهاد مردمی در آمد. به جلسات دعا و هیأت‌های مذهبی علاقه خاصی داشت. جنگ تحمیلی که شروع شد، برادرش سید محمود که یک سال از سید احمد کوچک‌تر بود، زود تر خودش را به جبهه رساند. سیداحمد هم از طریق هلال‌احمر دوره امدادگری را گذراند. مادرش می گوید: «برگه رضایت‌نامه را آورد خانه، پدرش امضا کند. من و همسرم چیزی نگفتیم. راضی بودیم. پدر بزرگ سید احمد از او خواست دوماه صبر کند تا برادرش سید محمود برگردد، بعد او برود. قبول نکرد. مثل ابر بهار اشک می‌ریخت. حاج محی‌الدین که برگه را امضا کرد، انگار بال در آورده باشد بلند شد و رفت.» در نهایت سید احمد به جبهه جنوب اعزام شد. در عملیات رمضان به عنوان امدادگر شرکت کرد و بیست و سوم تیر61 در پاسگاه زید به فیض شهادت نایل شد.