[فرشته کیانی] ثروتمندترین مرد جهان، ایلان ماسک، اکنون کنار رئیسجمهوری منتخب آمریکا نشسته و از پلتفرم قدرتمند «ایکس» استفاده میکند تا درباره همهچیز از جلوکشیدن فصلی ساعت گرفته تا ویزا برای کارگران ماهر نظر دهد. با شکلگیری دولت جدید، تعداد میلیاردرهایی که به واشنگتن میروند، افزایش مییابد. درحالیکه این برای دلالان مسکن واشنگتن عالی است، آیا برای دمکراسی هم خوب است؟ آیا کسی که 14 میلیون دلار در روز درآمد دارد، میتواند متوسط پرداخت ماهانه تامین اجتماعی میلیونها آمریکایی را درک کند؟ حق داریم نگران نفوذ بیش از حد ثروتمندان باشیم، بنابراین مهم است که ببینیم زندگی منتخبان و تصمیمگیرندگان نهایی، به یک آمریکایی معمولی چقدر نزدیک است. طبق دادههای مؤسسه «اوپن سکرتس»، در مجموع در چهار دوره انتخابات از سال 2018 تا 2024 میلادی، 183 نامزد حضور داشتند که بیش از یکمیلیون دلار از جیب خود در کمپینهای انتخاباتیشان هزینه کردند. بخش بسیار کوچکی از آمریکاییها میتوانند این همه پول را به یک کمپین اختصاص دهند...اما چرا ثروتمندان این کار را میکنند؟ شاید با این تفکر که اگر من اینقدر ثروتمندم چرا قدرتمند نیستم؟ برخی دیگر به اشتباه معتقدند نابغه در تجارت، همان نابغه در سیاست است. آنچه بسیاری از مولتیمیلیاردرها انجام میدهند، استفاده از ثروت خود برای لابی، تامین مالی سازمانهای ذینفوذ و اجتناب از پاسخگویی سیاسی از طریق پول سیاه[کثیف] است. بسیاری از آنها با افرادی که در سیاست مهارت دارند، رابطه برقرار میکنند و اینگونه است که ثروتمندترین مرد جهان دست راست ترامپ شده است. آیا منافع ماسک و ترامپ و مهمتر از آن سیاستهای آنها با منافع رأیدهندگان همسو خواهد بود؟ سال 2013، سه دانشمند علوم سیاسی دیدگاههای سیاسی بیش از 100 آمریکایی ثروتمند را مطالعه کردند که میانگین ثروت آنها 750 میلیون دلار بود. آنها تفاوتهای زیادی بین ترجیح سیاسی ثروتمندان در مقایسه با آمریکاییهای معمولی یافتند. درحالیکه ثروتمندان اغلب اولویتهای متفاوتی دارند، تأثیر آنها بر دمکراسی بسته به تواناییشان در شکلدادن سیاستها یا نتایج سیاسی متفاوت است.