در تاریخ بلوک شرق یا به عبارتی نظام‌های تحت سیطره سیاسی و نظامی اتحاد جماهیر شوروی، مجارستان یکی از نخستین کشورهایی بود که برای بیرون کشیدن خود از زیر بیرق سرخ داس و چکش تلاش کرد و البته که همچون دیگر موارد مشابه با شکست مواجه شد. انقلاب ضد کمونیستی مجارستان که در‌سال 1956 میلادی جرقه‌اش در تظاهراتی دانشجویی زده شده و سپس کل پایتخت (بوداپست) را در بر گرفت، یک چهره شاخص در رأس خود داشت که به نوعی کل قیام را رهبری می‌کرد. ایمره ناگی، سیاستمدار مجارستانی که دو دوره نیز بر صندلی نخست‌وزیری این کشور تکیه زده بود در پی ریختن مردم به خیابان‌ها و احتمال حمله شوروی به مجارستان از کشورهای غربی تقاضای کمک کرد. اما تانک‌های پیمان ورشو و ارتش سرخ تا قبل از این‌که غربی‌ها بخواهند تصمیمی بگیرند وارد خیابان‌های بوداپست شده و انقلابیون را به شدیدترین وجه ممکن سرکوب کردند. ایمره ناگی نیز در پی شکست انقلاب دستگیر شد و به جرم خیانت به کشور و آرمان‌های حزب کمونیست، 61سال پیش در چنین روزی، برابر 15 ژوئن 1958 اعدام شد.