انتشارات «جهان کتاب» را شاید بتوان به جزیره‌ای تشبیه کرد که در کنار شلوغی‌های خلیج و ساحل آنسو، کار خود را مشتاقانه و همدلانه پی گرفته و از حواشی برخی اخبار نشر نیز پرهیز کرده است. این ناشر با مدیریت مجید رهبانی، رویکردی ظریف پیش گرفته است. از چاپ آثار زیبا و نوستالژیک پرویز دوایی گرفته تا تألیف‌ترجمه‌های جذاب احمد اخوت و از آن‌سو انتشار چند کتاب در حوزه دانش و مسائل مرتبط با فیزیک زمان. در انتشار تمام این آثار نیز هوشمندی ناشر قابل پیگیری‌ست؛ توده‌ای مخاطب فرضی برای خود دارد که تلاش می‌کند آن‌ها را حفظ کند و ناگهان این طیف را با گسترش انتشار آثار بی‌مایه وسیع نکند. در این مسیر از دل نیز خرج کرده است چراکه هزینه‌های جاری چاپ انتشار مجموعه‌ای بزرگ و ماندنی چون «نقاب» را هیچ چیزی غیر از عشق و علاقه توجیه نمی‌کند. این مسأله درباره عباس آگاهی نیز صادق است؛ مترجمی که می‌تواند سراغ آثار بازاری برود به ترجمه کلاسیک‌های جنایی و کارآگاهی جهان همت گماشته و تا همین حالا قریب به 70 اثر ترجمه کرده. حتی به عدد و رقم نیز چنین کاری شگرف است و جای تحسین و تکریم دارد، چه رسد با نثر روان و دقت نظری که آگاهی به خرج داده است.
با این مقدمه «جهان کتاب» با 4 اثر دیگر از مجموعه «نقاب» به نمایشگاه کتاب آمده است: «پرواز بدون او» نوشته میشل بوسی، «مگره نزد فلاماندها» نوشته ژرژ سیمنون، «اغما» اثر فردریک دار و «نجس‌ها» نوشته پی‌یر بوالو و توماس نارسژاک. اولین رمان یعنی «پرواز بدون او» درباره هواپیمای ایرباسی است که از استانبول عازم پاریس می‌شود اما در سانحه‌ای وحشتناک به کوه برخورد می‌کند. کاری بسیار پرتعلیق از میشل بوسی، نویسنده فرانسوی. رمان بعد، «مگره نزد فلاماندها»، ماجرای بازرس معروف ادبیات کارآگاهی یعنی ژول مگره را دنبال می‌کند که این بار راهی مرز بلژیک شده تا دختری را که در رودخانه ناپدید شده بیابد. «اغما» در این میان به فیلمنامه‌نویس جوانی می‌پردازد که با قطار از فرانسه عازم آلمان شده است. در راه با دختری جوان و زیبا آشنا می‌شود اما هنوز آشنایی قوت نگرفته که کسی گویی او را از قطار به بیرون پرت می‌کند... «نجس‌ها» شاید در بین این رمان‌ها از مابقی سیاه‌تر باشد چون به دنیای انسان‌هایی می‌پردازد که در چشم طبقات بالاتر با عنوان «نجس‌ها» از آن‌ها یاد می‌شود. رمان در واقع خواننده را با دنیای کسانی آشنا می‌کند که برای ادامه زندگی شرافتمندانه به دنبال کار می‌گردند اما جامعه آن‌ها را به بدترین شکلی طرد می‌کند.