شهروند| زمانی لقب انحصاری سومین تیم پایتخت ایران را در اختیار داشتند؛ همان زمانی که با آلن میناسیان، ورژ سرکیسیان، ورژبخشی، سرژیک تیموریان، ادموند اختر، ادموند بزیک و... باعث شده بودند حتی در شهرستان‌ها هم عده‌ای «آراراتی» به حمایت از آنها برخیزند و در ورزشگاه مدرنشان، 15‌هزار تماشاگر ثابت داشته باشند. با این حال عدم تخصیص بودجه از سوی مسئولان مربوطه، آب روشن تهران را گل‌آلود کرد؛ به‌حدی که وقتی در یکی از روزهای دهه 70 سقوط کردند، نه‌تنها دیگر بلند نشدند بلکه موقتا از صحنه فوتبال کنار رفتند.
زمزمه‌های  بازگشت
خبر خوب اما برای آرارات چند روز پیش از راه رسید؛ زنده شدن تیم فوتبال برزگسالان باشگاه. ناگفته نماند آرارات هم درست مانند بانک ملی، دیگر تیم با ریشه تهرانی در رده پایه فعالیت می‌کند اما مدتی بود که در رده بزرگسالان تیمی نداشت. سرانجام این تیم باریشه و پیراهن نارنجی، روز جمعه با انجام اولین بازی در رده برزگسالان بار دیگر به آغوش فوتبال بازگشت. در راه پیوند دوباره مادر و فرزند به هم اما اتفاقات زیادی رخ داد.
شروع جنجالی
بازیکن تیم ستاد مشترک پس از گل کردن پنالتی تیمش مقابل هواداران آرارات به شادی تحریک‌آمیز پرداخت و زمینه‌ساز یک جنجال بزرگ در پایان بازی منجر به پیروزی 2 بر یک ارامنه در بازی جام باشگاه‌های تهران شد. داور، گلزن ستاد مشترک را اخراج کرد اما او لحظاتی پس از به صدا درآمدن سوت پایان بازی از رختکن به زمین آمد. او ابتدا به سمت میز داوران و ناظران حمله کرد و حتی میز را برگرداند و همین آغاز درگیری بین بازیکنان آرارات و بازیکنان ستاد مشترک بود. خلاصه آرارات نمی‌توانست افتتاحیه‌ای بدتر از این را برای خود متصور باشد!