در فصل انتخابات قرار داریم و کارزار انتخابات و انواع وعده ووعیدهای انتخاباتی بسیار داغ است و متاسفانه در این بین برخی نامزدها برای کسب آرای بیشتر به انواع شعارها و وعده‌های غیر قابل تحقق تن می‌دهند. متاسفانه عادت نامأنوسی شکل گرفته شده که در زمان تبلیغات انتخاباتی نامزدها وعده
و وعیدهایی می‌دهند که عموما بعدها هم محقق نخواهد شد. یکی از مشکلات در این بین نبود قانونی است که به ما این اجازه را بدهد بر رفتار نامزدهای انتخاباتی و وعده‌هایی که می‌دهند نظارت درست و جامعی داشته باشیم. بدین معنا که قانونی که طبق آن بتوانیم ضمانت اجرای این وعده‌ها را از نامزدهایی که انتخاب می‌شوند بگیریم، نداریم.این خلأ قانونی طی سال‌های اخیر بسیار احساس شده و راه حلی هم هنوز برای آن در نظر گرفته نشده است.
البته درست است که قانونی در رابطه با وعده‌ای غیر قابل اجرا نداریم اما اینکه  نامزدی وعده بی‌اساس بدهد و بعدها به آن عمل نکند کار بسیار غیراخلاقی است. قانونگذار در قوانین عادی پیش بینی کرده است که  اگر کسی وانمود به داشتن اختیاراتی کند در حالی که در عمل چنین چیزی نباشد به آن  کلاهبرداری می‌گویند. به نظرم فریب و کلاهبرداری هم یک کار غیر اخلاقی است و هم غیرقانونی، که می تواند شامل همین وعده‌های غیر قابل تحقق شود. نباید فراموش کرد که دروغ و فریب در دین ما به شدت تقبیح شده و دین اسلام دروغ را از گناهان کبیره دانسته است. به هر حال اینکه وعده‌ها محقق نمی‌شود اینجا بخشی از مسئولیت پیگیری و مطالبه گری مربوط به رسانه‌ها و محافل سیاسی، مطبوعاتی و خبری است تا بر اساس رسالتی که دارند وعده‌های محقق نشده را به مردم بگویند که آنها برای دوره‌های بعدی بتوانند تصمیم درست‌تری بگیرند.
متاسفانه برخی از نامزدها وعده‌هایی را می‌دهند که این وعده‌ها در عمل به هیچ وجه امکان تحققشان وجود ندارد. به طور مثال برای نماینده‌های مجلس مشخص است که افزایش یارانه در شرایط فعلی با منابع موجود به هیچ‌وجه امکان‌پذیر نیست. زیرا همین اختصاص یارانه باعث شده که بسیاری از طرح‌های عمرانی ما متوقف شود و ما پولی نداشته باشیم که طرح‌های عمرانی را تکمیل کنیم. بنابراین آن فرد و یا نامزدی که مبالغ یارانه‌ها را افزایش می‌دهد باید بگوید که قصد دارد از چه منابعی این افزایش را جبران کند.
من فکر می‌کنم که هر چه نامزدها ساده‌تر با مردم برخورد کنند تأثیرشان بر آرای مردم بیشتر خواهد بود. تاکید می‌کنم که ما در حال حاضر قانونی برای برخورد با اینگونه رفتارهای غیر اخلاقی نداریم و مردم خودشان باید هوشیار باشند. فضای مجازی، رسانه‌ها و صدا و سیما وظیفه دارند که در همین ایام تبلیغات اگر وعده‌ای خلاف واقع است این وعده را به مردم بازگو کنند که مردم دچار اشتباه نشوند. به عقیده من رسانه‌ها رسالت چنین کاری را دارند که با انجام درست آن و افزایش آگاهی‌های عمومی می‌توان مانع تکرار چنین رفتارهایی در انتخابات‌های
آتی شد.