گالری «هور» هشتم این ماه افتتاحیه شلوغی داشت. اساتید و علاقه مندان آثار زنده‌یاد «داوود امدادیان» به گالری آمده بودند، تا هم آثار او را ببینند و به این طریق یادبودی برای او برگزار کنند. تابلوهای نقاشی و طراحی او از طبیعت به علاوه چند عکس و دفترچه‌های یادداشت او این نمایشگاه را دیدنی کرده بود.
بیانیه نمایشگاه را که Gerhard Gamand سردبیر مجله AZART نوشته خواندنی است:
«جاودانگی از جمله مهمترین خصوصیات آثار«داوود امدادیان» است. نقاشی‌های او به گونه‌ای مرموز از زمان می‌گذرد و انسان را به فکر فرو می‌برد، انسان از جایی آمده است که نمی‌دانیم، و به سمت ورطه‌ای در حرکت است با انتهایی نامشخص. این نیرویی حیاتی و توان هزار ساله را می‌توان در درون مایه آثار امدادیان به طور کامل یافت کرد. در عین حال که لطافت در این مناظر موج می زند، حجم زیادی از این غم انسانی نیز به چشم می خورد. این درختان در واقع به مثابه پیوندی حقیقی هستند میان روح پرسشگر بشر و مفهومی که او خواستار سلطه بر آن بوده است. در تابلوهای این هنرمند می‌توان در آرامش نفس کشید و شادی‌های ساده و روزمره زندگی را تا سرحد مست شدن چشید. زمان در پناه این درختان نورانی و امنیت بخش به کندی سپری می‌شود و انسان برای راهیابی به دیگر مقصدهای بعید می تواند دستاویز این درختان شود.»
بیشترآثار «داوود امدادیان» طبیعت و منظره بوده، تا جایی که او را نقاش منظره ها می نامند. اما طبیعت نگاری‌های او صرفا اجرای عینی از مناظر نیست. می‌توان در آنها نوعی مکاشفه و بازنمایی از طبیعت را دید؛ اما به شیوه خود او. انگار می خواهد طبیعت اطرافش را ببیند ولی به آنها وفادار نماند. همواره نوعى تمايل به تجريد و انتزاع در آثار او به چشم مى‌خورد. برای همین است که درختان در نقاشی‌های او فرم‌هایی متفاوت از درختان واقعی دارند. انگار حجم های عجیب و غول پیکر و ترسناکی هستند که روی زمین ریشه دوانده‌اند. این «وهم» در آثار او با نوع رنگ‌گذاری‌هایش کامل می‌شود. وجود همین فضا و ذهنیت خاص در او باعث یگانگی و جذابیت آثارش شده‌اند.
این نمایشگاه تا دوم خرداد ماه در گالری «هور» بر پا خواهد بود.