مهنوش آذرمعتمدی، عضو سابق شورای شهر تهران| سهم زنان در مدیریت شهری نه‌تنها به حضور آنان در شورای شهر ختم نمی‌شود، بلکه زنان باید در تمام عرصه‌ها ازجمله سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و عرصه‌های دیگر نیز حضور داشته باشند. زنان باید فعالیت چشمگیری در حوزه‌های معطوف به زنان داشته باشند و آن را به سایر بخش‌ها نیز منعکس و پراکنده کنند. چرا که مردان هر چقدر در امور زنان کارشناس باشند، نمی‌توانند احساس، عواطف و نیاز‌های یک زن در شهر را شناسایی کنند؛ این شناسایی از ریشه‌یابی آغاز می‌شود.
زنان به درستی می‌توانند مشکلات یک زنی که در شهر زندگی می‌کند را ریشه‌یابی کنند. دردهای آنان را به عنوان همجنس بشنوند و سپس به حل مشکلات آنها بپردازند.
عده‌ای از کارشناسانی که در شورای شهر و مجلس شورای اسلامی وظیفه قانونگذاری و تنظیم لوایح را به عهده دارند و قوانینی را پیشنهاد می‌دهند، باید از زنانی باشند که نیاز‌های واقعی زنان را عمیقا درک می‌کنند.
در سال‌هایی که به‌عنوان خادم و برگزیده مردم در شورای شهر فعالیت می‌کردم، به مسائلی جزیی برخورد می‌کردم که کارشناسان آقا حتی با توانمندی بیشتر، به ندرت به آنها پی می‌بردند. به‌عنوان مثال و به‌عنوان جزیی‌ترین مساله‌ای که در سال‌های خدمت به آن برخورد کردم، مسأله جوی‌های آب بود که بسیاری از بانوانی که به همراه فرزندان از تاکسی و یا سایر خودروها  پیاده می‌شدند، به درون آنها سقوط می‌کردند. بارها این مسأله را پیگیری کردیم و از مسئولان خواستیم که این مسأله را پیگیری كرده و روی جوی‌های شهر را بپوشانند. زنان همواره نکات ریزی را خواهند دید که مردان از کنار آنها ساده می‌گذرند و اینطور مسائل ساده انگاشته می‌شود.
حضور زنان برای بحث‌های کارشناسی در شورای شهر و یا مجلس شورای اسلامی واجب است و حضور آنان به تخصیص امکانات به زنان و حل مشکلات و درک نیاز‌های آنان کمک خواهد کرد.