مجتبی پارسا| رئیس‌جمهوری آمریکا، کره شمالی را یک تهدید خواند و از دولت چین خواست تا تمام تلاش خود را برای نفوذ بر پیونگ‌یانگ به کار بگیرد. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا در یک نشست خبری با
پائولو جنتیلونی، نخست‌وزیر ایتالیا گفت: کره شمالی یک تهدید است. بنابراین ما باید ارتش خودمان را به سرعت تقویت کنیم. در یک بازه کوتاه‌مدت گذشته اتفاقات زیادی رخ داده است. به نظرم در 91 روز گذشته این رخدادها اتفاق افتاده است. ما تلاش‌های خوبی انجام داده‌ایم و کارهای زیادی هم داریم که باید انجامشان بدهیم. ما در موقعیت خوبی قرار داریم. وی همچنین ابراز خوشبینی کرد که چین می‌تواند از توانایی و نفوذ خود برای تاثیرگذاری بر دولت کره شمالی و رهبری این کشور استفاده کند. ترامپ در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران که از وی درباره وضع ثبات روانی رهبر کره شمالی پرسید، گفت: امیدوارم که او از نظر روانی در ثبات قرار داشته باشد. باید مراقب او بود. وی که اوایل ماه جاری میلادی با شی جینپینگ، رئیس‌جمهوری چین در آمریکا دیدار کرد، گفت: من به همتای چینی خود گفتم که اگر اقداماتی را درباره کره شمالی انجام دهد، واشنگتن و پکن می‌توانند اقدامات و تبادلات تجاری بهتر و بیشتری با هم داشته باشند. من امیدوارم که رئیس‌جمهوری چین بیشترین تلاش خود را برای این کار به خرج دهد.
در هفته‌ای که گذشت، احتمال جنگ میان جمهوری دموکراتیک خلق کره و ایالات متحده آمریکا، افزایش یافته است، بنابراین بسیار ضروری می‌نماید که بدانیم یک‌چنین جنگی، چه شکل و شمایلی می‌تواند داشته باشد. من از این جهت از اصطلاح «جنگ» و نه صرفا «حمله آمریکا به تأسیسات برنامه اتمی و موشکی کره شمالی» استفاده می‌کنم که ما باید احتمال واکنش کره شمالی به این حمله و گسترده‌شدن این نزاع را نیز در نظر بگیریم.
به گزارش پایگاه اینترنتی Geopolitical Futures، چنین جنگی مبتنی بر تصمیم کره شمالی به منظور حرکت برنامه اتمی‌اش به مرحله‌ای خواهد بود که آمریکا و سایر کشورها، به این نتیجه برسند که امکان دستیابی به سلاح اتمی توسط این کشور بسیار نزدیک است. با توجه به این امر که کره شمالی از جنگ هسته‌ای نجات نخواهد یافت، این مسأله بسیار دشوار است که بفهمیم چرا آنها تمایل دارند که برنامه اتمی‌شان را به این نقطه برسانند. شاید دلیل واضح این باشد که کره شمالی می‌خواهد از سلاح اتمی به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی استفاده کند. همچنین دلیل داشتن سلاح‌های هسته‌ای می‌تواند عامل بازدارنده‌ای برای قدرت‌های خارجی باشد که به دنبال تغییر رژیم این کشور هستند. در هر حال، خطرناک‌ترین شرایط، زمانی است که کره شمالی، نزدیک به دستیابی به سلاح اتمی باشد؛ گرچه هنوز موفق به رسیدن به این نقطه نشده است. این دوره، زمانی است که احتمال حمله یک قدرت خارجی به کره شمالی، بسیار محتمل است. این، دوره‌ای است پیش از آن‌که کره شمالی، دست به ضدحمله بزند. تصمیم پیونگ‌یانگ برای ارسال سیگنال‌هایی مبنی بر دست‌یافتن این کشور به سلاح‌های اتمی، احتمال حمله خارجی را زیاد می‌کند. در هر حال، حتی اگر این کشور به یک یا دو سلاح اتمی هم دست پیدا کرده باشد، باز هم تصمیم کره شمالی، بسیار عجیب است (که عمدا، چنین سیگنال‌هایی می‌فرستند).
تصمیم ایالات متحده آمریکا برای حمله به کره شمالی، براساس شدت عواقب این حمله و واکنش پیونگ‌یانگ با استفاده از سلاح اتمی، اگر داشته باشد، خواهد بود و اگر این کشور سلاح اتمی نداشته باشد، تصمیم آمریکا برای حمله به کره شمالی، براساس احتمال نزدیک بودن این کشور به دستیابی به سلاح اتمی خواهد بود.
با این حال و در صورت تصمیم آمریکا برای حمله به کره شمالی، 5 مشکل اساسی وجود دارد؛ اول این‌که آیا سرویس اطلاعاتی ایالات متحده، اطلاعات دقیقی از موقعیت تسلیحات حیاتی کره شمالی دارد؟ دوم، آیا پرزیدنت ترامپ و دستیارانش، به اطلاعات سرویس‌های اطلاعاتی‌شان اطمینان دارند؟ سه، امکان نابودی تسلیحات خطرناک کره شمالی، با استفاده از سلاح‌های غیراتمی وجود دارد؟ چهار، آیا ارزیابی آسیب‌های این جنگ، ممکن است؟ (به بیان دیگر، آیا امکان این وجود دارد که ما اطمینان حاصل کنیم از نابودی کامل تسلیحات کره شمالی؟) و در نهایت، موضوع پنجم، این‌که اگر تنها یک بمب اتمی – یا چند موشک هسته‌ای- بتواند تسلیحات کره شمالی را نابود کند، آیا برهنه کردن این کشور از سلاح‌های اتمی می‌تواند توجیه مناسبی در مقابل پیامدهای سیاسی قابل توجهی که گریبانگیر ایالات متحده در استفاده دوباره از بمب اتمی خواهد شد، باشد؟ و آیا این حمله اتمی، خطر مشروعیت بخشیدن به استفاده از سلاح‌های اتمی توسط دیگر کشورها را موجه نمی‌سازد؟
من پاسخ این سوالات را نمی‌دانم. من گمان نمی‌کنم که آمریکا، بدون داشتن اطلاعات روشن از تمایل کره شمالی به آغاز حمله، حمله اتمی پیشگیرانه‌ای به این کشور داشته باشد. من دست‌کم می‌توانم فرض کنم که یک حمله متعارف، محتمل است و ارزیابی خسارات چنین جنگی نیز ممکن است. در چنین شرایطی و در شرایط فقدان فشارهای چین برای متقاعد کردن کره شمالی برای عقب‌نشینی از ظرفیت کنونی‌اش، ایالات متحده به راحتی حمله خواهد کرد.
با فرض این‌که حمله آمریکا، حمله موفقی باشد، کره شمالی با این سوال مواجه می‌شود که چگونه به چنین حمله‌ای پاسخ دهد. این کشور دو انتخاب دارد. حالت اول که احتمال کمتری دارد و کره شمالی چنین تهدید‌هایی نیز کرده، این است که به شهروندان آمریکایی در کره جنوبی حمله کند؛ حملاتی مثل ربودن و بردن آنها به کره شمالی. اما حالت دوم که بسیار محتمل‌تر است، استفاده از توپخانه‌های زیاد خود در بخش غربی مرز خود با کره جنوبی و بمباران بسیار شدید سئول است. تلفات و خسارات چنین حرکتی، حتی در یک بازه کوتاه زمانی هم می‌تواند بسیار زیاد باشد. در هر حال، معامله با سئول، در میان گزینه‌های پیونگ‌یانگ نخواهد بود.
در صورت چنین اقدامی از سوی کره شمالی، واکنش آمریکا، احتمالا حملات موشکی و بمباران هوایی توپخانه‌های کره شمالی خواهد بود. مشکل اینجاست که در چنین شرایطی، اگر آمریکا منتظر بایستد تا ببیند کره شمالی چنین گلوله‌بارانی را انجام دهد، با وجود تأخیر حتی چند ساعته، تلفات زیادی را شاهد خواهیم بود. برای آمریکا، چنین حمله‌ای به یکی از متحدان نزدیکش، غیرقابل پذیرش خواهد بود و بنابراین چنین فرض خواهند کرد که کره شمالی چنین حمله‌ای به کره جنوبی خواهد داشت. کره شمالی، منابع قابل توجهی را برای این منظور مستقر کرده و همچنین عملیاتی را برای تست آمادگی انجام
داده است.
بنابراین، ایالات متحده آمریکا باید حملاتی هوایی را در محدوده مرزی، به فاصله حدود 40 کیلومتری از سئول در نظر بگیرد. به بیان دیگر، آمریکا باید منطقه وسیعی را به سرعت نابود کند. مشکل اول، سامانه دفاع هوایی کره شمالی در این منطقه خواهد بود. کره شمالی دارای طیف وسیعی از موشک‌های زمین به هواست که شواهد نشان می‌دهد، بعضی از آنها را به اندازه موشک‌های اس-300 روسی توسعه داده است که بسیار شبیه سیستم موشک‌های پاتریوت آمریکایی است. اگر چنین باشد، آنها قادر به درگیری با هواپیماهای دشمن، آن هم در فاصله چندصد مایلی خواهند بود.
برای از بین‌بردن توپخانه‌ها، آمریکا نیازمند استفاده از هواپیماهای بی-52 است که قابلیت حمل مهمات بسیار زیادی را دارند و می‌توانند بمب‌های خود را از ارتفاع بسیار زیاد با دقت بالا به هدف بزنند. اما با فرض این‌که کره شمالی دارای موشک‌های زمین‌به‌هوای قدرتمند است و بمب‌افکن‌های بی-52 نیز رادارگریز نیستند، تلفات این جنگنده‌ها بسیار زیاد خواهد بود. گرچه آمریکا دارای بمب‌افکن‌های بی-1 و بی-2 نیز هست و اینها رادارگریز نیز هستند، اما هیچ‌کس تا به حال برای از بین بردن چنین تعداد و تراکمی از این موشک‌های زمین به هوا، از این بمب‌افکن‌ها استفاده نکرده است. در هر صورت، آمریکا به اندازه کافی از این بمب‌افکن‌ها ندارد و حتی اگر بتواند این منطقه را از موشک‌های زمین به هوا پاک کند، باز هم هزینه از دست دادن زمان برای کره جنوبی غیرقابل قبول خواهد بود. بنابراین، آمریکا پیش از هرچیز باید به دنبال حمله سرکوب‌گرانه سامانه دفاع هوایی دشمن باشد. این اتفاق می‌تواند توسط هواپیماهایی به نام «راسوی وحشی» صورت بگیرد. این هواپیماها مسلح به موشک‌هایی هستند که در امواج رادارها، اختلال ایجاد می‌کنند. آنها حامل سیستم‌های الکترونیکی‌ای هستند که به جنگ رادار می‌روند. این موشک‌ها بسیار سریع هستند و سیستم جست‌وجوی راداری دشمن را از کار می‌اندازند و موشک‌های زمین‌به‌هوا، بدون داشتن رادار، عملا بلااستفاده خواهند شد. گرچه حمله سرکوب‌گرانه راداری، می‌تواند روزها یا شاید هفته‌ها طول بکشد و در این مدت، موشک‌های کره شمالی می‌توانند سئول را بمباران کنند. بنابراین، آمریکا یا باید تلفات احتمالا زیاد هواپیماهایش را بپذیرد، یا نابودی بخش‌های زیادی از سئول را.
بنابراین، یک احتمال دیگر، خود را نشان می‌دهد و آن، احتمال حمله زمینی است. حمله زمینی مستقیم علیه توپخانه‌های ضدهوایی با این تعداد زیاد، منجر به تلفات زیادی خواهد شد. همچنین، کره شمالی، دارای کمربند مین‌های مرزی است.
با توجه به همه این موارد، باید بدانیم که کره شمالی، ضدحمله موثری خواهد داشت. توپخانه آنها بسیار خطرناک است و می‌تواند پایتخت کره‌جنوبی و بزرگترین شهر این کشور را هدف قرار دهد. نابود کردن تسلیحات اتمی، در شرایطی که سئول نابود شود، سوالات زیادی را در مورد توانایی نظامی آمریکا مطرح می‌کند. ایالات متحده آمریکا، به دلایل سیاسی، نیازمند پیروزی است. گرچه امکان دارد که توپخانه کره شمالی، کمتر از آنچه که تصور می‌شود، قدرتمند باشد. حتی ممکن است که طراحان نظامی آمریکا، راه حل کمتر خطرناکتری را از راه حل من پیدا کرده باشند؛ اما واقعیت این است که کره‌شمالی می‌تواند در برنامه هسته‌ای خود تسلیم شود، اما با نابود کردن سئول و ضربه‌زدن به نیروی هوایی آمریکا، به پیروزی قاطعی در مقابل آمریکایی‌ها برسد، و این مسأله می‌تواند موجب قوی‌تر شدن رژیم کره‌شمالی و اعتبار
بیشتر آنها شود.
اگر آمریکا به سلاح‌های اتمی کره‌شمالی حمله کند، این کشور نیز می‌تواند با بمباران کره جنوبی، جنگ را به منطقه غیرنظامیان بکشد، و انتخاب‌های غیرقابل پذیرشی را به آمریکا، و گزینه‌های فاجعه‌باری را به کره‌جنوبی
تحمیل کند.
اگر عدم شور و شوق را در میان مردم کره‌جنوبی به دلیل احتمال حمله آمریکا به کره‌شمالی می‌بینید، به این دلیل است. مسأله آنها این نیست که چه هزینه‌ای را برای یکپارچه‌سازی شبه‌جزیره کره باید بپردازند، (گرچه این موضوع نیز اهمیت دارد) بلکه مسأله و ترس آنها این است که پایتخت‌شان را از دست بدهند.
ممکن است که کره شمالی، واکنشی به حمله آمریکا نداشته باشد، اما موضوع این است که آمریکا نمی‌داند آنها چه چیزی را در سر می‌پرورانند. بنابراین، آمریکایی‌ها باید هرگونه سناریوی محتملی را بررسی کنند. شاید کره شمالی، دیوانه باشد، اما این مسأله چیزی از اهمیت این موضوع نمی‌کاهد که آیا آمریکایی‌ها، دارای سرویس اطلاعاتی خوبی هستند و آیا این سرویس‌ها، قابل اعتمادند یا نه. با وجود بهترین سرویس‌های اطلاعاتی جهان، حمله و نابود کردن این تعداد از موشک‌های زمین‌به‌هوای کره شمالی، زمان می‌برد؛ و سئول، زمانی برای هدر دادن ندارد؛ و کره شمالی، به خوبی به این مسأله واقف است.