مهدی بهلولی آموزگار

شگفت‌ انگیز است این دنیای سیاست؛ دنیایی که در آن به یک باره رنگ عوض می‌شود. دنیای فرهنگ اینگونه نیست؛ یعنی در آن، تا این اندازه، به سرعت و به آسانی نمی‌شود از این رو به آن رو شد. فرهنگ از بنیاد با نوعی استواری و پایداری در پیوند است و کسانی هم که دل به آن می‌بندند کمتر اهل زد و بند و چهره عوض کردن می‌شوند. سیاست اما چیز دیگری است؛ دنیای پیوندهای زودگذر و سخن‌های باب روز است، و این که امروز یک جور باشی و فردا جوری دیگر. گرچه گویا این جورواجور شدن‌ها، به نوعی در طبیعت ما انسان‌هاست و در همه جا مثلاً همان دنیای فرهنگ هم هست اما در دنیای سیاست نمود و فراوانی بیشتری دارد.
بحث بر می‌گردد به برخی رفتارهای شگفت‌انگیز برخی سیاستمداران دولت دهم. در دولتی که هر سال، نصفی از افزایش حقوق سالانه و قانونی کارکنان دولت، با رفتاری کاملاً خودسرانه و سلیقه‌ای از بین رفت و هیچ انتقاد و اعتراضی از یکی از کارگزاران آن برنخاست و حالا به یک باره شده‌اند هوادار حقوق من کارمند که چرا حقوقم پایین است و دولت یازدهم هم توجهی به آن نمی‌کند. و چرا مثلاً آموزگار دارد ماهانه یک و نیم میلیون تومان حقوق می‌گیرد و به انتقادها و اعتراض‌های آنان رسیدگی نمی‌شود- تو گویی در دولت دهم، هیچ حقی از آموزگاران پایمال نشد و همه انتقادهای آنان، پاسخی منطقی و عملی گرفت! یک بار، در دولت دهم، مدیر مدرسه ما آمد و گفت هر دانش آموز سال اول دبیرستانی که در خرداد یک تجدیدی بیاورد حق انتخاب رشته‌های ریاضی و تجربی را ندارد. چند روز بعد مدیر دیگری هم همین حرف را زد و از نشست توجیهی مدیران دبیرستان در اداره خبر داد که از آنان خواسته‌اند در هدایت تحصیلی سال آینده، این سیاست را عملی کنند. من رفتم با یکی از خبرگزاری‌ها گفت‌وگو کردم و گفتم که این کار با منطق آموزش جور در نمی‌آید و به هدایت تحصیلی اجباری می‌انجامد. یکی از فرادستان آموزش پشت سر من آمد و در همان خبرگزاری گفت که این شخص دروغ می‌گوید و اصلاً اینگونه نیست. و شگفت این که در همان سال همان هدایت تحصیلی اجباری هم عملی شد! و حالا همان شخص شده هوادار حقوق من آموزگار که چرا حقوق من کم است و چرا دولت، حقایق آموزش و پرورش را کتمان می‌کند. و بعد می‌آید در صدا و سیما ژست هواداری از حقوق آموزگار و بیان کامل حقایق آموزش و پرورش را می‌گیرد. و اینجاست که آدم از این سیاست‌ورزان و سیاست ورزی به دور از اخلاق، در شگفت می‌ماند و انگشت به دهان. همان شخصی که می‌گفت حقوق آموزگاران کم است چون هفته‌ای 44 ساعت کار نمی‌کنند پس باید حقوقشان کم باشد به یک باره می‌شود هوادار سفت و سخت حقوق آموزگار و این که چرا دولت یازدهم دارد به آموزگار کم حقوق می‌دهد! باور کنید اگر کسی از این دگرگونی‌های آشکار و شگفت، شاخ بر سرش سبز شود هیچ شگفتی ندارد!