در بازی کبدی بانوان ایران مقابل هند، در یک صحنه هندی‌ها بازیکن ایران را از زمین بیرون انداختند. این اتفاق باعث شد تا مقنعه بانوی ایرانی از سرش خارج شود. در همین لحظه داور کره‌ای بازی در حرکتی جالب کت خودش را درآورد و روی سر بازیکن ایران انداخت تا او به کمک بازیکنان هندی مقنعه‌اش را سرش کند. حرکت این داور کره‌ای باعث شد تا ایرانی‌های حاضر در سالن این داور را تشویق کنند. بروز چنین اتفاقاتی در هر نقطه از جهان فارغ از جهتگیری‌های سیاسی، نژادی و قومی انسان را به یاد بخشی از شعر «تاگور» شاعر بلند آوازه هندی می‌اندازد که گفت: «هر کودکی که به دنیا می‌آید نویدبخش آن است که خدا هنوز از انسان نا امید نشده است». با این توضیح، اتفاقی که در بازی کبدی ایران- هند افتاد، چیزی غیر از رفتار صلح‌طلبانه و دوستی بدون پیش شرط نبود. داور کره‌ای می‌توانست چنین کاری نکند. به نظر شما این عمل داور کره‌ای نشان از چه دارد؟ اگر شما جای داور بودید و فرد مقابل دین دیگری داشت آیا همین کار را انجام می‌دادید تا به حفظ ارزش طرف مقابل کمک
 کرده باشید؟