|  حسن بهرام‌نیا | عضو کمیسیون انرژی|

سوخت‌های تجدیدناپذیر یا همان سوخت‌های فسیلی از مواردی است که همیشه قابل بحث بوده و هست چون جوامع با رفتن به سمت صنعتی‌شدن و غرق‌شدن در تکنولوژی بیش‌از پیش به آن نیاز داشتند، البته همیشه ترس به پایان رسیدن این منابع وجود داشته و جوامع برای بهره‌بردن از این انرژی هزینه‌هایی را هم پرداخته‌اند؛ هزینه‌هایی همچون آلودگی‌های محیط‌زیستی، گرم‌شدن هوا و... که کم‌وبیش بیشتر ما با آنها آشنا هستیم باعث شد تا جوامع به دنبال جایگزین مناسب برای این منابع باشند منابعی که هم بتوانند پاسخگوی نیازهای جوامع کنونی باشند هم هزینه‌های انرژی‌های تجدیدناپذیر را تحمیل نکنند. انرژی‌های تجدیدناپذیر خواه یا ناخواه روزی به پایان می‌رسند پایانی که امکان دارد 30یا 40سال یا بیشتر طول بکشد اما مسأله‌ای که تغییر نمی‌کند این است که این انرژی عمری دارد و روزی تمام خواهد شد برای همین لزوم بهره ‌بردن از سایر انرژی‌ها بیشتر مشهود می‌شود، البته به همین سادگی نیز نمی‌توان از انرژی‌های جایگزین صحبت کرد چون مسأله گسترده‌ای است و نیاز به برنامه‌ریزی و تأمین اعتبار دارد. البته همه جوامع راهی جز این ندارند و همه باید در این مسیر گام بردارند. ایران نیز برای این‌که در دورانی که نفت به پایان می‌رسد با مشکلی روبه‌رو نشود نیاز دارد از همین حالا هدفگذاری‌های مشخصی داشته باشد و مجلس، دولت و همه نهادها و سازمان‌ها با همکاری هم برنامه دقیقی برای آن طراحی کنند. یکی از راه‌هایی که می‌توان برای آن برنامه‌ریزی داشت و روی آن هدفگذاری کرد تکنولوژی‌های جدید است؛ نخبگان و دانشگاهیان در این مسیر می‌توانند تاثیرگذار باشند، انرژی هسته‌ای بحث‌بر‌انگیزترین انرژی تجدیدپذیر است و با همه کشمكش‌های بین‌المللی جوامع بسیاری آن را ارزان‌ترین انرژی آینده می‌دانند و در برنامه‌های بلندمدت خود آن را گنجانده‌اند. البته ایران نیز چنین پتانسیلی را دارد و می‌تواند با سرمایه‌گذاری در این بخش گامی رو به جلو در این مسیر بردارد. درواقع یکی از سیاست‌هایی که باید در پیش گرفته شود این است که ما بتوانیم از تجمیع تمام داشته‌هایمان بهره‌ ببریم و ظرفیت‌های بالقوه خود را به‌کار بگیریم تا بتوانیم کمبود انرژی‌های تجدیدناپذیر را ترمیم کنیم. البته باید اذعان کرد که درحال حاضر کمی ضعیف عمل کرده‌ایم. وزارت نیرو اقداماتی در این عرصه داشته اما نیاز به کار بیشتر دارد. ما در بحث گرمایش خورشیدی نیز ظرفیت‌های خوبی داریم. ما مناطقی را داریم که امکان گازرسانی به آنها وجود ندارد و می‌توان از انرژی خورشیدی این انرژی را تأمین کرد. کشور ما هم منطقه سردسیر دارد هم مناطق کویری و هرکدام از اینها به نوبه خود می‌توانند به کمک علم و فناوری‌های نوین پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های خوبی به وجود بیاورند. نکته‌ای که در انرژی‌های تجدیدناپذیر و تجدیدپذیر باید درنظر بگیریم این است که در هر دو زمینه ما نیاز به فرهنگسازی داریم. فرهنگسازی برای درست استفاده‌کردن از انرژی‌های موجود و همین‌طور رفتن به سمت انرژی‌های جایگزین.