بهنام محمودی کارشناس والیبال
محمدرضا داورزنی از استویچوف و آناستازی بهعنوان گزینههای اصلی سرمربیگری تیمملی والیبال نام برد و من تصورم این است آناستازی از نظر عملکرد نسبت به استویچوف بهتر است، او مدیریتی شبیه به ولاسکو دارد و به نظرم میتواند تیمملی ما را دوباره به دوران اوجش بازگرداند، به شرطی که ما به جیبمان هم نگاه کنیم و مشکل مالی نداشته باشیم. استویچوف هم گزینه مناسبی برای تیمملی است اما ما مدیریت را باید درنظر بگیریم، ولاسکو در بحث زیرساختهای والیبال مدیریت خوبی انجام داد و ما باید به دنبال مربی باشیم که بتواند به زیرساختها هم توجه کند. نکته اصلی این است که مربیان برتر دنیا از نظر فنی تفاوت زیادی با یکدیگر ندارند و نهایتا 10درصد بهتر از بقیه هستند ولی از نظر مدیریت و کاریزماتیک خیلی با هم تفاوت دارند؛ بنابراین حضور این مربیان در ایران از نظر فنی تفاوت زیادی ندارد ولی از نظر مدیریتی میتواند به والیبال ما کمک کند. مشکل بزرگ ما این است که لهستان به دنبال گزینههایی است که مدنظر ایران هستند؛ بسیاری معتقدند کار ما سختتر است. درحالی که من معتقدم یک مربی مثل ولاسکو که خیلی بر سر زبانها نبود و دوران افولش را آغاز کرده بود، با انتخاب ایران دوباره به بورس بازگشت. او میتوانست به کشورهای عربی هم برود ولی نرفت و پتانسیل ایران را دید. درمجموع در بین این دو گزینه آناستازی را با توجه به حضورش در تیمهای مختلف و عملکردی که از خود نشان داده، به استویچوف ترجیح میدهم. برخی میگویند چرا ما تا این اندازه مربیمان را تغییر میدهیم؟ باید بگویم که والیبال ما خیلی حرفهای نیست، ما مثل ایتالیا نیستیم که یک راهی را آغاز و آن را ادامه بدهیم بلکه مشکلات زیادی داریم و گاه نتیجهگیریمان به دلیل تصمیمات اشتباه به هم میخورد. الان در ایران برخی از مربیان ما به دلیل همین مشکلات با سلام و صلوات نتیجه میگیرند، ما سالنهای استاندارد داریم ولی باشگاههایمان مشکلات فراوانی دارند و برخی از آنها به هیچ عنوان حرفهای نیستند. بنابراین نمیتوانیم خودمان را با تیمهای برتر دنیا مقایسه کنیم و بگوییم فلان مربی قطعا در ایران نتیجه میگیرد، ما مجبوریم مربیان مختلفی را تغییر بدهیم تا ببینیم کدام میتوانند با سیستم موجود درکشور ما و ضعفهای ساختاری آن بهترین نتیجه را بگیرند. امیدوارم با فرصتی که قرار است به یکی از مربیان اعلام شده بدهند، بهترین تصمیم گرفته شود.