صادق درودگر کارشناس مدیریت فوتبال

علی کفاشیان فردی با درجه حرارت پایین است که آبی از او برای منافع ایران گرم نمی‌شود. الان که او نایب‌رئیس AFC است، مگر سودی نصیب ایران شده که در صورت عضویت او در شورای فیفا ما به منفعت برسیم؟ اصولاً کفاشیان آدمی نیست که برای منافع کشورش مبارزه کند و به دنبال این باشد که شرایط فوق‌العاده‌ای برای فدراسیون کشورش به وجود بیاورد. مهم‌ترین مهارت رئیس سابق فدراسیون در این است که به خوبی یاد گرفته چطور جایگاه‌ها را برای خود به‌دست بیاورد و آنها را حفظ کند. وقتی مسیر رسیدن کفاشیان از فدراسیون دو و میدانی به وزارت ورزش، کمیته المپیک و بعد از آن فدراسیون فوتبال را مرور می‌کنیم می‌بینیم که او چطور توانسته این جایگاه‌ها را برای خود به‌دست بیاورد و حتی روند تغییرات را هم به سود خود کنترل می‌کرد. کفاشیان با خصوصیت خنده رو بودن و درگیر نشدن با مسائل کلان می‌تواند عضویت در شورای فیفا را هم از آن خود کند اما این عضویت چیزی نیست که بخواهیم به آن دل ببندیم و فکر کنیم نفعی نصیب ما می‌شود. رئیس سابق فدراسیون فوتبال ایران گزینه مورد علاقه مدیران رده بالای AFC است چون هیچ‌گاه بر سر منافع ایران چانه نمی‌زند و به دنبال گرفتن امتیاز برای کشورمان نیست. پس چه بهتر که از فوتبال قدرتمند ایران کسی مثل او در فیفا و AFC عضو باشد تا فقط به فکر حفظ پست خود باشد و کاری برای بقیه چیزها نداشته باشد. می‌بینید که روسای اکثر کمیته‌های AFC از کشورهایی مثل بنگلادش و سریلانکا هستند که حتی در پلی آف آسیا هم جایی ندارند. به همین دلیل کنفدراسیون فوتبال آسیا از حضور کسی مثل کفاشیان از ایران استقبال می‌کند چون او برای منافع ایران به کسی فشار وارد نمی‌کند. با شناختی که من از کفاشیان دارم بعید است که او در صورت عضویت در شورای فیفا برای منافع ایران بجنگد و منفعتی را نصیبب فوتبال کشورمان کند. متاسفانه نامزد بودن او در این انتخابات هم قطعی است و نمی‌توان گزینه دیگری را معرفی کرد. با این شرایط منتظر رخ دادن اتفاق خاصی به سود فوتبال ایران نباشید چون کفاشیان فردی است که از مافوق‌های خود تمکین می‌کند.