پژوهش صورت‌گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد، حس فداکاری و ایثار یک مسأله آگاهانه نبوده و ساختار مغزی افراد نوعدوست کاملا با ساختار مغزی افراد خودخواه متفاوت است.   
مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه جورج‌تاون در کنتاکی نشان می‌دهد، بخشی از مغز مرتبط با احساسات در افراد نوعدوست، بزرگتر است که به آنها کمک می‌کند تا نیازهای دیگران را بهتر درک کنند.   در این مطالعه محققان فعالیت مغز 19 اهداکننده کلیه را مورد بررسی قرار داده و الگوی فعالیت مغزی آنها را با 20 داوطلب عادی که سابقه اهدای عضو نداشتند، مقایسه کردند.   
از تصاویر ام‌آر‌آی برای بررسی فعالیت عصبی استفاده شد؛ در زمان اسکن، تصاویری از چهره‌های وحشت‌زده، خشمگین و خنثی به هر دو گروه داوطلبان نشان داده شد.   
نتایج اسکن مغزی و آزمون‌های رفتاری حاکی از تفاوت ساختاری و عملکردی در مغز اهداکنندگان کلیه بود که آنها را نسبت به ناراحتی دیگران حساس‌تر می‌کرد.   
براین اساس، زمانی که اهداکنندگان عضو، تصویر چهره وحشت‌زده را مشاهده می‌کردند، فعالیت مغزی در سمت راست آمیگدال بیشتر می‌شد و این افراد بیش از سایر داوطلبان قادر به درک و تشخیص چهره وحشت‌زده بودند؛ آمیگدال یا بادامه مغز منطقه مرتبط با احساسات است.   
پروفسور «ابیگیل‌مارش» نویسنده‌ارشد مطالعه تأکید کرد:   ساختار مغزی نقش اساسی در مهربانی فوق‌العاده ایفا می‌کند؛ این مطالعه نشان داد که حجم آمیگدال راست در گروه نوعدوست بسیار بزرگتر از افراد عادی است بنابراین می‌توان گفت که حس نوعدوستی، اساس و پایه عصبی دارد.