| سعید درویشی | دبیر گروه هلال|
«عفت صالحی» یک شهروند نوعدوست ایرانی است و همه مردم ایران را عضوی از خانواده خود می‌داند. قدم‌هایی که این بانوی نیکوکار در راه کمک به نیازمندان واقعی و دستگیری از ضعفای آبرومند برداشته باعث شده است تا برخی از این نیازمندان بتوانند در کارگاهی مشغول کار شوند و با درآمد حلال هم مشکلات خود را حل کنند هم از بیکاری خلاص شوند. در دیدگاه عفت صالحی همه نیازمندان احتیاج به کمک مالی ندارند و حتی گوش دادن به حرف‌های یک پیرزن یا پیرمرد در خانه سالمندان کمک محسوب می‌شود. او با همراهی همسر، فرزندان و دوستانش قدم‌های مثبتی در امور خداپسندانه و بشردوستانه برداشته است و می‌گوید تا زمانی که توان در او باشد بدون چشمداشت و توقع به هموطنان خود خدمت می‌کند. گفت‌و‌گوی ما را با این بانوی نیکوکار و داوطلب جمعیت هلال‌احمر بخوانید.
خانم صالحی، ما تعریف شما را از خانم رافع، رئیس سازمان داوطلبان خیلی زیاد شنیده‌ایم. آخرین کار نیک شما هم چند روز پیش بود که به مناسبت شروع سال تحصیلی جدید، برای دانش‌آموزان زندانیان نیازمند در خرمشهر لوازم‌التحریر تهیه کردید...
بله. چند روز پیش بود که گفتند (سازمان داوطلبان) می‌خواهند برای 200 دانش‌آموز لوازم‌التحریر و لباس تهیه کنند.
نقدی کمک کردید یا غیرنقدی؟
عازم سفر حج هستم و فرصت کافی ندارم که به خرید بروم. بنابراین گفتم هزینه این کمک‌ها هر قدر باشد می‌پردازم. اما همیشه هم کمک نقدی کرده‌ام هم غیرنقدی.
می‌توانید بفرمایید مبلغ کمک اخیر شما چقدر بوده است؟
(با خنده) درست نیست که بگویم، به اندازه 200 نفر خواسته بودند.
یعنی نمی‌خواهید مقدار کمک‌تان را اعلام کنید...
نه، در مرام من نیست...
چند وقت است با سازمان داوطلبان هلال‌احمر همکاری می‌کنید؟
من همیشه هستم اما گمنام کار می‌کردم تا این‌که در 3سال اخیر کارت داوطلبی هم برایم صادر شد، اما از پیش از انقلاب هم که جمعیت هلال‌احمر با نام شیروخورشید سرخ فعالیت می‌کرد در بخش جوانان عضو بودم.
برخی از آدم‌ها با این‌که سرمایه کافی دارند اما به نیازمندان کمک نمی‌کنند. چرا شما به این قشر کمک می‌کنید؟
من این کار را از بچگی از پدر و مادرم آموختم. این کار ژنتیکی به من ارث رسیده است و مثل عشق می‌ماند. اول این‌که اگر کسی به من بگوید خیّر، ناراحت می‌شوم و خیّر خداوند است. دوم این‌که اگر کاری برای همنوع خودمان می‌کنیم وظیفه است، چه فرقی می‌کند؟ بچه‌ها و جوانان مردم مثل بچه‌ها و جوانان خود من هستند و سالمندان هم مثل پدر و مادر خود من هستند. من با این دید، نگاه می‌کنم.
اصالتا کجایی هستید؟
از طرف پدر و مادر تهرانی اصیل هستم، بچه بازار عباس‌آباد تهران هستم.
فقط با هلال‌احمر همکاری می‌کنید؟
خیر، با 40 مرکز همکاری می‌کنم.
نظر شخصی شما درباره جمعیت هلال‌احمر چیست؟
چون از بچگی شناخت دارم واقعا کارشان را دوست دارم. مخصوصا در زمان حوادث که خیلی فعال هستند و خودم هم در کمک‌هایشان مشارکت می‌کنم و همه جور با هلال‌احمر همراه هستم. ماه مبارک رمضان امسال، در طرح سفره‌های مهربانی سازمان داوطلبان، 6500 سفره افطار برپا کردم.
غیر از همکاری با هلال‌احمر دیگر چه کارهایی انجام می‌دهید؟
ساخت مدرسه، مسجد، درمانگاه، ازدواج جوانان، بیماران صعب‌العلاج، آزادی زندانیان و...
به نظر می‌رسد که شما یک داوطلب معمولی نیستید و فقط به داشتن کارت داوطلبی بسنده نکرده‌اید...
نه آقا، من از معمولی هم معمولی‌تر هستم...
آیا همسرتان همپای شما در کارهای نیک و خیرخواهانه حضور دارد؟
همسرم هوشنگ صالحی هم باید با من باشد تا بتوانم قدم بردارم، اگر همسر آدم حمایت نکند کدام خانم می‌تواند از این کارها کند. فرزندانم دکتر مریم صالحی، مجید صالحی و علیرضا صالحی نیز همیشه در این امور به من کمک کرده‌اند.
ایشان هم داوطلب هستند؟
اخیرا به من افتخار دادند و فرم داوطلبی را پر کردند، فرزندانم نیز همین طور.
می‌توانم شغل همسرتان را بپرسم؟
بله، همسرم در حرفه لوازم منزل فعالیت می‌کنند.
آیا تمول مالی خانواده شما در انجام کارهای خیر تأثیر داشته است...
صددرصد.
یا اگر یک کارمند بودید باز در این فعالیت‌های عام‌المنفعه قدم برمی‌داشتید؟
من می‌گویم که کمک فقط کمک مالی نباید باشد، کسانی که نمی‌توانند کمک مالی کنند بروند خانه سالمندان درد دل سالمندان را گوش کنند که این هم یک کار نیک است. کسی که می‌تواند دلی را به دست آورد باید قدم بردارد. من همیشه در مصاحبه‌هایم گفته‌ام که مال ملاک کار نیک نیست، مال در کنار این کار قرار دارد. خیلی اوقات می‌شود که دل یک آدم ناامید را شاد کرد، مال نمی‌تواند این کار را بکند مال از این کار حمایت می‌کند. در خیلی از کارها می‌شود دوید برای کار ازدواج جوانان، تحصیل جوانان، مداوای بیماران و...
آیا تا حال شده به خودتان بگویید چرا من باید کمک کنم؟ نهادهای دولت کمک کنند.
من با سیاست کاری ندارم و زیر هیچ پرچم سیاسی هم نخواهم رفت. به‌عنوان یک ایرانی عاشق کشورم و عاشق مردمان وطنم هستم و تا جایی که نفس داشته باشم و اگر بتوانم برای کمک به هموطنانم کوتاهی نخواهم کرد.
شما تعدادی از خانواده‌های کم‌بضاعت یا بی‌بضاعت را هم تحت پوشش خودتان قرار داده‌اید. درباره این هم برای ما صحبت کنید.
حدود 290 خانواده زیر پوشش خود من هستند که خانواده‌های آبرومندی هستند و بدون کمک سازمان‌ها از آنان حمایت می‌کنم.
نحوه حمایت شما از این خانواده‌ها چطور است؟ آیا فقط حمایت مالی می‌کنید؟
همه نوع کمک می‌کنم، نمی‌توانم دست روی یک بخش بگذارم.
تا کی می‌خواهید به این خانواده‌ها کمک کنید؟ در هر صورت باید زمانی برسد که خودشان بتوانند مشکلاتشان را حل کنند.
عرض کردم تا زمانی که توان در من باشد و خدا به من قدرت بدهد و راه را برای من باز کند در خدمت هموطنان و کشورم هستم.
متوجه‌ام اما اشاره‌ام به این اصطلاح بود که باید روزی ماهیگیری یاد بگیرند و فقط ماهی دادن به آنان چاره کار نیست. مثلا اگر کسی بیکار باشد برای او چه کار می‌کنید؟
به رفقا معرفی می‌کنیم، بالاخره در این کار که 30سال استخوان خرد کرده‌ایم و سختی‌هایش را تجربه کرده‌ایم 30 رفیق صمیمی هم داریم و وقت‌هایی برای کاریابی و کارآفرینی از آنان تقاضا می‌کنیم.
چطور کارآفرینی می‌کنید؟
در کارگاه‌های تولیدی که به وجود آمده است شرایط اشتغال آنان را فراهم می‌کنیم، مخصوصا برای زنان خودسرپرست.
کارهای خیر چه نتایجی در زندگی شما داشته است؟
اول این‌که در مقابل هر کاری که در این 30سال انجام داده‌ام از خدا نخواسته‌ام در مقابل کارم به من پاداش دهد و حمل بر وظیفه خودم می‌دانم، دوم این‌که 3 فرزند و همسر سالم دارم برایم بس است.
آیا تا حالا اتفاق افتاده است کسی از دست‌و‌دلبازی شما استفاده سوء کند و خودش را نیازمند جا بزند؟
این مسائل در جامعه فراوان است و خیلی از این ترفندها وجود دارد، نه فقط برای من بلکه برای خیلی از دوستان دیگر که در این کارها هستند این مسأله وجود دارد و وقتی در یک مناسبتی کنار هم می‌نشینیم هر یک آماری داریم که چقدر سرمان کلاه گذاشته‌اند. حالا یک تیمی درست کرده‌ایم که تحقیق کنند.
در مکه دعاگوی ما باشید.
من محتاج شما عزیزان هستم.