امیلیا نرسیسیانس جامعه‌شناس

وقتی درباره زنان و توانمندی آنها صحبت می‌کنند، به چیزهایی که بتواند درآمدزایی مستقل داشته باشد یا در سطوح بالای مشاغل باشد کم‌توجه می‌شود و فرصتی که باید، به زنان داده نمی‌شود.
یعنی آنها وقتی هم وارد اقتصاد می‌شوند برمی‌گردند به مشاغلی که در راستای کار خانگی است. شاید چون زنان بنا بوده که خیاطی و پرستاری را از کودکی بیاموزند و حالا هم دنباله آن را می‌گیرند.
این مسأله نتیجه این تصور است که کارهای جدید و آنهایی که تا پیش از این برای زنان درنظر گرفته نمی‌شد را خانم‌ها نمی‌توانند انجام دهند و قابلیت آن را ندارند.
این ارزیابی کمی از توانایی زنان است و باید جلوی آن گرفته شود. این را هم باید درنظر داشته باشیم که بازار کار چقدر خیاط می‌خواهد. پس باید برای زنان تنوع مهارت ایجاد شود و در آن صورت است که زنان می‌توانند واقعا مستقل شوند و اسیر یک کار خاص نباشند که اگر احیانا در آن با مشکلی مواجه شدند و اگر مطالبه‌ای داشتند، قدرت چانه‌زنی داشته باشند در این صورت است که می‌توانیم از اصطلاح توانمندسازی زنان استفاده کنیم.  
هر چه ما فرصت‌های بیشتری در اختیار زنانی که طالب یک مهارت هستند قرار دهیم، متخصص‌های متنوع‌تری خواهیم داشت که از عهده خیلی از کارها بهتر برمی‌آیند.
اگر زنان را فقط به یک سری از کارها محدود نکنیم، آنها هم می‌توانند استعدادهای خودشان را پیدا کنند. شاید من به‌عنوان یک زن سرپرست خانوار از خیاطی سر در نیاورم ولی چون مجبورم سراغ این کار می‌روم، درحالی‌که اگر تنوع وجود داشته باشد قاعدتا زنان می‌توانند براساس استعدادها، نیازها یا علاقه خودشان مهارت کسب کنند و شغلی پیدا کنند و این نتایج بهتری دارد.
این هم از نقطه‌نظر شخصی به کار آنها کیفیت می‌دهد، هم از نقطه نظر بازار بهتر است چون شانس‌های بیشتری خواهند داشت تا جذب بازار کار شوند و هرچه تنوع بیشتر باشد نتایج مطلوب‌تری دارد.
ضمن این‌که وقتی به مسأله کار نگاه می‌کنیم فقط منظورمان درآمد نیست. احساسی که فرد دارد از این‌که کار می‌کند و مجبور نیست به دیگران متکی باشد از نظر روانی می‌تواند مثبت تلقی شود.
همچنین وقتی فرد می‌رود کار پیدا می‌کند، شبکه‌های دوستی و همکاری جدید برایش ایجاد می‌شود و اینها خود برای او سرمایه است. او می‌تواند این امید را داشته باشد که اگر از نوع کار و برخورد کارفرما خوشش نیاید و شرایط کارش سخت و ناعادلانه باشد، دیگر اسیر کارفرما نیست و این قدرت را به او می‌دهد که بتواند انتخاب کند.
فرد با آموختن این مهارت وارد شبکه‌های اجتماعی مفید می‌شود و از نظر مادی هم احساس استقلال می‌کند.
یک مسأله که باید درنظر گرفته شود این است که از موقعیت این زنان سوءاستفاده نشود و حقوق آنها براساس مصوبه قانونی باشد و کارفرما احساس نکند که اسیر
گرفته است.