جعفر پاکزاد| کمتر کسی در دزفول پیدا می‌شود که از لوله‌های سیمانی رودخانه دزمنطقه علی‌کله خبر نداشته باشد. این لوله‌های سیمانی را چند‌سال پیش شهرداری دزفول برای کنترل آب رودخانه کار گذاشت اما آنها حالا تبدیل به قاتل خفته‌ای شده‌اند که هر از چند گاهی از میان شناگران قربانی‌اش را انتخاب می‌کند. آخرین قربانی، مجتبی گودرزی پسر جوانی است که عضو داوطلب جمعیت هلال‌احمر دزفول بود. امدادگر جوانی که با وجود سن‌و‌سال کمی که داشت در بیشتر عملیات‌های نجات شرکت کرده بود. مجتبی دانشجوی رشته پتروشیمی دانشگاه آزاد دزفول و عضو بسیار موثر گروه امدادونجات هلال‌احمر این شهرستان بود که بعدازظهر یکی از روزهای گرم تابستان تصمیم گرفت برای آب‌تنی به منطقه علی‌کله برود و این آخرین‌باری بود که دوستانش مجتبی را دیدند چرا که او به لیست سیاه قربانی‌های لوله‌های سیمانی در رودخانه دز اضافه شد.
گزارش یک حادثه
وقتی امدادگران هلال‌احمر دزفول در جریان گرفتارشدن پسر جوانی در دهانه یکی از لوله‌های سیمانی علی‌کله رودخانه دز قرار گرفتند،بلافاصله تیمی از امدادگران راهی محل حادثه شدند. امدادگران وقتی خود را به محل حادثه رساندند با صحنه‌ای هولناک روبه‌رو شدند. آنها، مجتبی یکی از امدادگران هلال‌احمر را دیدند که دستانش را به لبه یکی از لوله‌های سیمانی گرفته و تلاش می‌کند خود را نجات دهد. فخرایی یکی از امدادگرانی است که برای نجات مجتبی وارد عمل شد. او می‌گوید: متاسفانه 12دقیقه از گرفتار شدن مجتبی گذشته بود که به ما خبر دادند. از غریق‌نجات‌هایی که باید در آن منطقه حضور می‌داشتند هیچ‌خبری نبود و مجتبی گرفتار شده بود و تقلا می‌کرد تا خودش را نجات دهد اما فشار آب زیاد بود. هر از گاهی مجتبی سرش زیر آب می‌رفت اما با تلاش زیاد دوباره سرش را از آب بیرون می‌آورد و نفس می‌کشید. تنها کاری که در آن لحظه به ذهنمان رسید این بود که یک قایق فراهم کردیم و خود را به مجتبی رساندیم.
وی در ادامه می‌گوید: وقتی به مجتبی رسیدیم او کاملا زیرآب رفته بود. متاسفانه شانس با او یار نبود و در همان زمان دریچه‌های سد تنظیمی را باز کرده بودند و به همین خاطر حجم و فشار آب زیاد شده بود. با این حال دست از کار نکشیدیم و با کمک قایق موفق شدیم مجتبی را پس از 20دقیقه بیرون بکشیم. او اضافه می‌کند: مجتبی نفس نداشت و قلبش نمی‌زد. بلافاصله او را سوار آمبولانس کردیم و به سمت بیمارستان دکتر گنجویان دزفول راه‌افتادیم. در راه اکسیژن را به او وصل کردیم و همزمان ماساژقلبی را هم انجام دادیم اما هیچ تغییری در وضعیت او دیده نشد. وقتی به بیمارستان رسیدیم پزشکان بدون هیچ وقفه‌ای عملیات احیا را آغاز کردند. دوست مجتبی ادامه می‌دهد: دل تو دل ما نبود دعا می‌کردیم خدا عمر دوباره‌ای به مجتبی بدهد. 20دقیقه تمام پزشکان تلاش کردند تا این‌که ضربان قلب مجتبی برگشت اما متاسفانه به خاطر مدت زمان زیادی که زیرآب بود دچار ضایعه مغزی شد و به کما رفت. وقتی از پزشکان درباره وضع او پرسیدیم، گفتند هر کاری از دستشان برمی‌آمد برای بازگرداندن او به زندگی انجام داده‌اند و فقط باید برایش دعا کنیم.
مجتبی به اتاق مراقبت‌های ویژه منتقل شد و هر روز تحت نظر پزشکان قرار داشت. خانواده و دوستان مجتبی دست به دعا شده بودند تا یک بار دیگر خدا پسر جوان را به زندگی بازگرداند اما سرنوشت پسر جوان چیز دیگری بود.
پسرعموی مجتبی به «شهروند» می‌گوید: مجتبی 40روز تمام در آی‌سی‌یو بود و پزشکان تمام تلاش خود را به کار بستند تا او دوباره بهبود یابد اما هیچ فایده‌ای نداشت چرا که نه‌تنها او حالش بهتر نشد بلکه پس از 40روز مراقبت از وی پزشکان اعلام کردند ضریب هوشیاری‌اش پایین است و این یعنی او دچار مرگ مغزی شده و دیگر به زنده بودنش امیدی نیست. وقتی این حرف را از پزشک شنیدیم، شوکه شدیم. خانواده پسرعمویم قبول کردند دستگاه‌ها را از بدن او جدا کنند و مجتبی برای همیشه از پیش ما رفت.
مجتبی پس از 40روز جدال با مرگ سرانجام تسلیم مرگ شد و حالا از او یک خاطره باقی مانده است. هنوز خاطره شیرین آخرین عملیات امدادونجاتی که او در عید نوروز انجام داد را همکارانش خوب به خاطر دارند. عملیاتی که در آن مجتبی و همکارش توانستند جان 35گردشگر را که در آبشار وشی دزفول گرفتار شده بودند نجات دهند. قبل از مجتبی نیز افراد دیگری جانشان را به خاطر لوله سیمانی رودخانه دز از دست دادند. یکی از امدادگران هلال‌احمر می‌گوید: سال 89نوجوانی از مسجدحضرت مهدی (عج) به‌نام ناصر اسدی‌صدر در این لوله‌ها گرفتار شد و جانش را از دست داد. سال 90 هم جنازه مرد مسنی را از داخل این لوله‌ها خارج کردند. سال 91 نوجوانی به‌نام رضا عشیری و در سال 91 نیز بچه‌ای 3ساله جانش را در لوله‌های سیمانی رودخانه دز از دست داد و آخرین نفر مجتبی گودرزی یکی از اعضای داوطلب جمعیت هلال‌احمر دزفول بود. وی در ادامه می‌گوید: تا چند‌سال پیش منطقه علی‌کله یک محیط بکر و طبیعی بود که مردم اوقات فراغتشان را در این منطقه سپری می‌کردند و مشکل از آن روزی آغاز شد که شهرداری تصمیم گرفت به منظور جاری کردن آب در کانالی در ساحل علی‌کله دزفول، حدود 10لوله سیمانی بدون رعایت مسائل ایمنی را در این منطقه کار بگذارد. حالا به دلیل عبور آب با جریان پرفشار از لوله‌ها، شناگران با فشار به سمت این لوله‌ها کشیده می‌شوند و آن‌جا گیر می‌افتند تا زمانی که کسی به داد آنها برسد.
امدادگر هلال‌احمر اضافه می‌کند: حتی برای این لوله‌ها دریچه هم کار گذاشتند اما چه فایده با فشار این آب این دریچه‌ها از جا کنده شده و باعث می‌شوند این لوله‌ها حالت مکنده به خود بگیرند. متاسفانه این لوله‌ها نه‌تنها امنیت را برای مردم به وجود نیاوردند بلکه قاتل جانشان شده‌اند. از طرفی عدم‌حضور نجات‌غریق‌ها در این منطقه باعث ناامنی این مکان تفریحی شده است.
شهرداری چه می‌گوید
پس از این‌که خبر خطرناک بودن لوله‌های سیمانی منطقه علی‌کله دهان به دهان بین مردم شهر پیچید و پایگاه‌های خبری دزفول به آن پرداختند، شهردار دزفول در مصاحبه با یکی از خبرگزاری‌ها درباره این لوله‌ها اعلام کرد: در کنار کانال تفریحی در منطقه علی‌کله 10لوله سیمانی با قطر 120سانتی‌متر و به منظور انتقال آب رودخانه به داخل کانال وجود دارد و تا به حال هیچ شناگری در این لوله‌ها گیر نکرده است. خودم از این لوله‌ها بازدید و احتمال وجود مشکل را در آنها بررسی کردم تا در صورت خرابی حفاظ مشبک لوله‌ها، آنها را تعویض کنیم یا به خاطر حفظ جان افراد، لوله‌ها را برداریم، اما هیچ مشکلی در این لوله‌ها مشاهده نکردم.
شهردار دزفول در ادامه افزود: با برداشتن لوله‌ها، کانال تفریحی کم‌عمقی که مخصوص شنای ایمن خانواده‌هاست دیگر قابل استفاده نیست. همچنین وضع لوله‌ها به نحوی است که امکان گیر کردن هیچ‌کس در آن وجود ندارد و حتی اگر شناگر وارد لوله شود، به دلیل فشار زیاد آب، در طول چندثانیه از طول 6 تا 10 متری لوله عبور خواهد کرد. توری این لوله‌ها نیز بسیار محکم است و نیاز به تعمیر ندارد همچنین در کنار نیروهای هلال‌احمر و اورژانس در قسمت بالادست و پایین‌دست سد تنظیمی دز پنج گروه نجات‌غریق همگی غواص و مجهز به قایق مستقر هستند که به صورت ماهانه از شهرداری حقوق دریافت می‌کنند و تنها به امر نجات شناگران مشغولند.