| حامد بنکدار | دانشجوی دوره دکترا DBA |
با توجه به شرایط موجود و پیشرفت دانش بشر و تکنولوژی آنچه مطرح است آشکار شدن استعدادهای گمشده در تاریکی موجود گذشته است. آنچه می‌توان دید از فولاد و آلیاژهای آن تأثیر بر اقتصاد یک کشور است. فولاد به‌عنوان یکی از صنایع مادر جایگاهی اساسی در تجارت جهانی دارد. کشورمان با وجود معادن بسیار همچنان جزو واردکنندگان عمده فولاد است. این موضوع را می‌توان از دو دیدگاه بررسی کرد:
1- دانش و تکنولوژی تولید
2- تحریم‌ها و عوامل داخلی
همچنین می‌توان به این نکته اشاره کرد که اگر فولاد یک پدیده قابل اتکا برای سرمایه‌گذاری است، چرا بخش‌های خصوصی تمایل چندانی برای سرمایه‌گذاری در این بخش نشان نداده‌اند و سرمایه خود را در بخش‌های دیگر مانند مسکن و... به کار برده‌اند.
فولاد و صنایع وابسته از نظر حجم پولی یکی از بالاترین رتبه‌ها را در بین صنایع دارد و با توجه به حجم بالای نیاز صنعت ایران، همچنان نیازمند واردات این کالا هستیم. از طرفی تحریم‌های اعمال شده باعث شده است تا عمده واردات فولاد از کشورهایی که ایران به آنها نفت صادر می‌کند مانند چین و هند صورت گیرد. طی سال‌های گذشته واردات فولاد به کشور با استفاده از ارز مبادله‌ای انجام می‌شد اما با توجه به مصوبه جدید وزارت صنایع از تاریخ 15/5/93 به منظور حمایت از تولید داخل به بسیاری از کالاهای فولادی ارز مبادله‌ای تخصیص داده نمی‌شود و واردکنندگان و تولیدکنندگان مجبور به استفاده از ارز آزاد جهت واردات هستند. از این‌رو می‌توان پیش‌بینی کرد که قیمت فولاد در بازار داخلی ایران بالا خواهد رفت. به نظر می‌رسد که تصمیم‌گیرندگان این قانون اطلاعی از حجم واردات و میزان تولید داخلی نداشته‌اند چراکه هم‌اکنون بسیاری از محصولات فولادی که در کشور تولید می‌شود، پاسخگوی تقاضای داخلی نیست. هرچند که در تاریخ 2/6/1393 برخی از محصولات فولادی به لیست ارز مبادله‌ای برگردانده شده است - که خود حاکی از عدم شناخت عرضه و تقاضا است - ولی به نظر می‌رسد این تصمیم در جهت تک نرخی کردن ارز اتخاذ شده است. ولی آیا در این تصمیم‌گیری‌ها توجهی به افزایش قیمت‌ها شده است؟ آیا این تصمیم‌ها کارشناسی بوده است؟ آیا این موضوع باعث افزایش فساد در نحوه ثبت سفارش‌ها نمی‌شود؟ این درحالی است که بسیاری از ذی‌نفوذان در سال‌های گذشته به صورت غیرقانونی برای واردات محصولات فولادی از ارز مرجع استفاده کرده‌اند و سود هنگفتی نصیب آنها شده است. بنابراین امید است که تصمیم‌گیران در زمینه واردات محصولات فولادی تمام ابعاد موجود را در نظر داشته باشند تا مشکلاتی که طی سال‌های اخیر گریبانگیر بازار داخلی کشور شده بود یک‌بار دیگر مشکلات عدیده‌ای بر اقتصاد ملی ایران تحمیل نکند.