دو هنرمند فعال حوزه موسیقی و تئاتر در اقدامی نمادین و اعتراضی به نسل‌کشی و جنایـــات گروه تروریستــی داعـش، پرفورمنس «تناهنگ» را در محوطه باز مجموعه تئاتر شهر اجرا کردند. در این اجرای موسیقایی - نمایشی که با استقبال قابل توجه مخاطبان برگزار شد، ‌هانیبال یوسف نوازنده و آهنگساز و یاسر خاسب بازیگر تئاتر در یک دوئت بداهه پیانو و بدن، قطعاتی را در اعتراض به نسل‌کشی و جنایات گروه تروریستی داعش اجرا کردند که بیش از یک ساعت به طول انجامید.  بازيگر مرد (یاسر خاسب) در اجراي خود نشان مي‌داد که گویی سری در بدن ندارد مانند پیکره‌ای که هدفی برای آغاز دوباره ندارد به شکل موجودی زنده درآمده و با نوای پیانو شروع به حرکت در صحنه اجرا می‌کند. بدن بدون سر مشغول جان‌دادن است و حالا این موسیقی است که تلاش بدن برای زنده ماندن را با نوای موسیقایی بعضا موزون و گاهی ناموزون به تماشاگر نمایش می‌دهد.
او برای ترساندن و نشان دادن این هیبت دهشتناک، سر عروسکی را به نشانه بریدن به تماشاگر نشان می‌دهد و روی صحنه پرت می‌کند. تماشاگر همچنان با نوای پیانو او را دنبال می‌کند و غمگین و بهت‌زده به عروسک بی‌جان روی صحنه نگاه می‌کند.
دستان مرد بازیگر به خون آغشته شده. او با همان دستان خونین آرام آرام به سمت مرد نوازنده می‌آید. هدفی ندارد اما خوی وحشتناک او به تماشاگر می‌فهماند چه موضوعی قرار است به نمایش درآورده شود؛ «یک خشونت تمام‌عیار انسانی».
موسیقی قطع می‌شود. نوازنده با سری خونین و پیراهنی آغشته به خون با خشونت از کنار پیانوی خود برمی‌خیزد و بلافاصله بعد از برخاستن اوست که مرد مهاجم جای او را در پشت پیانو می‌گیرد و حالا اوست و یک پیانوی تسخیرشده که مرد نوازنده در گوشه‌ای از صحنه مشغول شنیدن صدای گوش‌خراش نوازندگی مرد مهاجم است و این آغاز دوباره‌ای برای نشان دادن گوشه‌ای از خشونت‌های انسان امروزی برای بیان دیدگاه‌های افراطی خود با هدف کشتار بی‌رحمانه انسان‌هاست که به نظر می‌آید تماشاگر با او همراه شده است.
به گزارش مهر، یاسر خاسب بعد از پایان اجرای نمایش خطاب به مردمی که به تماشای این پرفورمنس نشسته بودند، گفت: به دلیل فضای خشنی که معمولا در اجرای آثارم داشتم آنچنان در فاز کار با پیانو نیستم اما من به کمک‌ هانیبال یوسف سعی کردم که درونم را با موسیقی که کاملا به صورت بداهه بود وصل کنم و براساس ایده‌ها و هفت کدی که همراه با‌ هانیبال در اختیار داشتم اثری را به مخاطب ارایه دهم که به نوعی یک حرکت اعتراضی هنرمندانه به جنایات گروه داعش به حساب آید. اجرایی که اصلا قرار نبود تمرینی قبل از آن وجود داشته باشد و امیدوارم توانسته باشد به سهم خود آنچه را که باید بگوید گفته باشد.