در کنوانسیون حقوق کودک، بیشترین مسئولیت در رعایت حقوق کودک بر دوش والدین نهاده شده است، چنان‌که در ماده 18 کشورهای طرف کنوانسیون متعهد شده‌اند: «بیشترین تلاش خود را برای تضمین به رسمیت شناختن این اصل که پدر و مادر کودک، مسئولیت مشترکی در زمینه رشد و پیشرفت کودک دارند، به عمل آورند. والدین یا قیم قانونی، مسئولیت عمده را در رشد و پیشرفت کودک به عهده دارند و اساسی‌ترین مسأله آنان، (حفظ) منافع عالیه کودک است».
در آموزه‌های آسمانی اسلام نیز بیشترین مسئولیت در قبال کودک، بر دوش والدین است که به آن «حق الوَلَدِ عَلَی الوالِد» می‌گویند؛ زیرا کودک، برکت خانه و نعمت و حسنه‌ای است که خداوند به پدر و مادر ارزانی کرده است. از این‌رو، قدر و جایگاه آن را باید بدانیم و به وظایف خود در برخورد با این نعمت الهی عمل کنیم، در غیر این‌صورت، عاق فرزندان خواهیم بود. کودکان مانند هر انسان دیگری دوست دارند محبوب واقع شوند و به شخصیت آنها احترام گذارده شود. از این‌رو، رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله سفارش می‌کند: «دوست بدارید کودکان خود را و به آنها ترحم و به وعده خود به آنان وفا کنید.» همچنین می‌فرماید: «وقتی نام فرزندتان را می‌برید، او را گرامی دارید و جای نشستن را برای وی باز کنید و با او ترش‌رو نباشید».
در واقع، همه این موارد از نشانه‌های احترام‌گذاری درست و کامل به کودکان است که والدین می‌توانند با رعایت کردن آن به مقام کودک خود ارزش قایل شوند و نیازهای روانی او را
برآورده کنند.