شهروند|شنبه‌شب دوستداران و علاقه‌مندان به محمد چرمشیر در پردیس سینمایی چارسو گرد هم آمدند تا به‌مناسبت 56سالگی‌اش او را ارج نهند برای تلاش‌هایش. تقدیر از نمایشنامه‌نویسی که هرگز سفارشی نمی‌نویسد، نه کارگردان است و نه بازیگر. او یک نمایشنامه‌نویس واقعی است، کسی که فقط و فقط برای تئاتر می‌نویسد و پرکارترین نمایشنامه‌نویس ایران است. حسین پاکدل از نگاه انسانی چرمشیر گفت و والایی مقام انسان در نگاه او. پاکدل محمد چرمشیر را شش‌دانگ تئاتری خواند و گفت: «چرمشیر همچون شاهینی است که از فراز قله‌ها به هستی می‌نگرد. کرکس‌هایی که به این شاهین حسودی می‌کنند، بدانند که در هر صورت شاهین، شاهین است و کرکس، کرکس.»
دیگر دوستانش هم از او گفتند و در انتها شاعر صحنه تئاتر روی سن آمد تا شمع‌های کیکی را که روی آن تصویری از خودش بود، فوت کند. چرمشیر پس از فوت کردن شمع‌ها و بریدن کیک گفت: «خیلی روزها وقتی از خواب بیدار می‌شوم با خود می‌گویم حاصل این همه کار چه بوده است؟! کنار تخت‌خواب می‌نشینم و این سوال رمق حرکت و آغاز کردن روز را از من می‌گیرد! پس از آن به یاد روزی می‌افتم که محسن یلفانی و خسرو حکیم‌رابط را در دانشگاه دیدم، روزی که با محمد رحمانیان آشنا شدم، روزی که برای نخستین‌بار با حمید امجد، آتیلا پسیانی، رضا حداد و سایر دوستان هنرمندم ملاقات کردم. به یاد روزی می‌افتم که نخستین‌بار برای تدریس به دانشگاه رفتم.... و بعد از به یاد آوردن همه این خاطرات روزم را آغاز می‌کنم. برای یک روز و فقط یک روز خودم را به این اندیشه مجهز می‌کنم که زندگی هنوز هم می‌تواند زیبا باشد. معتقدم این جادوی تئاتر است، جادویی که انگیزه‌ای برای ادامه زندگی به ما می‌دهد. جادوی تئاتر چیزی است که به‌واسطه آن همچنان می‌توان زیر یک سقف جمع شد و امیدوارم به یاری این جادو روزی به جایی برسیم که به عشق‌اش اسب‌هایمان را زین کرده‌ایم.»