| دکترمحمدباقر صداقت | فیزیوتراپ|
نشستن‌های طولانی‌مدت روی نیمکت‌ها در درازمدت موجب قوزپشتی، قوس کمر و دردهای گردنی می‌شود.
متفاوت بودن قد دانش‌آموزان قطعا برای استفاده از صندلی، ارتفاع‌های متفاوتی را می‌طلبد و این در حالیست که در بیشتر مدارس از نیمکتی استفاده شده که ارتفاع آن برای 3 دانش‌آموز با قدهای متفاوت یکسان است. این امر موجب می‌شود تا دانش‌آموزان نتوانند به راحتی روی نیمکت نشسته و با قرار گرفتن بر لبه نیمکت فشار بسیاری به ستون فقرات آنها وارد می‌شود.
فاصله نامناسب میان نیمکت و میز نکته دیگری است. این فاصله در بیشتر موارد موجب می‌شود تا دانش‌آموزان ابتدایی برای قرار دادن دست خود روی میز رو به جلو خم شوند که این امر در طولانی مدت زمینه‌ساز ایجاد قوزپشتی یا قوس کمر در آنها می‌شود.
یکی دیگر از معضلات و مشکلات استفاده از نیمکت ساخته شدن آن از چوب است. چوب متخلخل است و به راحتی آلودگی و میکروب در آن تجمع می‌کند و با دستمال کشیدن و شست‌وشو نیز میکروب‌های آن خارج نمی‌شود و این مسأله می‌تواند سلامت دانش‌آموزان را تهدید کند.
سفت و سخت بودن نیمکت‌ها هم قابل اشاره است. این سفتی موجب می‌شود تا با نشستن طولانی مدت دانش‌آموز روی نیمکت به استخوان لگن فشار آمده و موجب آسیب ساختمان اسکلتی او شود.
صاف نشستن در حالتی‌که شانه‌ها روبه عقب است و فرد به پشتی تکیه داده و عضلات باسن و شکم او منقبض است بهترین حالت نشستن است. برای این نوع نشستن وجود دستهای که فرد دستهای خود را روی آن بگذارد نیاز است که متاسفانه نیمکت دسته هم ندارد. در جهت توجه به وضع سلامت دانش‌آموزان بهتر است هر چه سریع‌تر صندلی‌های مناسب جایگزین نیمکت‌ها شوند.
این صندلی‌ها باید به گونه‌ای باشد که ارتفاع آنها
قابل تنظیم بوده و از موادی غیر از چوب ساخته شده باشند. همچنین صندلی باید زیرپایی داشته باشد تا دانش‌آموز در مواقع خستگی پاهای خود را روی آن قرار دهد. کف صندلی نیز باید نرم بوده و طراحی آن به‌گونه‌ای باشد که بتواند قوس کمر دانش‌آموزان را پر کند. در صورت عدم توجه به وضع نیمکت و صندلی مدارس و عدم استانداردسازی آنها، پس از 12سال تحصیل بسیاری از دانش‌آموزان دچار دردهای گردنی، قوس کمر و قوزپشتی می‌شوند.