|  دکتر کاترین نقدی وند  |   فوق تخصص بیماری‌های عفونی در کودکان و نوزادان|
 
 عفونت‌های ادراری در کودکان درنهایت ممکن است موجب از کار افتادن کلیه‌های کودکان شود.     
عفونت‌های ادراری به عفونت‌های وارد شده از مجاری ادراری به دستگاه ادراری، گفته می‌شود.    
در عفونت ادراری اثبات شده، تعداد میکروب باید صدهزار در واحد باشد و اگر تعداد میکروب از این مقدار کمتر باشد از آن به‌عنوان «آلودگی» نام می‌برند.     
بیماری‌های عفونی به دوران‌های نوزادی (صفر تا 28 روز)، شیرخوارگی (تا 2سالگی)، 2 سالگی تا دبستان و دبستان تا نوجوانی و بلوغ، تقسیم‌بندی می‌شود و مسائل آناتومی و ساختاری دستگاه ادراری و کلیوی و همچنین سن و جنس افراد در شیوع این بیماری نقش دارد.    
زمانی که عفونت در قسمت تحتانی دستگاه ادراری بوده و درمان نشود، می‌تواند به تدریج به سمت بالا پیشروی کرده و به کلیه‌ها برسد و درنهایت ممکن است باعث از کار افتادن آنها نیز شود.     
عامل بروز عفونت‌های ادراری، می‌تواند میکروب، ویروس یا حتی قارچ باشد، البته ایجاد بیماری از طریق قارچ در دختران بیشتر از پسران شیوع دارد.    
عفونت ادراری در دوران بارداری مادران بسیار مهم است. عفونت‌های ادراری در زنان باردار می‌تواند به نوزاد نیز سرایت کند.    تغییر رنگ و بوی ادرار، بیقراری ناشی از سوزش ادرار، کم‌اشتهایی و تب از علایم این بیماری است. البته در نوزادان، عامل تب می‌تواند باشد یا نباشد.    
علایم ادراری در طیف شیرخوار نیز مانند نوزادان است با این تفاوت که علامت تب در سایر بیماری‌های عفونی نیز وجود دارد.    
به مادران توصیه می‌شود همیشه یک دماسنج و ترجیحا دماسنج‌های دارای نمایشگرهای عددی به همراه خود داشته باشند.     
برای تشخیص بیماری‌های عفونی و ادراری حتما باید به پزشک مراجعه شود تا با آزمایش ادرار کودک، به این یقین رسید که کودک بیماری عفونی دارد یا علایم ذکر شده معلول مسائل دیگری هستند.     
پیشگیری و آموزش بهداشت در کودکان از اصول مهم در عدم ابتلا به این بیماری است. بدون تجویز پزشک، دادن داروها و غذاهایی که باعث افزایش ادرار می‌شوند، کاملا اشتباه و برای سلامت بیماران مضر است.