همه ما این انتظار را داریم که کودکان‌مان با رسیدن نخستین روز مدرسه هیجان‌زده و کمی مضطرب باشند. اولین گام برای غلبه بر ترس‌ها، آگاهی یافتن از آنهاست. در این‌جا به 10 موردی که سبب اضطراب کودکان هنگام ورود به مدرسه می‌شود، اشاره می‌کنیم.
موقعیت جدید: چه قرار باشد که فرزندتان وارد پایه جدیدی شود و چه پا به مدرسه جدیدی بگذارد، طبیعی است که از روبه‌رو شدن با این موقعیت جدید احساس نگرانی کند. با او درباره این‌که نخستین روز مدرسه‌اش چگونه خواهد بود صحبت کنید. به باور یک روانشناس، «وقتی کودکان می‌فهمند که چه موقعیتی در انتظارشان است کمتر دچار نگرانی می‌شوند.» به کودک خود خاطرنشان کنید که همه بچه‌ها روز اول مدرسه کمی مضطرب‌اند و به او زمان بدهید تا خودش را با موقعیت جدید سازگار کند.  به او این وعده را بدهید که به‌زودی همه چیز عادی می‌شود و احساس راحتی می‌کند.  اگر برای تان ممکن است برنامه‌های خود را طوری تنظیم کنید که در چند روز اول بیشتر در کنار فرزند خود باشید، به‌ویژه درست پس از برگشتنش از مدرسه.
شکست: ممکن است نگرانی فرزندتان از این باشد که تکالیفش در مدرسه بیش از حد سخت باشد به‌طوری که از پس انجام آن برنیاید یا سوالی پرسیده شود که جواب درست آن را نداند. این آگاهی را به کودک خود بدهید که هر کسی ممکن است اشتباه کند و همزمان تلاش او را تحسین کنید.
ترس از تجربه:  بسیاری از کودکان از این‌که موقعیت‌های جدید را تجربه کنند می‌ترسند. آنها پیشاپیش دچار نگرانی می‌شوند و وقتی زمان تجربه موقعیت فرا می‌رسد نمی‌توانند درست عمل کنند. یک راه یاری رساندن به چنین کودکی آن است که هنگام درس خواندن به او کمک کنید تا احساس آمادگی کند. به او گوشزد کنید که اطلاعاتش خوب است و شما مطمئن هستید که به خوبی از پس کارش بر می‌آید.
ترس از جمع:  کودکان از جا کردن خود در جمع، دوست پیدا کردن، قضاوت دیگران، مسخره شدن و طردشدن نگرانند.  فرزند خود را تشویق کنید که به جای کنار کشیدن خود از جمع،  وارد آن شود و برایش از راه‌های مختلف دوست‌یابی صحبت کنید.  براساس نظر انجمن ملی روانشناسان مدرسه (NASP) اگر به کودکان خود مهارت‌های اجتماعی، روش‌های حل مسأله و رفع درگیری را بیاموزیم، سلامت روانی آنها را تقویت کرده‌ایم.
نمره:  بعضی از بچه‌ها از این نگرانند که مبادا بهترین نمره را در ریاضی نگیرند، شاگرد اول نشوند یا معدل‌شان از حد معینی کمتر شود. به فرزند خود یادآوری کنید که از آنها توقع ندارید   بهترین باشند.
تنش: بعضی بچه‌ها وقتی که حس می‌کنند محیط مدرسه‌شان نابسامان است یا در کلاس درس‌شان شرایطی غیرمنصفانه حاکم است، دچار اضطراب می‌شوند. کارشناسان بر این باورند که اگر والدین در موقعیت‌های پرتنش به یاری فرزندان‌شان بشتابند تا با هم راه چاره‌ای پیدا کنند، به این روش به آنها می‌آموزند که چگونه در چنین مواقعی با مشکل خود برخوردی سازنده داشته باشند.
شرکت در گروه: اگر فرزندتان دوست دارد که عضو گروه سرود باشد، در تئاتر مدرسه نقشی بگیرد یا در تیم ورزشی مدرسه بازی کند، به هر حال، اهمیت دارد   به او بگویید قرار نیست که همه همیشه موفق باشند. اگر در یک مورد موفق نشد همیشه فرصت‌های دیگری هم در انتظار اوست و می‌تواند در فعالیت دیگری شرکت کند.
 در تمرین‌هایش کنارش باشید: همراهش دیالوگ‌های تئاتر یا اشعار سرودش را تمرین کنید و یاری‌اش کنید تا بتواند در فعالیتی که انتخاب کرده مهارت بیابد.
فشار همسالان: بچه‌ها دوست دارند که خود را در جمع جا کنند و ممکن است انتظاراتی که همکلاسی‌هایشان از آنها دارند باعث نگرانی آنها شود. آنها را تشویق کنید که درباره نگرانی‌هایشان برای‌تان صحبت کنند. گاهی بازگو کردن ترس‌ها برایشان سودمند است. به حرف‌های آنها گوش بدهید اما در برابر این وسوسه که بخواهید به‌طور مستقیم مسأله فرزندتان را حل کنید مقاومت کنید.  به جای این کار، به همراه او به موضوع پیش‌آمده فکر کنید و با هم به دنبال راه‌حل بگردید. به کمک کودکان حل مسأله کنید و نه به جای آنها.  کودکان با ایفای نقشی فعال در حل مسائل، می‌آموزند که چگونه خودشان به‌طور مستقل به حل مسائل خود بپردازند.
ترس از قلدرها:  بچه‌های ما از این‌که بچه‌های دیگر به گونه‌ای آنها را آزار بدهند نگرانند و این احساس می‌تواند برایشان بسیار عذاب‌آور باشد. نگرانی آنها را جدی بگیرید. به آنها توضیح بدهید که قلدرهای مدرسه وقتی می‌بینند که بچه‌های دیگر از آنها می‌ترسند بیشتر احساس قدرت می‌کنند. با آنها صحبت کنید که چطور می‌شود بدون نشان دادن واکنشی که دلخواه فرد زورگوست، اوضاع را بهتر کرد. به فرزند خود یاد بدهید که چگونه تحریک‌های تمسخرآمیز فرد زورگو را نادیده بگیرد، راه خود را برود و در صورت نیاز از یک بزرگ‌تر کمک بخواهد.
اوضاع خانه: به باور کارشناسان، گاهی ترس کودکان از مدرسه ربطی به خود مدرسه ندارد. ممکن است بچه‌ها احساس کنند که در نبود آنها، یکی از والدینشان در خانه به دلیل افسردگی یا تنش، به آنها نیاز دارد. اگر چنین باشد راه‌حل این مشکل در پرداختن به مشکلات خانواده است.
اگر ترس کودک در طول‌ سال تحصیلی ادامه یابد، باید حتما موضوع را به اطلاع معلم او رساند. در بسیاری از مدارس یک مشاور، مددکار اجتماعی یا روانشناس مدرسه حاضر است تا با کودکان صحبت کند و آنها را در غلبه بر ترس‌هایشان یاری رساند.  همچنین گاهی گروه‌های مشاوره‌ای در مدارس فعالند که به نیازهای کودکان رسیدگی می‌کنند.
منبع: کتابک