|  جابر مُستوفی  |   مددکار کودکان‌کار  |

آنچه که کار با کودک را از سایر فعالیت‌های خیرخواهانه و اجتماعی متمایز می‌کند، بحث ظریف روانشناسی کودکان است.  کودکان روحیه حساسی دارند که کار کردن با آنها را سخت و در عین حال شیرین می‌کند.  
یک مددکار حقوق کودکان برای آن‌که بتواند قشری از مردم را به سمت این حوزه یا انجمنی که در آن مشغول به فعالیت است، بکشاند، باید در ابتدا شناخت درست و جامعی از بحث روانی و ذهنی کودکان داشته باشد؛ آن وقت می‌تواند به طرز قابل‌توجهی بر ذهنیت دیگر افراد جامعه که می‌توانند به‌عنوان مددکار فعالیت کنند، تأثیر بگذارد.
یکی از قدم‌هایی که به صورت تجربی در عرصه ترغیب ذهنی مردم نسبت به فعالیت‌های داوطلبانه و خیرخواهانه و جلب توجه آنها نسبت به این امر انجام شده است، برجسته‌کردن نیازهای اولیه‌ای است که مددکاران ما از آن بی‌بهره‌اند. برای نمونه ما هر‌سال زمانی که به ماه مهر نزدیک می‌شویم، مردم را متوجه نیازهای آموزشی- تحصیلی افراد تحت پوشش خود قرار می‌دهیم و به آنها می‌گوییم همان‌طور که بچه‌های شما دوست دارند به مدرسه بروند و البته حق اولیه و طبیعی آنهاست، بچه‌هایی هم هستند که دوست دارند درس بخوانند اما لوازم و وسایل موردنیاز این کار را ندارند. بارها برای ما اتفاق افتاده که طرح‌هایی نظیر همین برنامه که به مناسبت ماه مهر اجرا می‌شود، افراد بسیاری را به سمت انجمن و فعالیت ما کشانده؛ به‌طوری که آنها درخواست حضور ثابت کرده‌اند و خواسته‌اند که در فعالیت‌های متفاوت ما به‌طور مستمر حاضر باشند.
مساله دیگری که در این زمینه می‌توان به آن اشاره کرد، شگردهای مختلف تبلیغاتی است که می‌تواند صورت بگیرد؛ برای نمونه می‌خواهم به تجربه حضور در روابط عمومی یک انجمن مرتبط با فعالیت حقوق‌کودکان اشاره کنم. انجمن موردنظر سال‌های‌سال فعالیت خود را بدون روابط عمومی ادامه داده و نتوانسته بود اعضای زیادی را جلب برنامه‌های خود کند و به گستره فعالیت‌هایش بیفزاید. ما با ترتیب دادن این بخش- روابط‌عمومی- در انجمن، شاهد رشد چشمگیر فعالیت‌ها و جذب اعضا، یاوران، مددکاران و داوطلبانی شدیم که به وسیله بروشور، شرکت در نمایشگاه‌های مختلف مثل نمایشگاه کتاب، حضور در بازارچه‌های خیریه و حتی تشویق‌ها و توجیه‌های میدانی در منازل از قبل شناسایی شده و حضور و فعالیت گروهی در فضای مجازی متوجه برنامه‌های ما شده بودند؛ می‌توانم بگویم که جذب بسیاری از داوطلبان ما از طریق پایگاه اینترنتی و ایجاد صفحه در شبکه‌های اجتماعی صورت گرفته است؛ عرصه مجازی، عرصه‌ای است که نمی‌توان از آن غافل شد.