| دکترعباس عابدی | | استاد جامعه‌شناسی دانشگاه پیام‌نور کاشمر|
امروزه زشتی و قبح طلاق در نسل جوان از بین رفته و تبدیل به یک مد شده است.
جای تاسف دارد که طلاق در جامعه امروزی رو به افزایش است. در هیچ زمانی از تاریخ ایران به اندازه سال‌های اخیر خانواده‌ها در معرض جدایی از یکدیگر و تبعات آن نبوده‌اند. طلاق نشانه بیماری اجتماعی است. طلاق روح پویایی و نشاط اجتماعی را در تشکیل خانواده از جوانان می‌گیرد، به‌طوری که امروزه علاقه جوانان به تشکیل زندگی یا بسیار کمتر شده یا از بین رفته است. تغییر در روش زندگی شهرنشینی، فرآیند توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی جامعه، گسترش رسانههای ارتباط جمعی، تغییر نگاه به نقش همسر، تغییر مرکزیت در خانواده از مرد به همسر و در ادامه به فرزندان، افزایش سن ازدواج، افزایش فرزندان طلاق، بالا رفتن تحصیلات زنان و مشارکت آنان در بازار کار و اشتغال، استقلال مالی زنان در جامعه، افزایش توقعات و انتظارات از زندگی زناشویی و افزایش تورم اقتصادی، فقر، بیکاری و وابستگی به مواد مخدر ازجمله نشانه‌های علمی در ایجاد طلاق است.
این مسائل کارکردهای خانواده را دچار فرسایش و مشکل کرده است. در جامعه امروز سرمایه فرهنگی و اجتماعی دچار بحران شده است. ازدواج زودرس و در سنین پایین از اثرات مستقیم برنامه‌های غربی است. شاید بعضی افراد به بلوغ جسمی یا جنسی رسیده باشند اما به بلوغ فرهنگی و اجتماعی برای ازدواج نرسیده باشند. همچنین شرایط نامساعد ازدواج، دخالت‌های دیگران، معاشرت‌های مغایر با صیانت خانوادگی، ازدواج‌های اجباری در سنین کم، پیچیده شدن زندگی مشترک، عدم اعتماد متقابل و خشونت‌ها ازجمله علت‌های اجتماعی در بروز پدید طلاق است. از طرفی بالا رفتن میزان تحصیلات در زنان موجب شده با حقوق خود بیشتر آشنا شوند و حاضر نشوند به‌عنوان شهروند دوم تلقی شوند. چون برخی مردان این مسائل را درک نمی‌کنند درنتیجه بخشی از پازل زندگی‌شان با مشکل مواجه می‌شود. جدای از این کم‌شدن صداقت در روابط زناشویی و افزایش تنوع‌خواهی در بین همسران عامل فروپاشی در خانواده‌ها است.