مریم حسینی‌نیا
پریروز روز جهانی زن بود. روزی که حتی به نام روز جهانی «زنان کارگر» هم نامیده شده و دلیل آن را می‌بایست به اعتراض و مبارزه زنان کارگر یک کارخانه نساجی در سال ۱۸۷۵ نسبت داد. زمانی که زنان کارگر علیه تبعیض‌ها، شرایط کاری سخت و غیرانسانی با دستمزد کم اعتراض و اعتصاب کردند که حتی یادآوری آن واقعه برای عده دیگری از زنان در سال ۱۹۰۸ به مرگ منتهی شد.
به همین دلیل روز هشتم مارس به‌طور سنتی به نام روز مبارزه زنان علیه بی‌عدالتی و فشار علیه زنان نام گرفت. طی سال‌های بعد از ۱۹۰۸ تلاش‌های بسیاری درکشورهای مختلف اروپایی و آمریکا برای برخورداری از حقوق برابر در اجتماع و استعمارکاری انجام شد و بحث تصویب قوانینی برای 8 ساعت کار در روز، تعصیلات ویژه در ایام زایمان و سایر حقوق و... مطرح شد.
براین اساس و با توجه به وجه تسمیه نامگذاری هشتم مارس به روز تبعیض علیه زنان، تبریک گفتن روز جهانی زن به زنان زیادی درجهان وقتی همچنان و نه فقط در محل کار در معرض انواع بی‌عدالتی‌ها و آسیب‌ها قرار دارند و عدم برخورداری از انواع حقوق- در برخی موراد حتی حقوق اولیه- یکی از عادی‌ترین اتفاق‌های جاری در زندگی‌شان است، محلی از اعراب ندارد.
درکشور ما نیز زمانی که براساس آمار ناجا افزایش ۹۸درصدی مزاحمت برای زنان و دختران در سال گذشته را شاهد بودیم و تنها درطول یک‌سال حدود یک‌هزارو۳۱۳ مورد آزار و اذیت زنان گزارش شده که این اتفاق از سال ۱۳۸۹ با یک افزایش ناگهانی ۲۰۰ تا ۳۰۰ موردی همراه بوده یا زمانی که تنها در سال ۱۳۹۳ بیش از ۳۸۰ مورد اسیدپاشی اتفاق افتاده است که تعداد قابل توجهی از این قربانیان زنانی بودند که با دلیل واهی یا بدون هیچ دلیلی بخش اعظمی از سلامت روح و جسم خود را از دست دادند یا زمانی که بیکاری و عدم تحقق عدالت اجتماعی سن روسپی‌گری را به زیر ۲۵سال می‌کشاند، تبریک روز جهانی زن مثل فشاردادن زخمی چرکین است.
این فشار و تبعیض تنها درسطح جامعه باقی نمی‌ماند بلکه شوربختانه زنان درحریم امن خانه‌ها نیز درمعرض انواع آسیب‌های جنسی، جسمی و روانی قرار دارند و آمارهای بسیاری با وجود تمامی خط قرمزهای عرفی، موجود است.
پایان نیافتن این شرایط علاوه بر مناسب بودن بسترهای اجتماعی، به منش اخلاقی بخشی از مردان جامعه نیز بازمی‌گردد. تا زمانی که یک نماینده ملت در مجلس زن را هم‌تراز با بچه و... بداند، مسیر پیش‌رو دشوار و ناهموار به نظر می‌رسد یا زمانی که نماینده کمیسیون فرهنگی که براساس آمار به ترتیب در 1/4 و 19/4درصد طرح‌های کمیسیون‌های فرهنگی و اجتماعی مجلس امضا و تاییدشان دیده می‌شود و کلمات «کار و حقوق» جزو کلید واژه‌های متن‌های سخنرانی ایشان است و ۵ و 5/7درصد از کل تذکرات فرهنگی و اقتصادی مجلس به هیأت دولت متعلق به اوست، چنین تعریفی از زنان دارد، بی‌شک رهایی از شرایط دست‌‌وپاگیر موجود مستلزم تحمل مرارت‌های بسیاری است. مستلزم تن دادن به قوانینی که در آنها حتی نیم‌نگاهی به زنان نشده است.