داریوش قنبری عضو شورای مرکزی حزب مردم‌سالاری
مهم‌ترین مانع به وجود آمدن توسعه، نبود تفکر توسعه و فرهنگ‌توسعه است که به شاخص‌هایی چون اعتقاد به نظم‌گرایی و قانون‌گرایی مربوط می‌شود. نظم‌گرایی و قانون‌گرایی در کنار تقویت فرهنگ کار و تلاش و اهمیت دادن به تولید و سرمایه تولیدی و اعتقاد به حاکم کردن آن در جامعه بعضی از شاخص‌های توسعه‌فرهنگی و تفکر توسعه هستند. همچنین آزادی و توجه به کرامت انسان‌ها جزو مهم‌ترین مولفه‌های یک کشور توسعه‌یافته است. توجه به این شاخص‌هاست که می‌تواند ضامن ایجاد توسعه فرهنگی در یک جامعه باشد. عده‌ای توسعه را خلاصه می‌کنند در تأسیس چند کارخانه و مراکز تولیدی. درحالی‌که تأسیس کارخانه یک جامعه را توسعه‌یافته نمی‌کند. بلکه توسعه یک بعد فرهنگی هم دارد که اگر نباشد توسعه آن جامعه به‌طور کامل انجام نشده است. فرهنگ بعد نرم‌افزاری توسعه است. در کشور ما شاید از نظر ساختاری توسعه ایجاد شده باشد اما فرهنگ توسعه هنوز به وجود نیامده است.
برای این مسأله ساختارها باید متناسب شوند و سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی کشور، همه در جهت تقویت ساختارها باشند. متاسفانه به ابعاد فرهنگی کمتر توجه می‌شود و این مشکلی جدی است که در تفکر توسعه وجود دارد. تا زمانی که این وضع اصلاح نشود و فرهنگ توسعه در جامعه به‌وجود نیاید، انتظار کشوری توسعه‌یافته درست نیست. توسعه ابعاد مختلفی دارد که درمجموع ابعاد اقتصادی آن بیشتر مورد توجه صاحب‌نظران قرار گرفته است و برخی از آنها توسعه را به رشد اقتصادی محدود می‌کنند. در صورتی که اگر هم رشد اقتصادی حاصل شود و ابعاد دیگر توسعه چون ابعاد فرهنگی و سیاسی محقق نشده باشد، نمی‌توانیم کشوری توسعه‌یافته داشته باشیم. صرفا رشد اقتصادی نیست که در توسعه تاثیرگذار است بلکه این رشد تنها یکی از چند بعد توسعه است و ما نمی‌توانیم به دنبال توسعه باشیم و به فرهنگ توسعه اعتنا نکنیم. الگوهای توسعه مهم است. اهمیت ابعاد سیاسی و فرهنگی به همان اندازه‌ای است که بهبود امکانات معیشتی مردم می‌تواند در امر توسعه
داشته باشد.