شهلا ریاحی  اولین بانوی کارگردان سینمای ایران که در 18 شهریور 1305 به دنیا آمده در گفت‌وگو با «شهروند» خاطره ساخت اولین فیلمش «مرجان» را بازگویی کرد:  
«من در 14سالگی با اسماعیل ریاحی ازدواج کردم، او مدرس تئاتر بود و به تئاتر علاقه زیادی داشت.  مرا با خودش به تئاتر‌های مختلف آن زمان می‌برد و زمانی که به 17سالگی رسیدم از من خواست که کار تئاتر را آغاز کنم.   دو، سه‌سال بعد از آن هم در اولین فیلم‌سینمایی‌‌ام یعنی «هارون الرشید» بازی کردم.   تا این‌که فیلمنامه «مرجان» که آقای کی‌مرام آن را نوشته بود، به دستم رسید و وقتی آن‌ را خواندم به دلم نشست و گفتم من خودم کارگردانی و تهیه‌کنندگی این فیلم را به‌عهده می‌گیرم.  
البته خانواده‌ خودم آن زمان مخالفت‌های زیادی با حرفه من داشتند. پدرم رئیس دادگستری خراسان بود و زمانی که تنها شش‌‌سال داشتم از دنیا رفت.   اما برادرم که نظامی هم بود من و همسرم را تهدید کرده بود که با اسلحه به تهران می‌آید و هر دوی ما را می‌کشد.  برای همین هر شب، ساعت 11 موقع بیرون‌ آمدن از سالن تئاتر مجبور بودیم حسابی مراقب اطرافمان باشیم.  بعد از آن هم کل خانواده مرا طرد کردند.  همسرم تنها کسی بود که از من حمایت می‌کرد.  فیلم «مرجان» درباره دختر دهاتی بود که عاشق معلمش می‌شود و برای پیدا کردن او به تهران می‌آید.  این دختر زمانی که معلم را پیدا نمی‌کند در بیمارستان به شغل پرستاری مشغول می‌شود که روزی زن آقای معلم برای وضع حمل به همان بیمارستان مراجعه می‌کند و مرجان متوجه می‌شود که معلمی که به عشق او به شهر آمده متاهل است و در نهایت خودکشی می‌کند. به دلیل همین پایان تلخ فیلم مردم آن زمان که دو قران می‌دادند تا فیلمی ببینند که پایان خوبی دارد از آن خوششان نیامد.  مدتی بعد سینماداران سکانسی را به پایان فیلم اضافه کردند که در آن یکی از چهره‌های معروف لاله‌زار آن زمان حرکات موزون انجام می‌داد و همان باعث شد تا فروش فیلم بالا برود و هزینه‌ ساختش جبران شود. اما همین اتفاق موجب شد تا تصمیم بگیرم دیگر فیلم نسازم چون «مرجان» را ساخته بودم تا خودش بفروشد نه این‌که با حرکات موزون دیگری فروش کند. بعد از آن هم در فیلم‌های همسرم به بازی ادامه دادم.»