همایون ارشادی بازیگر

فکر کردن به موضوعات، کار روزمره همه ما است. نمی‌توان این ادعا را مطرح کرد که افراد موضوعی در ذهن ندارند و به چیزی نمی‌اندیشند. حتی بسیاری از افرادی که خود را به نوعی بی‌خیالی می‌زنند، این احتمال وجود دارد که حجم فکر و مشغولیات ذهنی‌شان از دیگران بسیار بیشتر باشد. شاید بر همین اساس باشد که سوال به چه فکر می‌کنی، خیلی جواب صریح و روشنی ندارد زیرا گاهی این اتفاق می‌افتد که حجم افکار موازی به‌حدی است که نمی‌توان آنها را از یکدیگر منفک کرد. حتی گاهی اولویت‌بندی در تفکرات‌مان(نه به معنای موضوعات اندیشه‌ای) هم این اجازه را نمی‌دهد که بتوانیم پاسخ صریحی به این موضوع بدهیم. این نکات را به این دلیل مدنظر قرار دادم و با مخاطبان مطرح کردم که بدانیم این سوالات اگر در موقع و موعد دیگر مطرح شود، احتمالا پاسخی دیگری خواهد داشت. حالا من به‌عنوان یک فرد که در کسوت بازیگری قرار دارم، در مقابل این سوال قرار گرفته‌ام که به چه چیزی فکر می‌کنم؟
 موضوعی که امروز و این روزها ذهن مرا به خود مشغول کرده، این است که مبادا حق کسی را پایمال کنم. چون امروز آخرین روز داوری خانه‌سینماست. داوری شانزدهمین جشن سینمای ایران که من در گروه بازیگران به عنوان یکی از داوران انجام‌وظیفه می‌کنم؛ مهم‌ترین دغدغه ذهنی این روزهای من و به‌ویژه امروزم این فکر است که بتوانم وظیفه‌ام را در این امر خطیر به درستی انجام دهم و با توجه به این‌که آثار ارایه شده به این جشن تنوع و تکثر زیادی داشتند، کار هم به واقع، کار سختی بود و انتخاب برترین‌های بازیگری، سخت‌تر از آن است که بتوان در نظر داشت. عملکرد دوستان را در ۱۰۸فیلم طی 3 ‌سال مورد بررسی قرار داده‌ایم و حجم کار نسبتا بالا بود و فیلم‌های گوناگون با کیفیت مختلفی لابه‌لای آثار وجود داشت که همین کار داوری را سخت می‌کرد. البته من برخلاف نظر دوستان اصلا بر این عقیده نبودم که سطح کیفی همه فیلم‌ها نزدیک به هم بود. داوری یک بحث تخصصی است و نیاز به توجه و تمرکز زیاد دارد. به‌هرحال آثار مطلقا خوب یا بد نبودند؛ و من تمام تلاش خود را کردم که در چند مرحله داوری و بازبینی فیلم‌ها تصمیمی بگیرم که حق کسی پایمال نشود. چراکه معتقدم مهم‌ترین مسأله این است که وقتی وظیفه قضاوت و داوری در میان مجموعه‌های متعدد از فیلم‌ها که از نظر کیفی در سطوح متفاوتی قرار دارند، برعهده کسی قرار می‌گیرد، آن فرد نیز باید بتواند به شایستگی از عهده این مسئولیت و انتخاب برترین‌ها برآید. امروز روز آخر داوری‌های خانه‌سینماست و من درحال رفتن به آن‌جا هستم؛ تمام فکر و ذکرم هم این است که در این داوری حقی ناحق نشود و تصمیم‌های درستی بگیرم.