پرویز کلانتری نقاش

باید گفت ریشه همه مشکلات فرهنگی ما بیشتر در این‌جاست که تحمل و پذیرش یکدیگر وجود ندارد. یکدیگر را نمی‌پذیریم و در مقابل تفاوت‌ها واکنش نشان می‌دهیم. ایران پر از تفاوت‌هاست و ما باید بتوانیم پذیرای یکدیگر باشیم. هروقت ما بتوانیم اینطور فکر و قبول کنیم که ایران متعلق به همه ایرانی‌هاست و همه لازم نیست یک جور باشند و یک‌جور فکر کنند آن وقت بخش زیادی از مشکلات فرهنگی ما حل خواهد شد. با عملی شدن این دیدگاه است که دیگر خط کشی‌های تند و تیز برداشته می‌شود. آن وقت می‌توانیم یک استاد ایرانی که تار می‌زند را جدا از فکر و قومیت‌اش بپذیریم و به‌عنوان یک هنرمند قبول داشته باشیم. ما هنوز داریم با این فکر دست و پنجه نرم می‌کنیم که باور کنیم که ایران برای همه ایرانی‌هاست و فقط زمانی که این را از عمق وجودمان باور کنیم می‌توانیم به حل شدن مشکلات فرهنگی امیدوار باشیم.بعد از آن چیزی که جامعه را دچار مشکل کرده موضوع فشار اقتصادی است و همین می‌تواند در حوزه‌های دیگر چون اجتماعی و فرهنگی مسائلی را به وجود بیاورد. این مسأله به‌ویژه در تهران و بعد از آن در شهرستان‌ها آزار دهنده است. مشکل خرید، مشکل سطح زندگی مردم و مشکل مسکن است.
 اجاره‌بهای خانه‌ها به نسبت درآمد مردم وحشتناک زیاد است و مشکلی نیست که بتوانیم به آسانی از کنارشان بگذریم. لازم است سیاست‌گذاری‌هایی صورت بگیرد و باید به گونه‌ای عمل شود که مشکل مسکن را حل کنند. در این صورت است که مردمی که به دلیل تحریم‌ها و گرانی درآمدشان کفاف زندگی را نمی‌دهد بتوانند با آرامش بیشتری زندگی کنند. قیمت‌ها آن‌قدر با شتاب و تصاعدی بالا می‌رود که من همیشه فکر می‌کنم جوان‌های ما چطور می‌توانند اجاره خانه بدهند، حتما باید میلیون‌ها تومان پول رهن و اجاره بدهند تا خانه کوچکی را تهیه کنند.