شیراز که به«شهر راز» نیز معروف است با سابقه فرهنگی و تاریخی غنی خود نتوانسته برای مفاخر و شاعرانش مانند حافظ و سعدی نمادهای شهری مناسبی را فراهم کند، شهری که در مبلمان خود جایی برای چند بیت از شاعرانش دیده نشده و نه حتی نمادی از آنها را می‌توان به صورت ملموس مشاهده کرد.   
به‌گزارش مهر، شهر شیراز با در اختیار داشتن فرازهای روشنی از تاریخ فرهنگ و ادبیات ایران اسلامی امروزه در مبلمان‌شهری خود نشانی از این رنگ‌وبوی تاریخی ندارد.    
شهری که شعر شاعرانش تا سازمان ملل رفته اما در ساختمان‌ها و ابنیه خود جایی برای این ابیات ندارد.  
وجود مفاخر بسیار در حوزه‌های مختلف مذهبی، فرهنگی، ادبی، پزشکی و علمی در شیراز یکی از ویژگی‌های ممتاز این شهر است که این روزها در پیکر شهر شیراز نمودی ندارد.  
محرومیت شهر شیراز از تندیس‌ها و سردیس‌های مفاخر از یک‌سو و از سوی دیگر نبود ردپایی از ورق‌های درخشان تاریخ هنر شیراز در صورت و مبلمان‌شهری شهر شیراز شاید یکی از دغدغه‌های مهم عاشقان به شهر راز  باشد.   در نقاط مختلف شهر شیراز هیچ نشانی از شهری یافت نمی‌شود که به شهر حافظ و سعدی شهره است و مهد ادبیات و هنر ایران‌اسلامی شناخته می‌شود.  
از سوی دیگر جایگاه معنوی سومین حرم
 اهل بیت(ع) نیز در صورت شهر نمودی ندارد و در بسیاری از نقاط شهر نمی‌توان نشانی از عنوان مهم معنوی پیدا کرد.  یکی دیگر از نیازهای جدی شهر شیراز، استفاده از دیدگاه هنرمندان این شهر در شکل‌گیری ظاهر شهر است که می‌تواند با تکیه بر خلاقیت و تجربه آنها شهری بسازد در خور نام و شأن شهر شیراز.  
طی سالیان گذشته شاهد اتفاقات خوبی بوده‌ایم که نشان از توجه مسئولان شهری به ظاهر شهر و شکل‌گیری فضایی فرهنگی در سطح شهر شیراز با ردپای میراث‌های معنوی و تاریخی این دیار است اما تا رسیدن به شرایط مطلوب هنوز کارهای بسیاری بر زمین مانده که باید مسئولان شهری به سراغ آن بروند.  
در برخی از نقاط شهر شیراز پیام‌های اخلاقی دیده می‌شود که توسط شهرداری این کلانشهر بر پل‌های عابرپیاده خودنمایی می‌کند اما می‌شد که این پیام‌ها را در قالب شعرهای شعرایی مثل حافظ و سعدی نمود داد که هم آثار این شعرا به مردم بیشتر معرفی شود و هم شیراز که میزبان چنین شاعران بین‌المللی  است، در پیکره خود نمودی از آنها را داشته باشد تا وقتی گردشگری وارد این شهر می‌شود به صورت عینی‌تر متوجه شود به شهر حافظ و سعدی یا به شهر ادب و فرهنگ قدم نهاده است.  
در این راستا فرماندار شهرستان شیراز گفت: شهر شیراز دارای سبقه مذهبی و فرهنگی والایی است که این سبقه باید در مبلمان‌شهری نیز نمود داشته باشد.  
مصطفی امیری اظهار داشت: نمادهای مهم تاریخی، مذهبی و فرهنگی باید در نقاط مختلف شهر ایجاد شود تا شهروندان و همچنین زائران و گردشگران شهر شیراز در فضای شهری پشتوانه معنوی شهر را احساس کنند.  
وی ابراز داشت: در سطح جهان شهرهای کمی وجود دارند که مانند شهر شیراز دارای آوازه‌ای بین‌المللی در حوزه‌های  مختلف  باشند.  
امیری تصریح کرد: مبلمان‌شهری امروزه یکی از شاخص‌ها و المان‌های فرهنگی و هویتی یک شهر محسوب می‌شود و به‌عنوان ویترین اجتماعی باید مورد توجه مسئولان قرار گیرد.  
عالی‌ترین مقام اجرایی شهرستان شیراز اضافه کرد: هویت مذهبی شهر شیراز به‌عنوان سومین حرم اهل بیت(ع) یک بستر مناسب برای شکل‌گیری مبلمان‌شهری است.  وی خاطرنشان کرد: باید روح معنوی و جایگاه فرهنگی شهر شیراز در تمام پیکره شهر نمایان باشد.  امیری با بیان این‌که مبلمان شهری و تصویر زیبای یک منطقه در جذب گردشگر داخلی و خارجی بسیار تاثیرگذار است، تصریح کرد: با وجود هنرمندان بنام و صاحب‌سبک و نظری که در شهر شیراز وجود دارد و با بهره‌گیری از نظرات متخصصان این عرصه می‌توان شهر شیراز را به‌عنوان یک الگوی موفق در حوزه مبلمان‌شهری به کشور معرفی کرد.  
وی عنوان کرد: به‌نظر می‌رسد در سال‌های گذشته آنچنان که باید به مبلمان شهری توجه نشده است.  
این مسئول تأکید کرد: همچنان که شهر‌ها بزرگتر می‌شوند و رشد و توسعه عمرانی پیدا می‌کنند، روح فرهنگی شهر نیز باید مورد توجه قرار گیرد.  
فرماندار شهرستان شیراز ادامه داد: نام‌های بزرگی چون حافظ و سعدی و دیگر مشاهیر و بزرگان علم و ادب می‌توانند بستر شکل‌گیری مبلمان‌شهری شیراز باشند.  
وی بیان کرد: ما در شهر شیراز نتوانسته‌ایم اشعار شاعران بزرگ و بنام خود یا دستاوردهای علمی و فرهنگی مشاهیرمان را تصویرسازی کنیم.  
امیری ابراز داشت: فرهنگ علاوه بر کارکردهای اجتماعی والای خود، بستری مناسب برای رونق اقتصادی در یک شهر است و امیدوارم در ‌سال جاری که به فرموده مقام معظم رهبری‌ سال فرهنگ و اقتصاد نامگذاری شده است، شاهد یک حرکت جهادی برای ارتقای فرهنگی و اقتصادی کلانشهر شیراز باشیم.  
فرماندار شهرستان شیراز با اشاره به این‌که ما حتی در ساخت تندیس یا سردیس مشاهیر و مفاخیر کوتاهی کرده‌ایم، خاطرنشان کرد: تمام ادارات شهرستان می‌توانند با کمی خلاقیت، روح فرهنگی و معنوی شهر را ارتقا بخشیده و شهروندان را با مفاخر و مشاهیر شهر بیشتر از گذشته آشنا کنند.  
محمدرضا ‌هاجری، رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر شیراز نیز در این راستا گفت: هر شهری دارای سیرت و صورت منحصربه‌فرد خود است که باید این دو بخش براساس پشتوانه فرهنگی شهر شکل بگیرد.  این عضو شورای اسلامی شهر شیراز ابراز داشت: شهر شیراز به‌عنوان سومین حرم اهل بیت(ع) باید در مسیر تکامل خود محوریت سومین حرم اهل بیت(ع) را حفظ کند.  وی تصریح کرد: این جایگاه باید در ارکان و بخش‌های مختلف شهر نمود داشته باشد و در حوزه‌های مختلف یک بستر و زیرساخت باشد.  
هاجری خاطرنشان کرد: شهرها در کنار پیشرفت عمرانی، اقتصادی و... خود نیازمند تکامل فرهنگی
 نیز هستند.  
وی گفت: در این راستا باید به زیرساخت‌ها توجه شود و وقتی که ما مدعی رونق گردشگری هستیم، باید بدانیم که تا چه اندازه زیرساخت گردشگری ما مهیاست.  
این عضو شورای اسلامی شهر شیراز تأکید کرد: وقتی ما به دنبال استفاده از ظرفیت‌های پزشکی برای توریست‌درمانی هستیم، آیا امکانات زیرساختی نیز مهیاست .  
وی ادامه داد: بنابراین شهر به بسته‌های فرهنگی برای ابعاد مختلف نیاز دارد که شاهد توسعه متوازن و پایدار باشد.  
هاجری افزود: برای این‌که صورت شهر بیش از این آسیب نبیند و براساس داشته‌های معنوی شکل بگیرد نیز شورای اسلامی برنامه‌های خوبی را دنبال می‌کند.  
وی بیان کرد: یکی از این طرح‌ها طرح عرفان است که شورا و شهرداری بخشی از اجرای این طرح را دنبال می‌کنند که می‌تواند گامی مهم در نمود میراث معنوی و فرهنگی شهر در صورت شهر باشد.  
رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر شیراز یادآور شد:   این طرح از آستان علی ابن حمزه(ع) شروع می‌شود و تا دروازه‌قرآن ادامه دارد که بخش مهم فرهنگی و تاریخی شهر را دربر دارد.  
وی گفت: استفاده از اشعار شاعران نامی و نماد مفاخر و علمای شهر نیز می‌تواند در این طرح استفاده شود تا ظاهر و صورت فرهنگی آن ارتقا یابد.  
هاجری اظهار داشت: در صورت همکاری دستگاه‌های فرهنگی و پرهیز از مدیریت جزیره‌ای می‌توانیم شاهد اتفاقات خوب و مناسبی در شهر شیراز باشیم.  در صورتی که هر اداره یا موسسه دولتی اقدام به استفاده از نشانه‌های فرهنگی کند یا مجتمع‌های تجاری و انبوه‌سازان اگر مکلف شوند که در معماری خود از نشان‌های فرهنگی استفاده کنند شاید روزی شهر شیراز این‌گونه در ظاهر خود مظلومیت فرهنگی را یدک نکشد.  
دست‌کم شاید ساخت مجسمه‌هایی از مفاخر و سردیس‌هایی از آنها و جاسازی آنها در نقاط مختلف شهر ساده‌ترین کاری باشد که متولیان امر بتوانند انجام دهند و در کنار استفاده از اشعار شاعران بزرگ این شهر در گوشه و کنار خیابان‌ها و معابر همراه با تصویرسازی‌های طراحان چیره‌دست نه‌تنها مسافران را با روح فرهنگی و معنوی شهر آشنا می‌کند بلکه مردم را نیز به‌صورت ملموس‌تری از شعر شاعران، نقاشی هنرمندان یا آثار مفاخر شهر بهره می‌برند و با آن
 آشنا می‌شوند.