رئیس سازمان زندانهای کشور اظهار کرد: نرخ بازگشت به زندان در کشور ما ۴۶درصد است.
اصغر جهانگیر در مراسم امضای تفاهمنامه میان سازمان زندانهای کل کشور و معاونت امور زنان و خانواده ریاستجمهوری گفت: امیدوارم این تفاهمنامه از آسیبهایی که خانواده زندانیان را متوجه میکند، جلوگیری کند؛ باید توجه داشته باشیم که نباید با خانواده زندانیها مانند خود آنها رفتار شود. او ادامه داد: جامعه متغیر مشکلات پیچیدهای را دارد از یک طرف نهادهای ما درحال تغییراتی همچون کوچک و بزرگ شدن یا وابسته و مستقل شدن هستند که این مسأله میتواند درخصوص مشاغل افراد ایجاد ناامنی کند و زمینه ورشکستگی، بدهکاری یا حتی بزهکاری و افتادن آنها به هر راه را ایجاد کند. جهانگیری ادامه داد: از طرفی تغییر مدیران در مجموعههای عمومی و خصوصی و برخورد با زندگی مردم با سلیقههای متفاوت در روی زندگی آنها تأثیر میگذارد که اگر به درستی رسیدگی نشود، میتواند موجب ایجاد آسیب شود. او تصریح کرد: ۶۴درصد کسانی که در زندان هستند متاهلاند و اگر چه جامعه در حال پیر شدن است، اما جامعه زندان به سمت جوان شدن پیش میرود و اگر این مسأله و فرزندان این جوانان مورد توجه قرار نگیرند، آسیب بیشتری به خانوادههايشان وارد میشود. جهانگیر ادامه داد: نرخ بازگشت به زندان در کشور ما بالاست؛ ۴۶درصد کسانی که وارد زندان میشوند دارای سابقه هستند که نشان میدهد اجتماع نتوانسته است پس از گذراندن دوره مجازات این افراد را حمایت کند و برای آنها اشتغال ایجاد کند و این افراد دوباره به چرخه بزه باز میگردند.
وی تصریح کرد: آمارهای ما نشان میدهد وقتی سرپرست یک خانواده به زندان میافتد، فرزندان او دچار افت تحصیلی و در برخی موارد ترک تحصیل میشوند که ممکن است این اتفاق به دلایل اقتصادی یا نگاه اجتماعی به آنها رخ دهد که باید آنها را اصلاح کنیم و نهادها را در این زمینه فعال کنیم تا خانوادهها احساس تنهایی و بیکسی نکنند. وی افزود: امیدوارم این تفاهمنامه با ارتقاي حمایت از خانوادههای زندانیان از آسیب دیدن فرزندان آنها جلوگیری کند؛ زیرا آنها سرمایههای این کشورند و باید نگاهی انسانی به آنها انجام شود تا وقتی که بزرگ شدند درصدد انتقام از جامعه و خانوادههایشان نباشند. او با اشاره به اینکه نسبت قانونشکنی و قانونگریزی در زنان که نیمی از جمعیت کشورند بسیار پایین است، گفت: اما اکنون شاهدیم ۶۵درصد از زنانی که وارد زندان میشوند، فاقد سابقه هستند که این مسأله یک زنگ خطری است که براساس آن باید حمایت ویژهای از این گروه داشته باشیم.