عباسعلی منصوریآرانی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس
بزرگترین مشکلی که اکنون جامعه ما با آن روبهروست بیکاری جوانان است که خود آن مشکلات اقتصادی را رقم زده است. اگر مشکلات جوانان و در رأس آن مشکلات بیکاری جوانان را حل کنیم، یک گام بسیار بزرگ در راه پیشرفت و توسعه کشور برداشتهایم چراکه خود این مشکل، مشکلات دیگر را در حوزههای دیگر بهوجود میآورد. وقتی جوان بیکار باشد یعنی مصرفکننده است بدون اینکه بازدهی داشته باشد. این جوان در مقابل معضلات اجتماعی آسیبپذیری زیادی دارد و مشکلات اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی و اعتیاد او را تهدید میکنند. میتوانیم بگوییم بیکاری مادر تمام گناهان و فسادهاست. بیکاری باعث میشود جامعه بهشدت حالت یأس و ناامیدی به خود گرفته و پژمردگی و افسردگی افراد جامعه را دربر میگیرد. افسردگی بیشتر سراغ جوانان بیکار میآید. مشکلات اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی، بهداشتی و نبودن نشاط در جامعه همه از نتایج بیکاری است. ما راهی غیر از تولید نداریم که بتوانیم برای جوانان اشتغال ایجاد کنیم. ما یک دولت بسیار حجیم را برای خودمان ساختهایم و در بخش تولید به شدت ضعیف عمل کردیم. ما میتوانیم این همه منابع و مواد خامی که داریم را در کارخانجات با ارزش افزوده تبدیل کنیم به مواد بهتر و طبیعتا این میتواند نسل جوان ما را بهکار بگیرد و راه گریزی هم جز سرمایهگذاری روی تولید نداریم. تولید موجب اشتغال میشود و راهحل مشکل ما هم از همین مسیر میگذرد. میتوانیم با ارایه تسهیلات بانکی و برنامههای زنجیرهای یک نقشه از تولید ترسیم کنیم و وزارتکار میتواند در این زمینه کمککننده اصلی برای ارایه تسهیلات به مراکز تولیدی باشد تا پس از آن قدم به قدم به صورت قطعات پازل مشکل بیکاری حل شود. ما تا به اینجا در چندسال اخیر تصمیمات خوبی نگرفتهایم و به نظر میرسد باید به شیوه دیگری عمل کنیم. باید از کارشناسان و افراد زبده علمی و تجربی بخواهیم در کنار همدیگر بنشینند و برای تولید و اشتغال راهحلی طراحی کنند. ببینیم که اگر اجرای این طراحی به قوانین نیاز دارد، مجلس را وادار کنیم که آن قوانین را به تصویب برساند و طرحها را عملیاتی کند. همه مشکلات را نمیشود با هم حل کنیم اما باید اراده کنیم تا جوانان را از بیکاری نجات دهیم زیرا به این ترتیب خیلی از مشکلات دیگر حل خواهد شد و سپس میتوانیم برای باقی مانده مشکلات جامعه دست
به کار شویم.