حسین نجابت عضو کمیسیون انرژی مجلس
مهمترین مشکل جامعه امروز ما این است که مدلهای برنامهریزی ما در ایران وابسته است؛ به این معنی که با فرهنگ، اقتصاد و بطن جامعه ما سازگاری ندارد؛ مهمترین برنامههای تقلیدی که در کشور اجرا کردهایم، برنامههای اقتصادی بوده. بعد از انقلاب درمواقعی برنامههایی در حوزه اقتصاد و بازار تجارت اجرا شد که برگرفته از مدلهای غربی و سرمایهداری بود که وقتی به خوبی به آنها عمل شود، شکاف طبقاتی زیادی در جامعه ایجاد خواهد کرد؛ اتفاقی که امروز بعد از 3 دهه شاهد آن هستیم حاصل پیاده کردن همین مدلهای غربی است؛ مشکلات اقتصادی روز افزون هم باعث ایجاد چالشهای اجتماعی و فرهنگی مثل بروز بیکاری، فقر و دیگر معضلات میشود. این درحالی است که در نظام سرمایهداری این برنامههای اقتصادی مجاز است و تبعات آن مثل اختلاف طبقاتی زیاد در آن جوامع پذیرفتنی است. اما کشور ما، فرهنگ و دین ما این تبعات را نمیپذیرد و همین باعث میشود تا دچار عقبماندگی در توسعه اقتصادی و فرهنگی شویم. مشکل دیگر که به عقیده من ایران را دچار عقبماندگی کرده است، فرهنگ غلط کار است؛ که این معضل بیشتر جنبههای تاریخی دارد؛ به عبارت دیگر مردم ما عادت کردهاند که کار آسان انجام دهند و پول زیاد به دست آورند؛ همین فرهنگ غلط مانع سعی و تلاش برای رسیدن به توسعه میشود و جامعه را به مرور زمان با چالشهای روبناییتر مثل بیکاری مواجه میکند. ما برای غلبه بر اصلیترین مشکلات و معضلات جامعه فعلی که سد راه مسیر توسعه کشور است، نیاز به برنامهریزی استراتژیک با در نظرگرفتن فرهنگ پذیرفته شده در کشور خودمان هستیم؛ نه اینکه هر برنامهای که به فرض در یک جامعه توسعهیافته موفق بوده عینا در کشوری مثل ایران پیاده کنیم بدون در نظر گرفتن عواقب اجتماعی، اقتصادی آن؛ ما باید برنامهریزی خودی و ایرانی متناسب با روحیه جامعه، فرهنگ و اقتصاد جامعه اجرا کنیم تا علاوهبر پیشرفت در مسیر توسعه بتوانیم از مشکلات بعدی
جلوگیری کنیم.