|  شیده لالمی   |   روزنامه‌نگار|

سه‌شنبه یازدهم شهریور برای شورای شهر تهران و اعضایش با همه سه‌شنبه‌های امسال فرق می‌کند. آنها می‌آیند تا رئیس و اعضای هیأت رئیسه شورا را انتخاب کنند. انتخاباتی که از دو روز پیش نحوه برگزاری آن در ابهام قرار گرفته و هنوز هم هیچ‌کس نمی‌داند که آیا اعضای شورا در جلسه‌ای علنی هیأت رئیسه را انتخاب می‌کنند یا این‌که این انتخابات پشت درهای بسته برگزار می‌شود.
پیشنهاد اصولگرایان شورا برای رأی‌گیری انتخابات هیأت رئیسه شورای شهر تهران در جلسه غیرعلنی دیروز به نتیجه نرسید اما منتفی هم نشد. اعضای شورا دیروز یک دستور کار ویژه داشتند؛«بررسی نحوه برگزاری انتخابات هیأت رئیسه» پیشنهادی که با اصرار برخی اصولگرایان شورا به‌ویژه حبیب کاشانی وارد دستورجلسه شورا شده بود، اما عملا در دستور کار اعضا قرار نگرفت و پس از طرح دستورات، دیگر فرصتی برای بررسی آن فراهم نشد.  خیلی‌ها فکر می‌کردند حالا که این موضوع در دستور کار جلسه یکشنبه قرار نگرفته حتما جلسه انتخاب هیأت رئیسه سه‌شنبه به صورت علنی برگزار می‌شود، اما اینطور نشد و اصولگرایانی که پیشنهاد برگزاری جلسه به‌صورت غیرعلنی و پشت درهای بسته را داشتند در نهایت مسیر را به سمتی بردند که یک بار دیگر اعضای شورا پیش از آغاز به کار جلسه سه‌شنبه درباره علنی بودن یا نبودن این جلسه به توافق برسند.  بر همین اساس قرار است ساعت 8 صبح سه‌شنبه جلسه‌ای با حضور همه اعضای شورا به صورت داخلی برگزار شود و آنها در این نشست درباره نحوه رأی گیری و این‌که با حضور خبرنگاران و رسانه‌ها باشد یا نباشد تصمیم نهایی را بگیرند.  
«احمد مسجد جامعی»، رئیس شورای شهر تهران پیش از اینها گفته بود با برگزاری جلسات شورا به‌طور غیرعلنی موافق نیست و مردم باید بدانند که نمایندگان‌شان در شورا چه می‌کنند، چه تصمیمی می‌گیرند و چگونه رأی می‌دهند. دیروز «مهدی چمران» هم در گفت و گو با خبرنگاران اعلام کرد: «علنی یا غیرعلنی بودن جلسه انتخابات برای او فرقی ندارد.» حرف‌های چمران درحالی است که در روزهای اخیر تعدادی از اصولگرایان شورا یعنی همان افرادی که به دنبال ریاست چمران بر شورای شهر تهران هستند تلاش زیای کرده‌اند تا جلسه انتخاب هیأت رئیسه را پشت درهای بسته ببرند و به دور از چشم خبرنگاران و نمایندگان رسانه‌ها برگزار کنند. پیشنهادی که در میان اصلاح‌طلبان شورا هوادارانی ندارد. آنها می‌گویند با برگزاری همه جلسات شورا به‌ویژه جلسه انتخاب هیأت رئیسه به‌صورت غیرعلنی مخالفند به گفته اصلاح‌طلبان شورا حتی انتخابات مجلس شورای اسلامی که بزرگترین شورای کشور است هم به‌صورت علنی برگزار می‌شود و همه حتی از طریق رادیو می‌شنوند در مجلس چه می‌گذرد. در روزهای اخیر تلاش اصولگرایان برای برگزاری انتخابات در جلسه غیرعلنی انتقاداتی را به دنبال داشته ازجمله این‌که گفته می‌شود جلسه غیرعلنی فرصتی را برای لابی‌ها و فشارهای سیاسی روی تعدادی از اعضا که رأی آنها می‌تواند در انتخاب رئیس مورد نظر اصولگرایان تعیین‌کننده باشد فراهم می‌کند، لابی‌ها و فشارهایی که بدون حضور خبرنگاران و دوربین‌های آنها آسان‌تر به انجام می‌رسد و به همین دلیل است که اصولگرایان تلاش می‌کنند این انتخابات را پشت درهای بسته ببرند. انتقادی که البته «پرویز سروری»، از اعضای فعال فراکسیون اصولگرایان شورا در واکنش به آن گفته که «این حرف‌ها و لابی‌گری‌ها در شأن اعضای شورا نیست و قرار نیست در روز رأی گیری چنین اتفاق‌هایی بیفتد.» با همه اینها اما در جلسه دیروز شورا بازار چانه‌زنی‌ها و گفت‌وگو با افرادی که رأیشان می‌تواند نتیجه انتخابات را تغییر دهد داغ بود.  آن‌قدر که تعدادی از اعضای شورا دیروز در جلسه روز یکشنبه دقایق طولانی سرپا در جلسه ایستاده بودند و با هر دو نفر حرف می‌زدند.
 اعضای شورا به چه کسانی رأی می‌دهند؟
 شورای شهر تهران در همه ادوار گذشته انتخابات متعددی را برای هیأت رئیسه پشت سرگذاشته امسال اما آنچه در شورا می‌گذرد و انتخابات پیش رو با حساسیت و حاشیه‌های بیشتری نسبت به گذشته دنبال شده است. نخستین حاشیه‌ها و حرف‌ها از ابتدای هفته جاری آغاز شد زمانی که خبرهایی مبنی بر غیرعلنی‌شدن جلسه رأی‌گیری هیأت رئیسه منتشر شد، حالا اگرچه این پیشنهاد عملیاتی نشده و قرار است همه در جلسه‌ای علنی شاهد فرایند رأی گیری برای هیأت رئیسه شورای چهارم در دومین‌سال فعالیتش باشند اما همه این حواشی و همچنین کنش و واکنش‌های این روزهای اعضای شورا نشان می‌دهد رقابت برای تصاحب کرسی ریاست در شورای تهران جدی‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد. همان‌طور که قابل پیش‌بینی بود «مهدی چمران»، رئیس شورا در دوره‌های دوم و سوم کاندیدای اصلی جریان اصولگراست و در مقابل اصلاح‌طلبان هم از ریاست دوباره احمد مسجد جامعی، رئیس فعلی شورای شهر تهران حمایت می‌کنند.  آنچه انتخابات هیأت رئیسه در روز سه‌شنبه را حساس و تا اندازه‌ای غیرقابل پیش‌بینی کرده وزن برابر دو جریان سیاسی در شورای چهارم است. در این میان جدا از رأی تعیین‌کننده یکی دو تن از ورزشکاران شورا که می‌توانند با تصمیمشان نتیجه انتخابات را به نفع یکی از دو جریان تغییر بدهند تصمیم‌گیری تعدادی از اعضای شوراست که پیشتر گفته‌اند اجازه نمی‌دهند رأیشان درباره رئیس شورا علنی شود و به اصطلاح در گروه«رای مخفی‌ها» قرار گرفته‌اند، بر پیچیدگی انتخابات این دوره افزوده است و تصمیم این گروه رأی مخفی‌هاست که در این دوره تعیین‌کننده نتیجه نهایی انتخابات هیأت رئیسه شورا خواهد بود. پیش از این «رحمت‌الله حافظی»، رئیس کمیسیون سلامت و خدمات شهری شورا که از نظر سیاسی مواضعی نزدیک به جبهه پایداری دارد گفته بود رأیش مخفی است. علاوه بر او دیروز«طلایی»، نایب‌رئیس فعلی شورای شهر تهران هم حرف‌های مشابهی زده و گفته است: «رأی بنده مخفی اما مواضع ما روشن است. مواضع ما ایستادگی در اصولگرایی مبنی بر خط و مشی امام و رهبری است.» حرف‌های دو پهلویی که از خلال آن نمی‌توان فهمید طلایی درنهایت چه تصمیمی می‌گیرد. «الهه راستگو»، منشی هیأت رئیسه فعلی هم در پاسخ به پرسش خبرنگاران و این‌که رأیش را به نام چه کسی خواهد نوشت، سکوت کرده است. دیگر اعضای شورا می‌گویند هنوز تصمیمی درباره این‌که به چه کاندیدایی رأی بدهند نگرفته‌اند. علاوه بر اینها «حسین رضازاده» هم گفته برای این‌که به چه کسی رأی بدهد«دقیقه 90 تصمیم می‌گیرد.» دیروز اما تعدادی از اعضای شورا در گفت‌وگو با رسانه‌ها اعلام کردند به چه کسانی رأی می‌دهند، «فاطمه دانشور»، «محمد حقانی»، «احمد حکیمی‌پور»،«محسن سرخو»، «علی صابری»، «اسماعیل دوستی»،«غلامرضا انصاری» و «محمد مهدی تندگویان» جزو افرادی هستند که پیش از برگزاری انتخابات اعلام کرده‌اند به تداوم ریاست مسجد جامعی رأی خواهند داد و در مقابل «محسن پیرهادی»، «مجتبی شاکری»، «معصومه آباد» و «ابوالفضل قناعتی»، گفته‌اند که انتخابشان برای ریاست شورا در‌سال دوم چمران خواهد بود.
کاندیداهای در راه هیأت رئیسه؟
هیات رئیسه شورای شهر تهران در اولین ‌سال فعالیتش با ریاست مسجدجامعی بیشتر رنگ‌وبوی اجتماعی و فرهنگی به خود گرفت. او طلایی را به‌عنوان نایب‌رئیس و ساعی و راستگو را به‌عنوان منشی‌ها در کنار خود داشت. مسئولیت اجرایی شورا را به ولی‌الله شجاع پوریان سپرد و عباس جدیدی هم به‌عنوان معاون نظارت شورا در کنار سایر اعضای هیأت رئیسه قرار گرفت.  حالا اما و در دومین‌سال فعالیت شورای چهارم بسته به نتیجه‌ای که روز سه‌شنبه در صحن علنی شورا رقم خواهد خورد ترکیب هیأت رئیسه هم ممکن است دستخوش تغییراتی بشود.  واقعیت این است که شورای تهران در دوره طولانی 10 ساله یعنی دوره‌های دوم و سوم که شورا با ترکیبی انحصاری در اختیار اصولگرایان بود تقریبا در هیچ مقطع زمانی در فرایند برگزاری انتخابات هیأت رئیسه، انتخابات رقابتی به شکلی که این روزها تجربه می‌کند را به خود ندید و با توجه به رویکرد هیأت رئیسه وقت و روحیه کدخدامنشانه حاکم بر شورای اصولگرا، این انتخابات در هر دوره بدون کاندیدای دیگری غیراز چمران برگزار شده بود و نه‌تنها رئیس که منشی‌های شورای شهر تهران هم در هر دو دوره دوم و سوم تغییری نکردند.  همین نکته و تقسیم قدرت بین چند عضو شورا آن هم برای چندین ‌سال متوالی یعنی از‌سال 84 تا 92 در سال‌های بعد به یکی از مهم‌ترین نقاط مورد انتقاد در کارنامه ریاستی مهدی چمران تبدیل شد، چمرانی که در یک ساله گذشته و در زمان ریاست مسجد جامعی یکی از ساکت‌ترین اعضای شورا بوده و بارها پاسخ این پرسش خبرنگاران را که «شما چرا سکوت کرده‌اید؟» بی‌پاسخ گذاشته است.  هرچه هست ترکیب سیاسی این دوره شورا از یک سو و حرف‌های ضد و نقیض اعضای شورا از سوی دیگر که به یک نفر می‌گویند به چمران رأی می‌دهند و فرد دیگری می‌گوید رأی‌اش مسجد جامعی است، پیش‌بینی نتیجه انتخابات روز سه‌شنبه را برای همه حتی نزدیک‌ترین افراد و دوستان چمران و مسجد جامعی دشوار و تقریبا می‌توان گفت، «غیرممکن» کرده است و کسی نمی‌تواند بگوید کرسی ریاست شورا در دومین‌سال فعالیت شورای چهارم به چه کسی خواهد رسید؛ تا روز سه‌شنبه برسد. «سه‌شنبه»‌ای که با همه سه‌شنبه‌های امسال فرق دارد.