|  محمدعلی پیوند  |   استاددانشگاه   |

این روزها ارگان‌ها و نهاد‌های مختلف در جوامع بشری مدعی‌اند که جهت آسایش، آرامش، رفاه و سعادت انسان‌ها تلاش می‌کنند و برای رسیدن به آن برنامه‌های خاصی را پیش‌بینی و به اجرا در می‌آورند. همه به دنبال این هستندکه برای مردم قدم‌های بلند بردارند. با توجه به این‌که جامعه شهری رو به گسترش و پیشرفت است، با این وسعت و توسعه، پیچیدگی‌های مخصوص به خود را نیز به ارمغان می‌آورد. نهادها و ارگان‌ها هم در راستای آن می‌خواهند زندگی را برای مردم آسان و آرام کنند. برخی از سازمان‌ها و ارگان‌ها به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم ادعای ایجاد رفاه و آسایش و آرامش برای جوامع شهری را دارند و اظهار می‌کنند، تمامی فعالیت‌هایشان در راستای این هدف برنامه‌ریزی شده است. برای هریک از فعالیت‌های انسانی برنامه‌ای دارند، فضای سبز، پارک‌های تفریحی، مکان‌های دیدنی و تفریحی، فرهنگسراها، مکان‌های ورزشی - فرهنگی و... خیابان‌ها و اتوبان‌های شهری و پل‌های هوایی ماشین رو، مترو و پل‌های عابرپیاده و زیرگذرها و... اینها و وسایلی از این دست مشروع برای رسیدن به هدف و اهداف یعنی رفاه، آسایش و آرامش است. اما مشاهده می‌شود که در کنار اینها وسایلی دیگر نیز خود را نشان می‌دهند. یعنی تبلیغات و آگهی‌های تجاری. حواشی اتوبان‌ها، تابلو‌ها و بیلبوردهای مختلف الکترونیکی و غیرالکترونیکی، شعار‌های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی و... که بعضی از این تابلوها به علت فقدان نگاه روانشناسی اجتماعی در مکان‌های پرخطر نصب شده‌اند. یکی دیگر از مکان‌هایی که از آن برای تبلیغات بازرگانی استفاده می‌شود، پل‌های عابرپیاده است که نه‌تنها از نظر دید سرنشینان وسایل نقلیه خطرآفرین است، بلکه به علت پوشیده شدن اطراف پل‌های عابر، باعث خطر برای عابرانی که از پل عبور می‌کنند و رهگذر هستند، می‌شود. سرقت، جنایت و مسائل دیگری با توجه به این‌که پل‌های عابرپیاده جایگاهی برای نصب تبلیغات و کسب درآمد شده محلی می‌شود برای
 خلافکاران و بزهکاران که آسیب‌های اجتماعی فراوانی را در پی خواهد داشت.