شهروند| روزی که نامه‌ای برای همسرش گذاشت و ظاهرا خانه را به مقصد تمرین ‌هانوفر ترک کرد، دنیای فوتبال هرگز تصور نمی‌کرد روزنامه‌های روز بعد، سرشار از تیترهایی با مضمون مرگ خودخواسته او باشد. رابرت آنکه، دروازه‌بان لایق آلمانی درست در گرماگرم تلاش برای تبدیل شدن به مرد شماره یک آلمان (آن زمان نویر تا این اندازه دست‌نیافتنی نبود!) صبح روز دهم نوامبر 2009 پس از نوشتن یک یادداشت برای همسرش، بی‌هدف دیوانه‌وار اطراف راه‌آهن نویشتات در نزدیکی‌ هانوفر قدم می‌زد. ناگهان در یک لحظه خودش را راضی کرد، زیر قطاری با سرعت 160 کیلومتر در ساعت رفت و به زندگی 32ساله خود خاتمه داد.
چرا خودکشی؟
همسر او پس از این واقعه تکان‌دهنده درباره مردی که فردا سالروز تولدش است، ادعا کرد او در نامه قبل از خودکشی از همسرش بابت پنهان کردن افسردگی ناشی از مرگ فرزندش، لارا عذرخواهی کرد. آنکه پس از ازدواج با «ترسا رایم» قهرمان رشته پنج‌گانه مدرن در‌ سال 2004، صاحب فرزندی دارای بیمار قلبی به نام لارا شد و مرگ این کودک، افسردگی پنهانی آنکه را علنی کرد؛ هر چند کمتر کسی ماجرا را می‌دانست. آنکه در نامه خودکشی‌اش ضمن اعتراف به این‌که نمی‌خواسته همسرش از بیماری او سر در بیاورد، ادعا کرد می‌ترسید مبادا لی‌لی، کودک 8 ماه پذیرفته شده به‌عنوان دختر خوانده این زوج در می ‌2009، متوجه افسردگی او شود و به این دلیل خیلی زود به زندگی خود خاتمه داد. طبق گزارش و واگویی پزشکان، رابرت قبل از خودکشی، اقدام مشابه ناموفقی انجام نداد و عده‌ای شروع حاد شدن بیماری روحی او را زمان نیمکت‌نشینی در بارسلونای تحت‌نظر فن‌گال عنوان کرده‌اند.
رکورد بدرقه
در مراسم بزرگداشت او، رکورد حضور 45‌هزار نفر در استادیوم اختصاصی‌هانوفر به ثبت رسید که تا آن زمان بزرگترین بدرقه یک شخصیت ورزشی در تاریخ ورزش آلمان بود. علاوه بر این‌که در ژانویه 2011، شهرداری ‌هانوفر خیابانی در نزدیکی ورزشگاه این شهر را به یاد دروازه‌بان فقید نامگذاری کرد، همان‌ سال نویسنده‌ای به نام«رونالد رنگ» زندگی او را تحت عنوان «یک زندگی بسیار کوتاه، تراژدی آنکه» به رشته تحریر درآورد و برنده جایزه کتاب ورزشی سال «هیل» شد.