عیسی علوی| از آن زمان که تلویزیون به این نتیجه رسید سینما به‌عنوان یکی از مهم‌ترین وجوه فرهنگی کشور نیازمند یک برنامه تخصصی و در عین حال عامه‌پسند است، بیش از 5‌سال می‌گذرد. زمانی که فریدون جیرانی طرحی شبیه برنامه 90 را در حوزه سینما به مدیریت آن زمان شبکه سه، ارایه داد و بلافاصله مورد توجه قرار گرفت، حمید پنداشته  به‌عنوان تهیه‌کننده، کار را آغاز کرد و فریدون جیرانی خودش اجرای برنامه را به عهده گرفت. مسعود فراستی شد منتقد ثابت و به این ترتیب برنامه «هفت» در اردیبهشت‌ماه 1389 متولد شد. دوره جیرانی برنامه هفت یکی از پر سروصداترین برنامه‌های تلویزیون بود. تسلط جیرانی به مسائل روز سینمای ایران، آیتم‌های جذاب و حضور چهره‌هایی از سینما که شاید در برنامه‌های دیگر تلویزیون امکان حضور آنها وجود نداشت، در کنار نقدهای تند و تیز مسعود فراستی حسابی این برنامه را در مرکز توجهات سینمایی‌ها و البته مردم عامه قرار داد و برنامه هفت با همه نقاط ضعف و قدرتش جایگاه خوبی پیدا کرد. اما ناگهان اتفاقات اکران حاشیه‌دار نوروز 91 پیش آمد. اکران 2 فیلم «گشت ارشاد» و «خصوصی» باعث حاشیه‌هایی شد که درنهایت منجر به پایین کشیده شدن آن فیلم‌ها از پرده‌های سینما شد. همه منتظر بودند ببینید که برنامه هفت چه واکنشی به این اتفاقات نشان خواهد داد. واکنش‌های «هفت» جیرانی به این اتفاقات و پس از آن برخی بحث‌های ایجاد شده در این برنامه پیرامون سینمای دینی باعث شد که 20 رسانه ارزشی با نگارش نامه‌ای سرگشاده به عزت‌الله ضرغامی، رئیس سازمان صداوسیما مواضع برنامه هفت را نقد کنند و خواستار حضور در برنامه و پاسخگویی شوند. از این‌جا به بعد بود که پای جیرانی روز‌به‌روز لغزنده شد و بالاخره در چند روز مانده به آغاز جام ملت‌های 2012 شبکه سه به بهانه پوشش کامل این بازی‌ها برنامه هفت را موقتا
تعطیل کرد.
فریدون رفت، محمود آمد
تقریبا همه به این نتیجه رسیده بودند که این تعطیلی موقت به معنای رفتن جیرانی و تیمش از برنامه هفت است که درنهایت پس از چند هفته پچ‌پچ‌کردن‌های غیررسمی این خبر رسما اعلام و محمود گبرلو به‌عنوان مجری و سازنده جدید برنامه جایگزین جیرانی شد تا بعد از جام ملت‌ها با تیم جدید کارش را شروع کند.
عدم تسلط گبرلو به اجرا و گاهی حتی مباحث سینمای ایران از طرفی و محافظه‌کاری بیش از حد او که دلیلش را آرام کردن اوضاع سینمای ایران می‌دانست، باعث شد انتقادهای گسترده‌ای به سری جدید این برنامه شود. برنامه‌ای که البته نکات مثبتی چون چرخشی کردن منتقدهای برنامه و استفاده از همه ظرفیت سینمای ایران را هم داشت اما دیگر چندان مثل گذشته پویا و پر از جار و جنجال نبود. انگار که مدیران تلویزیون دستور داده بودند که برخلاف برنامه 90 این برنامه آسه برود و آسه بیاید، نتیجه این تفکر که در دوران دارابی به‌عنوان معاون سیما و مجید زین‌العابدین به‌عنوان مدیر شبکه سه به شکلی افراطی پیگیری می‌شد، برنامه هفت را خیلی دست به عصاتر از گذشته کرد. با این حال گبرلو همچنان با اعتماد به نفس مسیرش را ادامه می‌داد. حتی زمانی که مدیران سازمان صداوسیما عوض شدند و سرافراز به جای ضرغامی، پورمحمدی به جای دارابی و میرحسینی به جای زین‌العابدین در مسند مدیریت قرار گرفتند، باز هم او همان مسیر همیشگی‌اش را ادامه داد تا این‌که...
خداحافظی گبرلو فرا رسید
فیلم «قصه‌ها» به کارگردانی رخشان بنی‌اعتماد اکران شد؛ فیلمی که در دولت قبل توقیف بود و بسیاری از رسانه‌های تندرو هم درخصوص آن واکنش‌های تند و تیزی داشتند اما گبرلو که همیشه جانب احتیاط را رعایت کرده بود در هفته اول خردادماه با دعوت از رخشان بنی‌اعتماد آن هم پس از دو دهه غیبت در تلویزیون به برنامه هفت - که قطعا با اجازه مدیران
 بالا دستی‌اش بود – ریسک بزرگی انجام داد. در ظاهر همه چیز به خیر و خوشی تمام شد اما چند هفته بعد خیلی ناغافل و بدون هیچ دلیلی ناگهان میرحسینی، مدیر شبکه سه اعلام کرد تا اطلاع ثانوی برنامه هفت پخش نخواهد شد. بماند که دو، سه هفته قبل‌ترش زمزمه‌هایی درخصوص تغییر مجری «هفت» شنیده می‌شد، اما کمتر کسی باور می‌کرد این اتفاق واقعا رخ دهد و یکی از محافظه‌کارترین مجریان تلویزیون به بهانه این‌که رویکرد برنامه‌اش با سیاست‌های مدنظر صداوسیما همخوانی ندارد، کنار گذاشته شود. البته این‌که دعوت از رخشان بنی‌اعتماد و معلق شدن گبرلو پس از چند هفته چه ربطی به هم دارد را احتمالا مدیران سازمان بهتر از هر کس دیگری می‌دانند. بگذریم، پس از این اتفاق مدتی طول کشید تا این‌که رسما اعلام شد گبرلو دیگر مجری برنامه هفت نیست و به‌زودی مجری جدید این برنامه معرفی می‌شود. درحالی‌که موفق‌ترین برنامه‌های تلویزیونی جهان عمده دلیل موفقیت‌شان ثبات در تیم تولید است و گاه کسی مثل دیوید لترمن با ثباتی سی و چند‌ سال یک برنامه را اجرا می‌کند و آن برنامه به اوج موفقیت می‌رسد، در ایران کمتر این اتفاق رخ می‌دهد. عادل فردوسی‌پور یک استثناست، احسان علیخانی هم پس از چند ‌سال آزمون و خطا و تعویض‌های مکرر و ناموفقش با چهره‌های دیگر بالاخره به ثبات در اجرای برنامه «ماه‌عسل» رسید، اما انگار تنها برنامه مفصل سینمایی تلویزیون قرار نیست رنگ آرامش به خود ببیند و به ثبات برسد. باقی برنامه‌ها هم که تکلیفشان روشن است.
آغاز گمانه‌زنی‌ها درباره مجری جدید
اما اعلام این‌که برنامه هفت قرار است با مجری جدید از اوایل مهرماه روی آنتن برود، باعث شد دوباره گمانه‌زنی‌ها درباره مجری احتمالی و تیم تولیدی جدید آغاز شود. در این میان با توجه به افق نگاه مدیریت شبکه سه احتمالات متعددی شنیده می‌شود. برخی معتقدند تیمی از نیروهای جواد شمقدری، رئیس سابق سازمان سینمایی تولید این برنامه را به عهده خواهد گرفت و برخی‌ طیف جبهه پایداری را از احتمالات می‌دانند. برخی فرزاد حسنی را مجری جدید می‌دانند و برخی محمدرضا شهیدی‌فر و منصور ضابطیان را. اما در این بین سایت خبرآنلاین در اقدام جالبی از مخاطبانش خواسته که بگویند دوست دارند چه کسی را به‌عنوان مجری برنامه هفت ببینند و در انتخاب‌های مردمی اسامی جالب و تأمل‌برانگیزی دیده می‌شود. برخی اسم‌ها کاملا جنبه شوخی دارد. در انتخاب برخی اسامی متلک‌های جالبی رد و بدل شده و البته گاهی همراه این اسامی توضیحات جالبی نوشته شده، اما برخی از چهره‌هایی که مردم پیشنهاد داده‌اند عبارتند از: اجرای دوباره فریدون جیرانی، محمدرضا شهیدی‌فر، حسین معززی‌نیا، رامبد جوان، باران کوثری، حمید رسایی که به قول یکی از مخاطبان عضو محترم كمیسيون فرهنگي و پرچمدار جبهه پايداري و مسئول خط و خطوط صداوسيما است و جالب است که به دفعات در این نظرسنجی مردم از حضور او استقبال کرده‌اند! امیر قادری (فعال رسانه)، فرزاد حسنی، فرج‌الله سلحشور، علی ضیا، حمیدرضا مدقق (مجری شبکه خبر) و امیر پوریا (منتقد)، پارسا پیروزفر، شهاب حسینی، رشید کاکاوند، رضا عطاران، مهران مدیری، فرامرز قریبیان، احسان علیخانی، مسعود فراستی، ابراهیم حاتمی‌کیا، آنتونیا شرکا (منتقد)، پرویز پرستویی، اکبر عالمی، علی معلم، منوچهر اکبرلو (مجری و منتقد)، مسعود ده‌نمکی، رضا رشیدپور، محمدعلی رامین (معاونت مطبوعاتی دولت دهم که نقش عمده‌ای در تعطیلی بسیاری از روزنامه‌های طیف اصلاح‌طلب پس از انتخابات 88 داشت)، اکبر نبوی، منصور ضابطیان و احسان کرمی از مهم‌ترین و جالب‌ترین چهره‌هایی بودند که مردم درخواست حضور آنها را داشتند. کمی که به اسامی دقت کنیم در بین آنها به اسم‌هایی هم برمی‌خوریم که مخاطبان با منظورهای کاملا مشخصی آنها را پیشنهاد داده‌اند.