فرهاد فرج نظام f. farajnezam@gmail. com
پرده هشتم: داشتم فکر می‌کردم که امروز از خوانندگان با مرام روزنامه یومیه شهروند تقاضا کنم تا خودشان قضاوت بفرمایند که آیا این حرف‌های آقا سنجر از روی حساب است یا خیر؟ به نظر شما این‌که من همیشه فریاد می‌زنم قانون وسیله‌ای شده است برای زور گفتن در این مجتمع مسکونی آیا حرف بی‌ربطی می‌زنم یا خیر؟ مثلا به این عرض بنده توجه بفرمایید:
- آقا سنجر هستم و در طبقه اول این ساختمان ساکن می‌باشم. از همکف تا پشت در منزل اینجانب کلهم 12 عدد پله قرار دارد. بنده و اهل خانه طبق عادت قبلی و البته براساس خصلت ورزشکاری مدت‌هاست که بی‌خیال آسانسور شده‌ایم و غالبا از طریق این 12 پله ناقابل خودمان را به آپارتمان می‌رسانیم. شکر خدا تا به حال هم مشکلی پیش نیامده است. از آن‌جا که در منش و مرام مدیریت این مجتمع چیزی جز ریختن آبروی افرادی مثل بنده وجود ندارد لذا ایشان به تذکرهای مکرر شفاهی خود اکتفا نکرده و اخیرا با کمال افتخار روی تابلو اعلانات مجتمع به اصطلاح اطلاع‌رسانی (بخوانید افشاگری) کرده‌اند که: « آقای سنجر توپچی مبلغ دویست‌هزار تومان بابت تعمیر و شارژ آسانسور به ساختمان بدهکار می‌باشند.»
حالا این بنده کمترین، خوانندگان شهروند دوست را به قضاوت دعوت می‌کنم و درخواست می‌نمایم به این سؤال پاسخ دهند: آیا بابت سوار نشدن به آسانسور و استفاده بهینه از پله‌ها و توجه به سلامتی خود و خانواده‌ام بایستی هزینه‌ای پرداخت كنم؟ پس فرق بنده با ساکنین محترم طبقه پنجم در چیست که روزانه حداقل سی نوبت از آسانسور استفاده می‌کنند؟ آیا این رسم عدالت و قانونمداری است؟ آیا به نظر شما این پول‌ها از گلوی آقای مدیر پایین می‌رود؟ آیا رواست به جای تقدیر و تشکر از این ساکن نمونه، آبروی او را هم بریزند؟ همین. زیاده عرضی نیست. خاک پای ایرانیان: سنجر توپچی.
قانون: طبق قانون تملک آپارتمان‌ها و آیین‌نامه اجرایی آن، مالکین همه طبقات باید هزینه مشترک را براساس مساحت قسمت اختصاصی مثل آب یا به‌طور مساوی اگر ارتباط با مساحت اختصاصی نداشته باشد مثل آسانسور بپردازند. مالک طبقه اول به هیچ عنوان نمی‌تواند از پرداخت هزینه‌های تعمیر آسانسور خودداری کند ولو این‌که از آسانسور استفاده نكند. زیرا اولا هزینه تعمیر آسانسور نباید به‌طور مجزا و مستقل، از تک‌‌تک واحدها اخذ شود بلکه از محل صندوق ساختمان باید پرداخت شود. ثانیا، آسانسور یا هر تأسیسات دیگری که در ساختمان نصب و تعبیه شده، جزو منصوبات ساختمان است و هزینه‌های تعمیر و نگهداری آنها به عهده مدیر ساختمان است. بعضی از تأسیسات ممکن است مورد استفاده برخی واحدها و پاره‌ای از آنها مورد استفاده بعضی دیگر نباشد.
همچنانکه قسمت آخر ماده 4 قانون تملک آپارتمان‌ها می‌گوید پرداخت هزینه‌های مشترک اعم از این‌که ملک مورد استفاده قرار بگیرد یا نگیرد الزامی است.
چنانچه هزینه‌های آسانسور تفکیک شده نسبت به کل هزینه‌های ساختمان باشد، در این صورت ساکنان در مجمع عمومی می‌توانند فرمول یا روش خاصی برای تقسیم هزینه‌های آسانسور تعیین کنند که فقط براساس این تصمیم هیات‌مدیره است که می‌توان طبقه را در میزان شارژ هزینه‌های آسانسور دخیل کرد.