نوجوان ۹ ساله سیستانی پس از 60 روز شكنجه در اسارتگاه گروگانگيران ناشناس، به كما رفت. پيكر نيمه‌جان اين پسر نوجوان در حالي در خيابان رها شده بود، كه گروگانگيران فرار كردند و تحت تعقيب پليس قرار دارند. آنها وقتی موفق به اخاذی از خانواده پسر نوجوان نشدند او را شكنجه دادند و بدن نیمه‌جانش را در خياباني در زابل رها كردند.
روز 28 ارديبهشت امسال يعني درست 2 ماه پيش بود كه مهدی 9 ساله صبح زود از خواب بيدار شد. مادرش او را براي خريد صبحانه به مغازه فرستاد. ولي يك ساعتي گذشت و مهدي به خانه برنگشت. مادرش كم‌كم نگران شد و به دنبال مهدي گشت ولي اثري از او نيافت. او در نهايت با نگراني با شوهرش تماس گرفت و موضوع را با او درمیان گذاشت. در حالي كه همه به دنبال اين پسر نوجوان مي گشتند پس از گذشت چند ساعت پیامکی از یک خط ایرانسل، با این متن به پدر مهدي ارسال شد:  «مهدی سالم و دست من است. اگر به کسی چیزی بگویید او را مي‌كشم.»
پدر که شوکه شده بود موضوع را به نیروی انتظامی اطلاع داد. پس از اين پيامك بود كه تماس‌هاي آدم‌ربا آغاز شد. او هر روز با پدر مهدي تماس مي‌گرفت و او را تهديد مي كرد. روز اول این تماس‌ها با یک شماره ایرانسل و روزهای بعدی با شماره‌های مختلفی به پیش‌شماره کشور افغانستان بود و مرد آدم‌ربا درخواست پول زياد براي آزادی مهدي مي‌كرد. درنهایت وقتي پدر مهدي از بازگشت فرزندش نااميد شد حاضر به پرداخت 200‌میلیون تومان شد، اما ديگر دير شده بود. زمانی که افرادی آماده تحویل پول به گروگانگیران شدند، مهدي 9 ساله بر اثر شکنجه‌های فراوان وضع وخیمي پيدا كرده بود. به همین دلیل گروگانگيران مهدي را به صورت برهنه در محله حسن‌آباد شهر زابل رها كردند و اهالی نیز با تماس با ۱۱۵ او را به بیمارستان انتقال دادند. خانواده اين پسر نوجوان وقتي متوجه می‌شوند و به بیمارستان مراجعه می‌کنند، به دلیل شکنجه‌های زياد به سختی فرزند خود را شناسایی می‌کنند. درنهایت او به دلیل جراحات وارده ناشی از خاموش کردن سیگار روی بدنش و داغ کردن با سیم و ضربه‌هایی که به سرش وارد شده است در بخش ‌آی سی یو بیمارستان امیر زابل بستری شد که از وضع بسیار نامطلوبی برخوردار است تا جايي كه به گفته پدر این نوجوان پزشکان بیمارستان نیز از بازگشت او اظهار ناامیدی کرده‌اند.
پدر این نوجوان در اين‌باره مي گويد:  «پیش از این نیز به دفتر فرماندار مراجعه کرده‌ام، اما حالا از فرماندار و ارگان‌های امنیتی درخواست دارم با توجه به شماره تلفن‌هایی که با ما در این رابطه تماس می‌گرفته‌اند يعني یک شماره ایرانسل و ۴ شماره از افغانستان این موضوع را رسیدگی كنند تا مشخص شود که گروگانگیران چه کسانی بوده‌اند. پسر من که از بین رفته و دیگر امیدی به زنده بودنش ندارم، اما از همه خواهش می‌کنم در این مورد با ما همکاری کنند تا خون فرزندم پایمال نشود.»