مصطفی آجرلو مدیر فوتبالی

فوتبال حرفه‌ای را نمی‌توان از بحث‌های اقتصادی و درآمدزایی جدا دانست که اگر این اتفاق رخ ندهد، نام آن فوتبال به آماتور تغییر پیدا می‌کند. از سویی منابع درآمدی در فوتبال گسترده هستند اما یکی از مباحث مهم در این میان حق پخش تلویزیونی است. با توجه به این‌که برخلاف کشورهای صاحب فوتبال در ایران براساس قانون اساسی کشور تلویزیون خصوصی نداریم، رسانه ملی وظیفه پخش مسابقات را برعهده گرفته است.  یک‌سالی است که مسئولان فدراسیون خیلی جدی‌تر از گذشته پیگیر حق فوتبال از این راه درآمدی هستند. البته اگر از حق نگذریم و منصفانه نگاه کنیم، رسانه ملی هم به فوتبال کمک کرده اما نتوانسته به تمام تعهدات خود عمل کند. صداوسیما از این باب که اهداف حرفه‌ای فوتبال را در بخش حق‌پخش‌تلویزیونی تأمین کرده باشد، فاصله زیادی با حرفه‌ای شدن دارد.از طرفی با توجه به وضع اقتصادی‌ای که در چند ‌سال اخیر گریبانگیر فوتبال حرفه‌ای کشور شده، به نظر می‌رسد باید اتفاق مثبت و موثری رخ دهد تا فوتبال از این مرداب (که درحال غرق‌شدن در آن است)‌ نجات پیدا کند. اصلا عقلانی نیست که فکر کنیم فوتبالیست‌ها با توقعات سنگینی که دارند، هر ‌سال بدون چشمداشت به مطالبات قبلی خود قرارداد جدید را امضا کنند. همچنین باشگاه‌ها هم درحالی قراردادهای خود را برای فصل جدید امضا می‌کنند که از ‌سال قبل مبالغ زیادی به هتل‌ها، آژانس‌های هواپیمایی، بازیکنان و مربیان خود بدهکارند. تمام باشگاه‌ها تقریبا درگیر این ماجرا هستند، به جز چند باشگاه صنعتی که مستقیم یا غیرمستقیم دستشان در جیب دولت است. حتی از جنبه فرهنگی هم که بخواهیم نگاه کنیم، این همه جوان در کشور با موضوعیت ورزش دور هم جمع می‌شوند و حمیت ملی خود را نشان می‌دهند. به عبارت بهتر، فرصتی از ورزش مناسب‌تر وجود ندارد که این تعداد از مردم را دور هم جمع کنیم تا وقت و علاقه‌شان را صرف دفاع از کشور یا تیم مورد علاقه‌شان کنند.درنهایت هم باید اگر بخواهیم به بحث قانونی رجوع کنیم، این‌طور به نظر می‌رسد که صداوسیما به تعهدات خود عمل نکرده است. قطعا در قراردادی که میان 2 طرف امضا شده، بندی وجود دارد که چنین وضعیتی را پیش‌بینی کرده باشد. این ماجرا را می‌توان هم قضایی و هم کدخدامنشی حل کرد تا بیش از این شاهد بلاتکلیفی فوتبال نباشیم.