انجمن بازیگران خانه تئاتر در اعتراض به از بین رفتن جایگاه تالار وحدت در بیانیه‌ای پیشنهاد داد شورای ۵ نفره مرکب از نمایندگان خانه تئاتر و خانه موسیقی انتخاب آثار در تالار وحدت را به عهده بگیرند. انجمن بازیگران خانه تئاتر این پیشنهاد را در اعتراض به اجراهایی شبیه به نمایش پرحاشیه «عاشقانه‌های ناآرام» که اولین تجربه کارگردانش در مقام کارگردانی است و کیفیت بالایی ندارد، مطرح کردند:
به نام حضرت دوست
دانه دانه جمع کردی‌ ای فسوس/ رهزنت آخر سر خرمن ربود. سقوط بی‌رحمانه ارزش‌های والای هنری و به تَبعِ آن یغمای ساحت بلندمرتبه انسان، وقتی به عمل درمی‌آید که کار را به کسانی وانهی که نه شناختی از کار دارند و نه رحمی به ارجمندی فرهنگ ملی، با هدف کاسبی به میدان آمده‌اند و پادافره کارشان به خون کشیدن ارزش‌ها و بار سنگین معناهاست. بلایی که با تأسف بر سر تئاتر و اخیرا بر سر مراکز نمایش فاخر تئاتر آمده است. تئاتر ما را بیمار کرده‌اند و نمی‌دانند که این امانتی گرامی از هنرمندانی است که جان در راه پاکیزه نگاه داشتنش گذاشته‌اند. انجمن بازیگران خانه تئاتر، تأسف ژرف خود را نسبت به دوستان بازیگری که با همه ارجمندی تن به حضور در چنان پروژه‌ای داده‌اند، اعلام می‌کند.
انجمن بازیگران خانه تئاتر مصرا به کشاندن تئاتر به میدان کاسبی و گیشه‌پروری معترض است و از وزارت محترم ارشاد و معاون محترم ایشان پاسخ این پرسش را می‌طلبد، که اگر بهای دیدار از یک تئاتر، یکصد‌هزار تومان باشد پاسخ به بازیگران آثار فاخرِ زنده‌یاد رادی چند‌ هزار تومان می‌شود. معاونت محترم و بستگان ایشان، ظاهرا کنسرت خوانندگان جوان نورس را با نمایش ملی اشتباه می‌کنند.
پرسش ما برای مدیریت این سالن و عدم وجود شورای هنری انتخاب آثار برای چنین سالن‌هایی است که از چه رو نمایندگان صنوفِ نمایش در این هیأت غایبند و مدیریت کاسبکار این سالن و مشابه، چرا به امور تجارت نمی‌پردازند. مدیران ارجمند لطف کنند و نگاهی به دهه شصت این سالن و آثار نمایشی آن زمان مثل «ننه خضیره» و هنرمندانی که از جان مایه گذاشتند تا این محل گشوده شود و شمعی در آن بسوزد، بفرمایند. پیشنهاد می‌کنیم شورای ۵‌نفره مرکب از نمایندگان خانه تئاتر و خانه موسیقی انتخاب آثار در تالار وحدت را به عهده گیرند.
غم‌انگیز است که جایگاه بیضایی‌ها و سمندریان‌ها و رفیعی‌ها و خسروی‌ها اکنون به چنین سرانجامی رسیده‌ است. دولت محترم آقای روحانی تمهیدی بیندیشد که مکان‌های تاریخی و ارجمند تبدیل به کنام‌های تجار وامانده از حرفه خویش نشوند و عنایتی بفرمایید که ادبیات نمایشی یک ملت بازیچه جیب و گیشه و فردای بی‌سرانجام هنر این ملک نگردد. اینگونه «شو»‌ها می‌توانند در سالن‌هایی مهجور و ناآشنا نمایش داده شوند، نه سالن‌های حرفه‌ای موسیقی و تئاتر با سبقه‌ای باشکوه.
هنرمندان ما برای آن‌که تالار وحدت، تالار وحدت شود جان‌ها از دست داده‌اند و اگر به شناسنامه این مکان اندیشه گردد، آنگاه وزن مخصوص این مکان و بازدهی کارهایی را که در آن شده است، در خواهند یافت. هم بترسید و هم می‌ترسیم که ویرانه‌ای برجای بگذارید که وجه‌المثال آن تالار شرقی کنار تالار وحدت است. چه برسد به جامعه باربد و تئاتر دهقان و «تکیه دولت» و پارکینگ تئاتر شهر. ما بیانیه انجمن کارگردانان خانه تئاتر را می‌ستاییم.