مرتضی فنونی‌زاده پیشکسوت پرسپولیس
با شرایطی که در نقل‌وانتقالات پرسپولیس مشاهده می‌شود، به نظر می‌رسد لیگ پانزدهم هم جایی برای خودنمایی سرخپوشان نیست. این تیم‌سال گذشته خالی از ستاره بود و حالا چند بازیکن ارزشمند خود را هم از دست داده و خبری از جذب بازیکنان شاخص هم نیست. در این شرایط، کار به جایی می‌رسد که در روزهای پایانی نقل‌و‌انتقالات باشگاه مجبور است بازیکنان درجه 2 را جذب کند تا لیست تیم پر شود،‌ اتفاقی که‌ سال گذشته هم در نیم فصل رخ داد و نتیجه‌اش ناکامی پرسپولیس بود. البته در جذب ستاره‌ها هم باید دقت کرد چون بازیکنان پرحاشیه‌ای مثل صادقیان هم به کار پرسپولیس نمی‌آیند، بلکه باید بازیکنانی جذب شوند که جنبه پوشیدن پیراهن پرسپولیس را داشته باشند. مهم‌تر این‌که در دنیای امروز مسائل مادی است که حرف اول را می‌زند و باشگاه پرسپولیس به لطف مسئولان وزارت ورزش دائما با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کند، از سوی دیگر بازیکنان هم هر روز پر توقع‌تر از دیروز می‌شوند. جالب برایم این است که در این وضع چرا امثال سیدجلال حسینی و کریم انصاری‌فرد که بارها اعلام کرده‌اند، پرسپولیسی هستند، جذب نمی‌شوند. وقتی باشگاه در جذب بازیکنان توانمند، ناتوان مانده چرا سراغ کسانی نمی‌رود که پوشیدن پیراهن پرسپولیس برایشان یک انگیزه و افتخار است؟ انگار همه‌چیز برعکس شده چون بازیکنی مثل طارمی که تا 6 ماه قبل کسی او را نمی‌شناخت حالا برای باشگاه قیمت تعیین می‌کند. سوالی که در ذهن ایجاد می‌شود این است که چرا امثال این بازیکن می‌خواهند یک‌شبه راه 100 ساله را بروند؟ وقتی به حال و روز این پرسپولیس نگاه می‌کنیم، فقط افسوس روزهایی را می‌خوریم که بازیکنان با جان و دل و بدون پول برای تیم محبوبشان بازی می‌کردند. باشگاه که در و پیکر ندارد و وزارت ورزش که متولی این تیم است، هم خود را کنار کشیده است. ‌سال به‌سال نمودار بدهی‌های پرسپولیس صعودی‌تر می‌شود و هر مدیری که چند ماه در باشگاه کار می‌کند،‌ تنها چیزی که از خودش به جای می‌گذارد، بدهی است. این عدم ثبات در مدیریت باشگاه باعث شده هیچ‌وقت کسی نسبت به قرارداد بازیکن و مربی پاسخگو نباشد. شاید تا روزی که پرسپولیس مثل نفت و سپاهان از یک مدیرعامل در طول چند فصل برخوردار نباشد،‌ شاهد همین وضع باشیم.