مجید جلالی کارشناس فوتبال

متاسفانه امسال نیز طبق عادت سال‌های گذشته شاهد هستیم که ستاره‌های فوتبال کشورمان که غالبا ترکیب تیم‌ملی را هم تشکیل می‌دهند، تا روزها و حتی دقایق پایانی نقل و انتقالات تیم خود را انتخاب نمی‌کنند و از تمرینات آماده‌سازی پیش فصل به دور هستند. البته دلایل این موضوع را می‌توان در جای دیگری جست‌و‌جو کرد. در نقل‌وانتقالات ما موضوعاتی نهفته است که بیشتر فوتبالی نیست. بازیکنان ما مثل کشورهای صاحب فوتبال منتظر این نیستند که تیمی پیدا شود تا از نظر فوتبالی برایشان بهتر باشد و براساس نیازهایی که دارند،‌ جذب آن تیم شوند. حضور یکسری افراد سودجو که در زمان نقل و انتقالات به‌شدت هم فعال می‌شوند، باعث شده تا سرنوشت بازیکنان بزرگ دست خودشان نباشد. زمان طولانی نقل و انتقالات و قراردادهای یکساله باعث شده که این افراد سودجو فرصت بیشتری برای کار داشته باشند و این بزرگترین آفت برای فوتبال ماست که کسی هم به فکر آن نیست. در عین حال‌ می‌بینیم، خارج از ایران اصلا قراردادهای یکساله معنایی ندارد، مگر این‌که بازیکن سنش خیلی بالا باشد. تنها جایی که این قراردادهای کوتاه‌مدت مرسوم است، ایران بوده و همین یک ضرر هنگفت به فوتبال ما وارد می‌کند. این موضوع که به دلیل غیرتخصصی بودن بحث نقل و انتقالات در ایران جا افتاده حتی باعث نزول کیفی بازیکنان هم می‌شود چون بازیکن در مقاطع زیادی از فصل ذهنش درگیر است که برای فصل بعد چه سرنوشتی خواهد داشت. حتی خیلی‌ها در هفته‌های پایانی لیگ مراقب این هستند که آسیب نبینند تا فصل بعد بتوانند به تیم جدیدی بروند. این عادت غلط درباره انتخاب کردن دیرهنگام تیم حتی در میان لژیونرهای ما نیز وجود دارد چون اختیار آنها دست خودشان نیست،‌ بلکه به دست واسطه‌هاست. واسطه‌ها نیز با نگاه بیزینسی به این مسأله دنبال استفاده تجاری خود هستند. آنها با باشگاه‌ها و با روش‌های فراوانی مذاکره می‌کنند تا پرسودترین قرارداد را انتخاب کنند،‌ نه بهترین قرارداد. تنها راه چاره تغییر قوانین است که می‌تواند به ما در حل این مشکل کمک کند. قوانین فعلی حتی خیلی اوقات کمک‌کننده به این جریان نادرست است و هیچ کمکی به فوتبال ما که نمی‌کند، هیچ؛ برعکس هم عمل می‌کند. می‌توانیم با وضع قوانینی،‌ بازیکنان را به عقد قراردادهای 2،‌ 3 ساله ترغیب کنیم.