| حجت‌الاسلام سيداحمد هاشمي‌نژاد |
الف) پرداختن آيات به منافقين و هشدار به مومنين در خصوص توطئه‌هاي آنان. بعداز هجرت پيامبر به مدينه، به طور رسمي این شهر پايگاه اسلام قرار گرفت و تبليغ دين از مرحله ترويج مخفي خارج شد و علناً مردم ديار عربستان و ديگر ولايات را به اسلام دعوت مي‌كردند. در اين شرايط قدرت عاطفي، نظامي، اقتصادي مدينه در دست اسلام و مسلمين بود و شخص پيامبر رهبر مذهبي و سياسي مردم. اگر كسي قصد عناد با دين را مي‌داشت - كه بسيار داشتند - به جهت ترس از عواقب كار مجبور بودند به طور مخفي و تحت لواي دوست وارد عمل شوند و آياتي كه در خصوص منافقين و توطئه‌هاي آنان آمده، مخصوص مدينه بوده است.
ب) آياتي كه در رابطه با اهل كتاب (يهود و نصارا) آمده و همچنين در خصوص استدلال‌هاي آنان که در نهایت مخالفين با علايمي كه در حقانيت پيامبر در دست داشتند تسليم حق و پيامبر شدند.
ج) در خصوص دولت و تشكيل حكومت اسلامي، آيات زيادي آمده كه مدينه مكان نزول اين آيات
بوده است. مكه، نوجواني اسلام و مرحله طفوليت اين دين آسماني را شاهد بود و هنوز ايفاي نقش پيامبر و مسلمين ايجاب نمي‌كرد كه به فكر حكومت و تشكيل دولت باشد، چرا كه هنوز قدرت سياسي در دست كافران بود و بايست دعوت مخفيانه صورت مي‌گرفت. انديشه ايجاد حكومت اسلامي زماني
بجاست كه پايه‌هاي مكتب محكم شده باشد و انگيزه تحقق آن قوت يافته باشد و اين شرايط در مدينه مهيا گرديد.
د) جهاد و جزيه، خمس و زكات و مسايل اجتماعي و سياسي و... از مسايل مطرح در مدينه بوده و براي جلوگيري از اشتباه و خطا به منظور رسيدن به كمال مطلوب مي‌بايست به نحوي راه صحيح پيش پاي مومنين قرار مي‌گرفت و اين راه از طريق وحي و توسط پيامبر پيش روي آنان قرار داده شد و مدينه به واسطه شرايط مكاني و زماني محل نزول قرآن بود.
بجاست كسي كه مدعي مسلماني است و پيامبر اسلام را پرچمدار شريعت خود مي‌داند و مقيد به انجام احكام، نكاتي ريز از دين و كتاب آسماني‌اش قرآن را بداند، مانند اينكه اولين و آخرين سوره‌اي كه به پيامبر نازل شده كدامند. اولين آيه بر اساس نظر علما و متخصصين علوم قرآني همان 5 آيه‌ای است كه اول سوره «اقراء بسم ربك» در غار حراء بر پيامبر نازل شد و بعثت از همان زمان آغاز گرديد و اولين سوره كامل كه پيامبر از جانب خداي متعال دريافت كرد سوره «الحمدالله رب العالمين» بوده است و آخرين سوره «اذا جاء نصرالله...».