این ماموریت در عملیات، تحلیل‌ها و کارهای بانک جهانی در بیش از 142 کشور پی‌ریزی شده و از طریق اهداف این بانک جهت پایان‌دادن به فقر شدید در نسل‌ها و ترویج رفاه مشترک به شیوه‌های پایدار در سراسر جهان تقویت می‌شود.
طی دهه گذشته پیشرفت قابل ‌ملاحظه‌ای در کاهش فقر انجام گرفته و دنیا به نخستین هدف توسعه‌ای هزاره، پنج‌سال جلوتر از برنامه تعیین شده، دست یافته است. قرار بود نرخ فقر‌ در سال 1990 تا نیمه ‌سال 2015 ریشه کن شود، اما این مهم در ‌سال 2010 محقق شد.
با وجود چنین پیشرفتی هنوز تعداد مردمی که در دنیا در نهایت فقر زندگی می‌کنند، به‌طور غیرقابل پذیرشی بالا باقی مانده است.
* بر مبنای جدیدترین برآوردها در ‌سال 2011، 17‌درصد مردم در کشورهای درحال توسعه با مبلغی معادل 1.25 دلار در روز زندگی کردند. درحالی‌که در ‌سال 1990، 43‌درصد و در ‌سال 1981، 52‌درصد مردم در این کشورها با این مبلغ زندگی را گذراندند.
* این یعنی در ‌سال 2011 بیش از یک‌میلیارد نفر با مبلغ کمتر از 1.25 دلار در روز زندگی کرده‌اند، این عده در ‌سال 1990، 1.91‌میلیارد نفر و در‌ سال 1981، 1.93‌میلیارد نفر بوده‌اند.
* بهبود و پیشرفت در وضع افرادی که در فقر شدید به سر می‌برند، آهسته‌تر بوده است. در مجموع در ‌سال  2011، 2.2‌میلیارد نفر، کمتر از 2 دلار در روز داشته‌اند. به بیان دیگر، در تعداد 2.59‌میلیارد نفر فقیر ‌سال 1981 کاهش اندکی رخ داده است.   
افزون بر این، درحالی‌که میزان فقر در همه نواحی کاهش یافته، اما پیشرفت حاصله نامتوازن بوده است:  
* شرق آسیا شاهد کاهش چشمگیری در فقر شدید بوده است، از 78‌درصد در ‌سال 1981 به 8‌درصد در ‌سال 2011. در جنوب آسیا جمعیتی که درحال حاضر در فقر شدید زندگی می‌کنند، در مقایسه با‌ سال 1981 در پایین‌ترین حد خود قرار دارد و از 61‌درصد در ‌سال 1981 به 25‌درصد در ‌سال 2011 رسیده است. در کشورهای جنوب صحرای آفریقا نرخ فقر شدید از 53‌درصد در‌ سال 1981 به 47‌درصد در ‌سال 2011 کاهش یافت.
* چین به تنهایی طی سه دهه گذشته بیشترین میزان کاهش در فقر را به خود اختصاص داده است. بین سال‌های 1981 تا 2011، درآمد 753‌میلیون نفر به بالای 1.25 دلار در روز رسید. طی همین مدت در جهان درحال توسعه به‌عنوان یک کل، کاهش فقر 942‌میلیون نفری رقم خورد.
* در ‌سال 2011 بیش از 80‌درصد فقرا در جنوب آسیا (399‌میلیون نفر) و کشورهای جنوب صحرای آفریقا (415‌میلیون نفر) زندگی می‌کردند. همچنین 161‌میلیون نفر در شرق آسیا و اقیانوس آرام ساکن بودند.
* در همین سال، کمتر از 50‌میلیون نفر از افراد دچار فقر شدید، در آمریکای لاتین و کارائیب، خاورمیانه و شمال آفریقا، شرق اروپا و آسیای مرکزی ساکن بودند.  
این کار بزرگ هنوز تمام نشده و تعدادی از چالش‌ها به قوت خود باقی است.  
برخی ‌اوقات، دستیابی به کسانی که در فقر مطلق باقی می‌مانند، دشوارتر می‌شود، چراکه این دسته از افراد، معمولا کسانی هستند که در بافت‌های حساس و نواحی دورافتاده زندگی می‌کنند. برای اینها استفاده از مدارس خوب، بهداشت و درمان، برق، آب سالم و سایر خدمات ضروری، دست‌نایافتنی است و اغلب، مولفه‌هایی چون وضع اقتصادی اجتماعی، جنسیت، نژاد و مکان جغرافیایی در دسترسی به موارد یاد شده، نقش تعیین‌کننده‌ای    ایفا می‌کنند.     
افزون بر این، برای کسانی که قادر بوده‌اند از فقر خارج شوند، پیشرفت معمولا موقتی بوده است. شوک‌های اقتصادی، ناامنی غذایی و تغییرات آب‌وهوایی آنان را تهدید می‌کند تا آنچه را به‌سختی به‌دست آورده‌اند، از دست بدهند و دوباره به فقر بازگردند. هر چه به ‌سال 2030 نزدیک می‌شویم، یافتن راه‌هایی برای مبارزه با این موضوعات، بسیار مهم و حیاتی خواهد بود.